sister ผู้หญิงคนนี้เป็นของฉัน

เที่ยวผับ

จันทร์เจ้าเอยตื่นขึ้นมาในตอนเช้าของอีกวัน เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ปาเข้าไปเกือบตี 1 ดีที่วันนี้มีเรียนตอนบ่ายเลยไม่ต้องรีบตื่นมากนัก

" แกนี่เอาอีกแล้วนะตาคราม! แกล้งน้องอีกแล้วใช่ไหม " เสียงเอะอะโวยวายดังขึ้น ร่างบางรีบเด้งตัวออกจากที่นอนแล้ววิ่งตรงไปชั้นล่างอย่างรวดเร็ว

อัคชัยกำลังโมโหเป็นฟืนเป็นไฟ ในขณะที่วิภาก็พยายามรั้งร่างสามีไว้ไม่ให้เข้าไปทำร้ายลูกชาย ส่วนฟ้าครามนี่แทบไม่ต้องถาม ชายหนุ่มยืนอยู่ตรงหน้าพ่อกับแม่ด้วยแรงโกรธอันมหาศาล พอเขาหันมาเห็นหน้าเธอก็ยิ่งโกรธเข้าไปใหญ่

" ยัยกาฝาก! นี่เธอเอาเรื่องเมื่อวานไปฟ้องพ่อฉันหรอ "

" ฮะ! อะไรนะคะ " จันทร์เจ้าเอยทำหน้างงๆ ก็เธอยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ๆตื่นเช้ามาก็ถูกชี้หน้าด่าซะงั้น

" แกไม่ต้องไปโทษน้อง น้องไม่ได้เป็นคนบอกฉัน ฉันเห็นเองต่างหาก อย่าคิดว่าฉันไม่รู้นะว่าเมื่อวานกลับกันกี่โมง "

" ผมก็ต้องแวะไปสังสรรค์กับเพื่อนบ้างรึเปล่า จะให้มาคอยตามรับส่งเหมือนคนขับรถให้ตลอดรึไง มาอาศัยบ้านคนอื่นอยู่แล้วยังจะมาเป็นภาระอีก " ประโยคหลังชายหนุ่มตั้งใจพูดให้หญิงสาวได้ยิน

" ไอ้คราม! "

" ผมไม่พูดกับพ่อแล้ว พูดด้วยก็เอาแต่ทะเลาะกันเปล่าๆ ผมไปทำงานดีกว่า "

" แกนี่มัน..เย็นนี้แกต้องไปรับน้องเอยที่มหาวิทยาลัย แล้วถ้าฉันเห็นว่าแกแกล้งน้องอีกนะ คราวนี้ฉันจะยึดรถแกให้น้องเอยขับไปเรียนจริงๆ "

ชายหนุ่มหยุดเดินพร้อมกับหันมามองหน้าหญิงสาวอย่างไม่พอใจ เอ้า..แล้วเธอทำอะไรผิดล่ะ ทำไมต้องมองกันแบบนี้ด้วย

" ลุงขอโทษหนูแทนลูกชายลุงด้วยนะ ครามมันก็เกเรแบบนี้แหละ ถ้าพี่เค้ามาทำอะไรหนูอีกก็บอกลุงแล้วกันนะ "

" ไม่เป็นไรค่ะคุณลุง " จันทร์เจ้าเอยยิ้มแห้งๆ สงสัยวันนี้คงได้เจอฟ้าครามในคราบพี่ชายจอมเกเรอีกแล้วสิ จริงๆเธอชอบฟ้าครามแบบเมื่อคืนมากกว่าอีกนะ

และแล้วก็เป็นอย่างที่หญิงสาวคิด เมื่อเธอต้องพบเจอกับฟ้าครามในคราบพี่ชายที่เอาแต่ใจตั้งแต่เลิกเรียน จันทร์เจ้าเอยกดโทรศัพท์โทรหาฟ้าครามไปตั้งกี่สายแต่เขาก็ไม่เคยรับ จนเพื่อนๆเธอทยอยกลับกันไปจนหมดเหลือเพียงเธอที่ต้องรอให้ฟ้าครามมารับ ถ้ายังไม่มาอีกจะเรียกรถแท็กซี่กลับเองแล้วนะ แล้วพี่ก็ไปแก้ตัวกับคุณลุงเองแล้วกัน

ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด

แต่แล้วก่อนที่เธอจะตัดใจวางสายไปก็มีคนกดรับสายจากฝั่งนั้นเสียก่อน

[ สวัสดีครับ ] เสียงที่กรอกเข้ามาเป็นเสียงที่เธอไม่คุ้นเคย จนทำให้เธอคิดว่าหรือจริงๆจะเมมเบอร์ผิดเลยไปติดเบอร์ของคนอื่น แต่ก็ไม่นะ เพราะมันเป็นเบอร์เก่าที่ฟ้าครามเคยใช้โทรเข้ามาเครื่องเธอก่อนหน้านี้

" เอ่ออ นั่นใช่เบอร์พี่ฟ้าครามรึเปล่าคะ " ถ้าอยากรู้ก็ถามให้มันจบๆไป

[ ใช่ครับ นั่นน้องของไอ้ครามรึเปล่าครับ ]

" ใช่ค่ะ พอดีหนูกำลังรอให้พี่เค้ามารับกลับบ้านน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าพี่ฟ้าครามอยู่ตรงนั้นรึเปล่าคะ "

[ อยู่น่ะอยู่ครับ แต่ว่าไอ้ครามน่าจะไปรับน้องกลับบ้านไม่ได้แล้วนะ น่าจะเป็นน้องเองที่ต้องมารับมันกลับบ้านแทนนะครับ ]

" เกิดอะไรขึ้นหรอคะ "

[ มันเมาสิครับน้อง เมาแอ๋ชนิดที่ปลุกไม่ตื่นเลยทีเดียว ]

" อ่าา ถ้างั้นพี่ส่งโลเคชั่นมาให้หน่อยได้ไหมคะ เดี๋ยวหนูไปค่ะ " หญิงสาวกดวางสายไป ก่อนจะเปิดแอฟเพื่อเรียกรถมารับ

ให้มันได้อย่างนี้สิ ถ้าวันนี้ไม่โดนคุณลุงด่าก็ไม่รู้จะพูดยังไงแล้ว

จันทร์เจ้าเอยนั่งรถมาจนถึงสถานที่ตามโลเคชั่นระบุ ป้ายด้านหน้าเขียนว่า one night stand club โห..แค่ชื่อก็ไม่น่าเข้าไปแล้วนะเนี้ย

" ขอตรวจบัตรหน่อยครับ " หญิงสาวกำลังจะเดินเข้าไปในร้านก็ถูกการ์ดยืนขวางหน้าไว้ทันที พวกเขามองชุดที่เธอใส่ซึ่งเป็นชุดนักศึกษาทั่วไปกับประโปรงพรีทที่ยาวถึงเข่า ไม่ใช่ชุดที่คนอื่นใส่เข้าไปเที่ยวกัน

" อายุเท่าไหร่แล้วครับ บรรลุนิติภาวะรึยัง "

" ปีนี้ 22 ปีแล้วค่ะ " จันทร์เจ้าเอยยื่นบัตรประชาชนให้การ์ดตรวจสอบ ถึงแม้เธอจะหน้าเด็กกว่าอายุจริงแต่ปีนี้ก็ 22 ย่าง 23 ใกล้จะเรียนจบเต็มทีแล้ว

" แล้วทำไมใส่ชุดแบบนี้มาเที่ยวครับ " การ์ดยังไม่ไว้ใจเลยพยายามซักถามต่อ

" ไม่ได้มาเที่ยวค่ะ มารับพี่ชายกลับบ้าน "

" อ๋ออ งั้นเชิญครับ " กว่าที่เธอจะผ่านเข้ามาได้ก็โดนคนข้างหลังที่ยืนต่อคิวอยู่กดดันใส่เหมือนกัน

บรรยากาศภายในร้านถูกปิดไฟเสียมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวตามมุมต่างๆเท่านั้น ป้ายข้างนอกเขียนว่าคลับ แต่จริงๆแล้วเป็นผับดีๆนี่เอง ไม่ว่าจะชั้นบนหรือล่างเต็มไปด้วยผู้คนที่มาสนุกสนานกัน ผู้หญิงที่เดินเข้ามาในร้านนี้ต่างแต่งกายด้วยชุดรัดรูปให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งชัดเจน แถมยังใส่สั้นเสียจนแทบจะเห็นเข้าไปถึงข้างใน มิน่าละ การ์ดข้างนอกถึงมองหน้าเธอแปลกๆเพราะการแต่งตัวของเธอมันไม่น่าเดินเข้ามาที่นี่ตั้งแต่แรกแล้ว

ร่างบางมองซ้ายมองขวาเพื่อหาตำแหน่งของพี่ชายตัวยุ่ง เอ๋..เมื่อกี้เพื่อนพี่เค้าบอกว่านั่งอยู่ตรงโซนแขก VIP นี่หน่า แล้วไอ้โซนแขก VIP นี่มันอยู่ตรงไหนนะ

" พี่คะๆ โซน VIP อยู่ตรงไหนหรอคะ " สาวเสิร์ฟคนหนึ่งกำลังเดินผ่านหน้าไป จันทร์เจ้าเอยจึงเรียกเธอไว้ก่อน

" มารับงานหรอคะ อยู่โซนนู้นคะ เดี๋ยวฉันพาไป " ผู้หญิงคนนั้นมองหน้าเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะเดินนำหน้าไปก่อน

" เด็กที่เรียกมา มาถึงแล้วค่ะ " พนักงานคนนั้นเดินเข้าไปรายงาน แต่เมื่อกี้พี่เค้าพูดว่าอะไรนะ เด็กที่เรียกมาหรอ...คืออะไรน่ะ

บรรดาหนุ่มๆหันหน้ามามองเธอเป็นตาเดียว ชายหนุ่มหนึ่งในนั้นผิวปากอย่างชอบใจ

" เฮ้ยย...มึงสั่งเด็กใส่ชุดครอสเพลเป็นนักศึกษาด้วยหรอว่ะไอ้คราม " ฟ้าครามที่เมาจนแทบลืมตาไม่ขึ้นยิ้มให้เพื่อน ในขณะที่แทบจะทรงตัวไม่อยู่

" เอ่ออ..กูชอบบบ " เขาตอบกลับด้วยเสียงที่ผิดปกติ

" กูก็ชอบแบบนี้เหมือนกันว่ะ แต่งตัวแบบนี้ก็ดูเร้าใจไปอีกแบบ ถึงจะไม่ค่อยได้แต่งหน้าแต่ก็ให้อภัยได้เพราะสวยอยู่แล้ว " บรรดาชายหนุ่มโห่ร้องกันยกใหญ่

" น้องสาวคนสวยมานั่งตรงนี้สิจ๊ะ คืนนี้พี่จะฝากให้ดูแลเพื่อนพี่หน่อยนะ มันไม่ค่อยได้เจอสาวคนไหนมานานแล้วจัดให้เต็มที่เลยนะน้อง "

" พวกพี่พูดอะไรกันคะเนี้ย พี่ฟ้าครามนี่พี่เมาขนาดนี้เลยหรอ " หญิงสาวเดินเข้าไปต่อว่าชายหนุ่ม

" เมาอะไรกันน้อง นี่เค้าเรียกกินเอาฤกษ์เอาชัย ไม่ต้องห่วงหรอกน่าา ถึงมันจะเมาแต่มันก็อึดถึกทน รับรองว่าคืนนี้ถึงใจน้องแน่นอน " จันทร์เจ้าเอยขี้เกียจฟังพวกขี้เมาพูดเลยเข้าไปพยุงร่างสูงขึ้นมาแทน

โอ้ยย...นี่กินช้างเข้าไปทั้งตัวรึไง ทำไมมันหนักขนาดนี้

" มาๆๆ คนสวย พี่ช่วยเอง น้องคนเดียวพยุงมันไปไม่ไหวหรอก "

" ไปมึง..เดี๋ยวพวกกูจะไปส่งมึงขึ้นสวรรค์เอง "