sister ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน

นอนด้วยกันคืนแรก

" มีอะไร " ดวงตาคมมองร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงหน้า เธออ้าปากเหวอแล้วชักมือกลับไปทันที

" ห้องพี่พราวล็อกค่ะ เอยเข้าไปไม่ได้ " หญิงสาวพูดเสียงเบา

" งั้นลองไปดูห้องคุณพ่อคุณแม่ซิ " ชายหนุ่มเดินนำหน้าไป มือหนาลองบิดลูกบิดที่หน้าประตูก็พบว่าล็อกอยู่เช่นกัน

" กุญแจสำรองล่ะ " เขาถามหากุญแจสำรองที่มักจะมีไว้สำหรับให้แม่บ้านเข้าไปทำความสะอาด

" ไม่อยู่ค่ะ คุณลุงน่าจะเอาไปด้วย " ก่อนหน้านี้หญิงสาวได้เดินไปหากุญแจมาแล้ว พอหมดทางเลือกเลยต้องเดินมาที่ห้องชายหนุ่มแทน

" งั้น..จะทำไง "

" เอ้าา เอยก็เดินมาปรึกษาพี่เนี้ย นึกว่าจะมีคำแนะนำอะไรที่ดีกว่านี้ให้ " จันทร์เจ้าเอยพูดขึ้น

" คำแนะนำอะไร ทำไมฉันต้องให้ด้วย " ทำมาเป็นอารมณ์เสียใส่ เดี๋ยวจะโดนดี

" แต่พี่พังประตูห้องเอยนะ " เธอยืนยันว่านี่เป็นความผิดของเขา

" เรื่องเยอะนักก็มานอนห้องฉันเลยไหมล่ะ " ฟ้าครามส่ายหน้าอย่างระอา มือหนากำลังจะปิดประตูลงเพื่อตัดรำคาญแต่ก็ถูกร่างบางดันเอาไว้เสียก่อน

" พี่พูดจริงหรอ "

" ฮะ! อะไรนะ " ฟ้าครามถึงกับไม่เชื่อหูตัวเอง

" พี่จะให้เอยนอนห้องพี่จริงหรอ "

" เฮ้ยย! ฉันเป็นผู้ชายนะ เธอกล้าเข้ามานอนกับฉันรึไง "

" ทำไมเอยต้องนอนกับพี่อ่ะ พี่ก็ให้เอยนอนในห้องพี่ ส่วนพี่ก็ออกไปนอนที่อื่นสิคะ " พอหญิงสาวพูดจบฟ้าครามก็คิ้วกระตุกยิกๆ

" เรื่องอะไรฉันต้องไปนอนที่อื่น นี่มันห้องฉันนะ "

" ไม่รู้แหละ พี่พังประตูห้องเอย พี่ต้องรับผิดชอบด้วยการออกไปนอนที่อื่นเลย " สองพี่น้องทะเลาะกันไปมา น้องสาวได้เปรียบที่ตัวเล็กกว่าก็เลยแทรกตัวเข้ามาอยู่ในห้องได้สำเร็จ

" ออกไปเลยนะยัยกาฝาก "

" คำก็กาฝากสองคำก็กาฝาก งั้นวันนี้เอยก็จะยอมเป็นกาฝากเกาะอยู่ห้องพี่นี่แหละ ไม่ไปไหนทั้งนั้น " จันทร์เจ้าเอยเดินเข้าไปยึดเตียงนอนหลังใหญ่

โหหห เตียงของลูกชายคนโตมันดีแบบนี้นี่เองทั้งใหญ่ทั้งนุ่ม จะว่าไปห้องนี้ก็ดูใหญ่กว่าห้องเธอซะอีกนะ ติดอยู่อย่างเดียวคืออึมครึมไปหน่อย เลือกลายผ้าปูที่นอนได้หดหู่มากค่าา

" ทำอะไรน่ะยัยกาฝาก ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ! " ฟ้าครามเดินมาข้างเตียง มือหนาคว้าปลายเท้าเธอได้ก็ออกแรงลากให้ลงจากเตียงทันที

" อร๊ายย พี่ฟ้าคราม! ทำอะไรน่ะ ปล่อยเอยเดี๋ยวนี้นะ " ร่างบางดิ้นไปมา

" ออกไป! ไม่งั้นวันนี้เธอเจ็บตัวแน่ " ชายหนุ่มขู่ฟ่อๆ

" ม่ายยย ถ้าพี่ตีเอย เอยจะฟ้องคุณลุง "

" ฟ้องก็ฟ้องไปเลย คิดว่าฉันกลัวหรอฮะ! "

ป้าบบ!

มือหนาฟาดลงบนก้นงามงอนเสียงดัง

" โอ้ยย! พี่ตีก้นเอย! " เธอพลิกตัวกลับมาจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่อง

" เออ...ถ้าไม่อยากโดนตีอีกก็ลุกออกไปเลย "

" ไม่ออก! " หญิงสาวถีบมือเขา แล้วหันไปหยิบหมอนที่อยู่บนหัวเตียงขึ้นมาฟาดใบหน้าหล่อเหลา

" โอ้ยย! ยัยกาฝาก นี่เธอตีหัวฉันอีกแล้วนะ " สองพี่น้องฟัดเหวี่ยงอยู่บนเตียง จนฟ้าครามแย่งหมอนมาได้ก็ปาออกไปโดนผนังห้อง จันทร์เจ้าเอยอาศัยช่วงที่ชายหนุ่มไม่ระวังตัวดึงให้เขาลงมานอนบนเตียง จากนั้นก็กระโดดขึ้นคล่อมร่างชายหนุ่ม เธอหันไปหยิบหมอนอีกใบขึ้นมาตีอย่างไม่ปราณี

" นี่ๆๆๆๆ พี่ชอบแกล้งเอยหลายรอบแล้วนะ เอยยังไม่เคยเอาคืนพี่สักครั้งเลย "

" โอ้ยๆๆ! ยัยกาฝากก ลุกออกไปเดี๋ยวนี้นะ " ฟ้าครามหลบหมอนใบใหญ่เป็นพัลวัล

" ไม่ลุก! ช่วงเวลาที่เอยจะได้เอาคืนพี่มันมีไม่มากหรอกนะ เอยจะเอาคืนทั้งต้นทั้งดอกเลย "

พรึบ!

สองพี่น้องกำลังฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียง อยู่ดีๆไฟก็ดับลง

" เฮ้ยย! อะไรอีกว่ะเนี้ย " ฟ้าครามดันร่างเล็กให้ออกไปจากตัวเขา แล้วเดินสะเปะสะปะไปกดเปิดสวิตซ์ไฟ แต่เปิดเท่าไหร่ก็ไม่ติด เขาเลยตัดสินใจออกไปดูคัทเอาท์ไฟด้านนอก

" สงสัยไฟจะดับ " ชายหนุ่มเดินกลับมาที่ห้องพร้อมกับไฟฉายในมือ เขาส่องไฟไปตรงร่างบางที่นั่งรออย่างสงบเสงี่ยมอยู่ปลายเตียง

" แล้วทำไงล่ะ "

" ทำไงล่ะ ก็นอนแบบร้อนๆกันนี่แหละ แอร์ก็เปิดไม่ได้ " พูดแล้วก็คันตามเนื้อตามตัวอยากเข้าไปอาบน้ำอีกสักรอบ

" งั้นเปิดหน้าต่างแทนก็แล้วกัน " จันทร์เจ้าเอยเดินไปเปิดหน้าต่างห้องเพื่อให้อากาศถ่ายเท พอแหวกม่านทึบออกแสงจันทร์นวลๆก็ส่องลงมาแทน ทำให้พวกเขาสามารถมองเห็นกันและกันได้รางๆ

" ฉันจะนอนแล้ว ขี้เกียจทะเลาะ " วันนี้ฟ้าครามของเจรจาสงบศึก 1 วัน เขาเลือกที่จะเดินตรงไปที่เตียงด้านหนึ่งแล้วเหยียดตัวลงนอนโดยไปสนใจอีกฝ่าย

หญิงสาวเมื่อเห็นดังนั้นก็คลานขึ้นเตียงอีกฝั่งอย่างเบาๆ เธอจงใจเว้นระยะห่างที่กลางเตียงไว้แล้วกระเถิบออกมาสุดขอบเตียง

ความรู้สึกแปลกๆของการที่มีอีกคนนอนอยู่ข้างๆทำให้ไม่มีใครสามารถข่มตานอนได้สักคน ฟ้าครามพลิกตัวซ้ายทีขวาที ในขณะที่หญิงสาวเองก็นอนตัวแข็งทื่อ ลืมตามองเพดานอยู่

" โอ้ยย! ร้อน! ฉันไปอาบน้ำดีกว่า " พูดจบชายหนุ่มก็ลุงขึ้นไปอย่างไม่รีรอ หญิงสาวนอนรออยู่แค่แปปเดียวฟ้าครามก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับโยนผ้าขนหนูผืนหนึ่งมาให้เธอ

" ถ้าจะอาบน้ำก็ใช้ผ้าขนหนูผืนนี้ ฉันยังไม่ได้ใช้ แต่ถ้าเธอทนได้จะไม่อาบก็แล้วแต่ " ร่างสูงเดินออกมาจากห้องน้ำกลิ่นแชมพูและครีมอาบน้ำอ่อนๆหอมฟุ้งกระจายไปทั่ว เขานุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวออกมา คงจะคิดว่าเธอมองไม่เห็นสินะ แต่ขอโทษที..ถึงแม้แสงมันจะสลัวๆแต่เธอก็มองเห็นกล้ามหน้าท้องแน่นๆเต็มสองตาทีเดียว

" อะ เอย ไปอาบน้ำนะคะ " หญิงสาวคว้าผ้าเช็ดตัวได้ก็รีบวิ่งเข้าไปหลบในห้องน้ำทันที ใจเธอเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ ภาพชายหนุ่มยังคงติดตาอยู่แบบนั้น

ลืมเดี๋ยวนี้นะยัยเอยย แกจะบ้ารึไง! เค้าเป็นพี่ชายแกนะ ถึงแม้ว่าคราวที่แล้วเขาจะทำแบบนั้นก็เถอะ

แม้เรื่องคืนนั้นตัวเธอเองจะเมา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง

มือบางเอื้อมไปเปิดก๊อกน้ำเพื่อชำระคราบเหงื่อไคลออกจากร่างกาย ดีที่บ้านหลังนี้มีระบบน้ำหลายจุด ถึงแแม้จะปิดน้ำที่ห้องเธอไว้แต่ห้องอื่นก็ยังพอใช้ได้ ไม่อย่างนั้นคืนนี้คงต้องทนเหนียวตัวจนนอนไม่หลับแน่ๆ

เมื่อกี้ไม่น่าทำแบบนั้นเลย ไม่งั้นเหงื่อก็คงไม่ออกมากขนาดนี้

หญิงสาวอาบน้ำเสร็จแล้วกำลังจะเปลี่ยนเสื้อผ้า

หยี๋ กลิ่นเหงื่อแรงมาก ทำไงดีไม่ได้เอาเสื้อมาเปลี่ยนด้วยสิ

" หลับในห้องน้ำรึไง ทำไมไม่ออกมาสักที " ฟ้าครามเดินมาพูดที่หน้าประตูห้องน้ำ เขาเห็นเธอหายเข้าไปนานก็เลยเดินมาตาม

" พี่ฟ้าครามมีชุดเหลือสักชุดไหมคะ ชุดนอนเอยเหงื่อออกท่วมตัวเลย คงจะใส่นอนไม่ได้ " เธอหันไปขอความช่วยเหลืออีกฝ่าย

" เรื่องมากจริง เดี๋ยวไปค้นมาให้ " ฟ้าครามเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ค้นไปค้นมาก็ไม่รู้จะเอาอะไรไปให้ใส่ เพราะปกติเขาก็ไม่ได้ใส่เสื้อผ้านอน ในตู้เสื้อผ้าก็เลยมีแต่ชุดทำงานและเสื้อเชิ้ต

" มีแต่เสื้อเชิ้ต ใส่ได้รึเปล่า "

" เอ่อ เอาแบบนั้นก็ได้ค่ะ " เธอไม่มีตัวเลือกมากนัก ถ้าขืนยังเรื่องมากอีกอาจจะไม่ได้อะไรไปใส่นอนเลยก็ได้ จึงจำใจเปิดประตูแล้วยื่นมือไปรับเสื้อตัวนั้นมา