INTRO
213 Words
"ตัวมึงแม่งโคตรสปกรก ไม่รู้ว่ามีเชื้อโรคติดตัวมาบ้างหรือเปล่าวันๆเอาแต่คุ้ยถังขยะเก็บขยะ แม่งแค่คิดกูก็จะอ๊วก มึงจะไปนอนที่ไหนมึงก็ไปแต่อย่ามานอนห้องกู กูรังเกียจไป๊!!!"
ผลัก!!!! ตุ่บ!!!!
"โอ๊ย!!!"
"หึสมน้ำหน้า กูไม่จับมึงโยนออกไปนอกบ้านก็ดีเท่าไหร่แล้ว"
...........................................................................
"เมษาเธออย่าไปจากฉันเลยนะฉันขอร้อง ไหนเธอบอกว่าจะให้โอกาสฉันไง" ผมทรุดตัวนั่งคุกเข่าลงตรงหน้าเมษาพร้อมกับดึงเธอมากอดอย่างไม่อายใคร
"เมขอโทษนะคะ เมคงให้โอกาสคุณไม่ได้ แต่เมก็ขอบคุณที่คุณช่วยจัดการผู้หญิงคนนั้นให้แม้ว่าสิ่งที่คุณทำมันจะดูโหดร้ายเกินไปแต่คุณก็ทำเพื่อเมกับลูก แต่ที่เมให้โอกาสคุณไม่ได้เพราะคุณไม่เคยทำให้เมเชื่อใจคุณได้เลย เมื่อคืนคุณรู้ไหมว่าเมเสียใจมากแค่ไหนเพราะคิดว่าคุณไปมีอะไรกับผู้หญิงคนอื่น"
...........................................................................
เรื่องนี้ดราม่าหนักหน่วงเช่นเดิมตามสไตล์ที่ไรท์ถนัด (พระอกขึ้นอย่างหงส์ลงอย่าง...ทุกเรื่อง5555 )หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ
- Writer
