พี่ชายตัวดีทิ้งน้องข้างทาง
1049 Words
ฟ้าครามในชุดสูทสีดำเดินลงมาจากชั้นสองอย่างอารมณ์ดี มือหนาเอื้อมไปติดกระดุมที่ปลายแขนเสื้อทั้งสองข้าง พลางดึงชุดสูทลงมาให้พอดีตัว
สายตาคมกวาดมองทางด้านล่าง แล้วก็เจอเข้ากับหญิงสาวในชุดนักศึกษาที่กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าห้องรับแขก
" ครามลงมาพอดีเลย พ่อมีเรื่องจะไหว้วานหน่อย " อัคชัยเดินออกมาเจอลูกชายที่กำลังจะเดินทางไปทำงานเข้าพอดี
" คุณพ่อมีอะไรรึเปล่าครับ "
" พ่อจะไหว้วานให้เราไปส่งน้องเอยหน่อย วันนี้พราวต้องไปดูงานที่ต่างจังหวัด พ่อกลัวน้องลำบากขับรถเองเลยให้คนขับรถขับไปส่ง น้องเอยก็เลยไม่มีรถไปส่งที่มหาวิทยาลัย "
" พ่อก็ให้เค้านั่งรถแท็กซี่หรือรถประจำทางไปเองสิครับ " ฟ้าครามพูดอย่างไม่พอใจ ทำไมเขาต้องมาทำหน้าที่เป็นคนขับรถรับส่งให้ด้วย น้องแท้ๆก็ไม่ใช่
" น้องเป็นผู้หญิงนะคราม จะปล่อยให้น้องไปเองได้ยังไง มันอันตราย "
" ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณลุง เอยไปเองได้ค่ะ " หญิงสาวร่างบางเห็นทั้งคู่กำลังเถียงกันอยู่เพราะเรื่องของเธอ ก็เลยตัดสินใจเลือกที่จะไปเรียนด้วยตัวเอง ถึงแม้ปกติอัคชัยจะให้คนขับรถไปรับส่งเธอทุกครั้งที่มีเรียน แต่หญิงสาวก็เคยเห็นและดูจากเพื่อนที่มหาลัยมาบ้าง คิดว่าคงไปเองได้โดยไม่ลำบากอะไร
" ไม่ได้ ถ้าเอยไปคนเดียวเกิดอันตรายขึ้นมาจะทำยังไง " พ่อบุญธรรมของเธอปฏิเสธแทบจะทันที
" เหอะ! คนที่จะเป็นอันตราย น่าจะเป็นคนอื่นที่พบเจอยัยนี่มากกว่า เผลอๆอาจจะโดนไม้ฟาดหัวเอาได้ " ฟ้าครามพูดขึ้นลอยๆเหมือนไม่ได้ใส่ใจอะไร แต่จริงๆตั้งใจพูดกะทบกะเทียบที่เมื่อเช้าเธอเกือบใช้ไม้ทุบหัวเขาไป
" ไอ้คราม! " อัคชัยดุลูกชายอย่างเหลืออด
" ไม่รู้แหละ ไม่ว่าแกจะเต็มใจหรือไม่เต็มใจวันนี้ก็ต้องไปส่งน้องเอยที่มหาลัย "
" พ่อ! "
" ไม่งั้นฉันจะยึดรถแกให้เอยใช้แทน " ฟ้าครามฮึดฮัดอย่างอารมณ์เสีย เขาผินหน้าไปมองหญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้พลางทำปากขมุบขมิบด่า
ยัยเด็กกาฝาก มาอาศัยอยู่บ้านคนอื่นยังไม่พอยังจะมาสูบเลือดสูบเนื้อบ้านฉันอีก
" ลุกขึ้นสิจะนั่งหาพระแสงอะไร! ฉันรีบไปทำงาน " ชายหนุ่มตวาดใส่หญิงสาวเล็กน้อย พร้อมกับเดินนำไปก่อนโดยไม่รอให้หญิงสาวตามไปด้วย
" หนูไปเรียนก่อนนะคะคุณลุง สวัสดีค่ะ " ร่างบางลุกขึ้นไหว้ผู้ใหญ่อย่างนอบน้อม ก่อนจะออกวิ่งตรงไปที่รถ ซึ่งฟ้าครามแกล้งขับออกไปก่อนโดยไม่รอให้เธอขึ้นด้วย ทำให้หญิงสาวต้องวิ่งตามรถไปจนถึงหน้าประตูบ้าน
" ไอ้คราม! แกหยุดแกล้งน้องเดี๋ยวนี้นะ " อัคชัยตะโกนบอกทั้งๆที่รู้ว่าตะโกนไปก็เท่านั้น ฟ้าครามคงไม่ได้ยิน เขาส่ายหน้าอย่างหนักใจ ไม่รู้ว่าคิดผิดรึเปล่าที่ปล่อยให้จันทร์เจ้าเอยไปกับลูกชาย สองคนนี้ยิ่งไม่ถูกกันมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว
" ชักช้า อืดอาด ยืดยาดอยู่ได้ ถ้าฉันไปทำงานสายฉันจะโทษเธอ " พอร่างบางเปิดประตูรถเข้ามานั่งได้ก็ถูกชายหนุ่มบ่นเข้าทันที
จันทร์เจ้าเอยหันไปมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ ริมฝีปากบางเม้มเป็นเส้นตรงแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา
" มองหน้าฉันทำไม "
" เปล่าค่ะ " เธอยังไม่อยากผิดใจกับชายหนุ่มตอนนี้ อย่างน้อยๆก็ต้องไปถึงมหาวิทยาลัยให้ได้ก่อน
" มองหน้าหาเรื่อง ถ้าไม่พอใจก็ไปเรียนเอง ฉันจะได้ไม่ต้องลำบากไปส่ง " ฟ้าครามบ่นตั้งแต่ขับรถออกจากบ้านมาจนถึงตอนนี้
" ถ้าพี่ฟ้าครามไม่อยากไปส่งก็น่าจะบอกคุณลุงตั้งแต่แรกนะคะ " หญิงสาวอดไม่ได้ก็เลยหลุดปากพูดออกไป
" อ๋อออ เดี๋ยวนี้เริ่มมีปากมีเสียง เริ่มเถียงฉันได้แล้วสินะ "
" ต่อให้เป็นแม่ชีบวชอยู่ในวัด ถ้าเจอคนอย่างพี่ฟ้าครามก็คงจะทนไม่ได้เหมือนกันแหละค่ะ "
" ทำไม..คนอย่างฉันมันทำไม "
" ผู้ชายอะไรปากจัด ชอบว่าผู้หญิง ไม่มีความเป็นสุภาพบุรุษเลยสักนิด แถมยังเอาแต่ใจชอบแกล้งคนอื่น " จันทร์เจ้าเอยพูดต่อว่าเป็นชุดเหมือนอัดอั้นตันใจมานาน
เอี๊ยดดด
ฟ้าครามเหยียบเบรกจนตัวโก่ง ร่างบางที่ยังนั่งไม่ดีแทบจะปลิวไปติดคอนโทรนหน้ารถ โชคดีที่เธอคาดเข็มขัดนิรภัยไว้ก่อนแล้ว ไม่งั้นไม่อยากจะคิดว่าจะเป็นยังไงต่อไป
" พี่ฟ้าคราม! ทำไมขับรถอันตรายแบบนี้คะ " เธอหันไปต่อว่าคนข้างตัว
" เดี๋ยวนี้ปีกกล้าขาแข็ง เห็นคุณพ่อให้ท้ายเข้าหน่อยก็กล้าว่าฉันขนาดนี้เลยหรอฮะ "
" ก็พี่เป็นแบบนั้นจริงๆนี่ " หญิงสาวก็เริ่มเถียงอย่างไม่ยอมแพ้ พอกันที คนเราความอดทนมีขีดจำกัด แล้วเธอก็ทนให้จิกกัดมามากพอแล้ว
" เอ่ออ ฉันมันเป็นแบบนี้แหละ ถ้าไม่พอใจก็เชิญลงจากรถไปได้เลย "
ไม่ต้องรอให้เขาไล่เป็นครั้งที่สองจันทร์เจ้าเอยก็เปิดประตู เดินลงจากรถไปทันที
ปึง!
ยังไม่ทันที่ร่างบางจะเดินขึ้นไปบนฟุตบาทให้เรียบร้อย ร่างสูงก็เหยียบคันเร่งกระชากรถขับออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
" อ้ายย ไอ้พี่ฟ้าครามบ้า! " เสียงด่าของร่างบางดังตามหลังมา ชายหนุ่มเหลือบมองที่กระจกหลังเล็กน้อยเมื่อเห็นว่าเธอปลอดภัยดีก็ขับรถไปต่อ
" แล้วทีนี้จะไปเรียนยังไงล่ะเนี้ย แถวนี้ก็ไม่ค่อยมีรถผ่านมาซะด้วย " ร่างบางบ่นกับตัวเองเบาๆ เอาว่ะ เดินไปก็ได้ ยังไงวันนี้ก็ต้องถึงแหละ
- Writer
