Kinabukasan, nagising kami namahimbing pa rin na natutulog ang aming anak. Ginising niya kami a few hours ago and after ko siyang mapa-breastfeed at change ng diapers, nakatulog na kami ulit na tatlo. Kaya siguro hindi pa siya gising dahil busog pa. Dahil weekend naman, we stayed cuddled in bed for a few minutes tapos nagyaya na siyang maligo na sabay kami. Pumayag naman ako dahil madalas naman namin na ginagawa. As days passed by, nagiging komportable na kami sa isa’t-isa. Hindi na ako gaanong nahihiya sa kanya and he is fun to talk to and to be with.
Pero ngayon kinakabahan ako dahil darating ang mga magulang ni Aleksey. Hindi ko alam kung anong magiging reaksyon nila sa pagkakaroon ko ng amnesia. Siguro iniisip din nila na umaarte ako. Well, I am acting that I am my sister, mas mabait
