ตอนที่ 4 โดเนทต่อชีวิตกับผัดผักบุ้งไฟแดง
1447 Words
ปากหมามากไอ้แฮม!
แฮมสเตอร์เอาหมอนตบหน้าตัวเองตุบตับอยากจะบ้าตายในความคิด จะไปหวงมาม่ากับผู้มีพระคุณได้ยังไง! ก็ยอมรับว่าความหิวมันกำเริบแต่กับอีแค่มาม่าถ้วยเดียวเนี่ยนะ!
ถามไปแล้วคุณสองบาทก็หน้าทะมึนทึ่ง ไม่คิดว่าจะโดนถามคำถามแบบนี้ คุณเขาตอบว่า
'ไม่ ฉันไม่ยุ่งกับเธอหรอก' แล้วก็เดินกลับห้องไปเลย
"แงงง ไอ้แฮมหน้าโง่!!"
ถึงจะกระวนกระวายเรื่องคุณสองบาทยังไง แฮมสเตอร์ก็ยังเป็นแฮมสเตอร์ สุดท้ายก็กลับไปนั่งซดน้ำมาม่าขมๆ ต่อกินหมดรวดทีเดียวแล้วกลับไปนอนท้องป่อง
ผิดกับใครอีกคนที่อยู่ห้องข้างๆ ชายหนุ่มที่อายุมากกว่ากลับห้องตัวเอง ขนาดห้องคอนโดของเขาใหญ่กว่าของอีกคนถึงสองเท่า ภายในห้องมุมหนึ่งมีกรงของสัตว์เลี้ยงอยู่ เจ้าตัวในกรงขนปุกปุยจ้ำม่ำยกเท้าหน้าเพื่อเกาขนสีดำของตัวเองมันเป็นสัตว์สปีชีส์ที่ร้องจี๊ด
"บังเอิญไปหรือเปล่า"
เด็กคนนั้นก็ผมสีดำ ดวงตาใสซื่อที่จ้องเขาด้วยท่าทางแป๋วๆ นั่นเหมือนเจ้าแฮมสเตอร์ในกรงนี่ไม่ผิดจริงๆ
"พรุ่งนี้เค้าจะกินอะไรดี" หลังจากเช็กอีเมลสมัครงานที่ได้รับการตอบกลับที่โดนปฏิเสธเป็นสิบที่ คนที่กำลังฝึกเป็นสตรีมเมอร์มือใหม่อย่างแฮมสเตอร์ก็เพ้อ
"ค่าสมัครก็เสียทำไมไม่รับเค้าล่ะ หรือต้องไปขายตัวจริงๆ วะไอ้แฮม"
หรือไม่ก็ต้องหางานข้างนอก ไหนจะค่าน้ำค่าไฟ ค่าส่วนกลางคอนโดเดือนนี้อีก
"ต้องเบิกสกิลแบกหามแล้วหรือวะ เฮอะ! มีปัญหาต้องคิดทีละเรื่อง เรื่องแรกคือพรุ่งนี้จะหาอะไรกิน"เงินในบัญชีตอนนี้มีอยู่สองบาทไม่น่าเอาบัตรไปรูดเกมเลยไอ้แฮม อะไรที่ขึ้นชื่อว่าเกมมักเป็นลูกรักเสมอเค้าไม่ขายลูกกิน
"เชื่อมั่นไว้ว่านายต้องหาเงินได้!" จบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่งขนาดนี้ใครเขาจะไม่รับ นี่เค้าเรียนวิศวะมาเลยนะ ไม่อยากบอกเลยว่าตอนเรียนไอ้แฮมคนนี้อย่างเถื่อน
ระหว่างที่นอนเพดานคิดอยู่ จู่ๆ เสียงแจ้งเตือนจากโทรศัพท์ก็ดังขึ้นมา
ตึ๊งดึง!
[ คุณได้รับโดเนท 50 บาทจากบุคคลนิรนาม ]
"เฮ้ย!!" แฮมสเตอร์คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาดูอย่างไม่น่าเชื่อ ดวงตาเบิกโพลงเมื่อเห็นยอดเหรียญที่สามารถถอนเป็นเงินจริงได้ซึ่งขั้นต่ำในการถอนคือห้าสิบบาทเป๊ะๆ คนตัวเล็กไม่รอช้าลองกดถอนเงินดู ในไม่นานก็มีเสียงแจ้งเตือนจากแอปธนาคาร
"ได้จริงๆ ด้วยว่ะ!"
ยอดเงินในบัญชี 50 บาท
"พรุ่งนี้เค้ามีข้าวกินแล้ว!" คืนนี้แฮมสเตอร์นอนหลับปุ๋ยอย่างสบายใจตื่นเช้ามาก็มาทำอาหาร
[สตรีเมอร์แฮมสเตอร์เปิดไลฟ์ทำกับข้าวอีกครั้ง]
ยอดผู้ติดตาม : 1,470
กดหัวใจรวม : 3,450
"สวัสดีครับผมแฮมสเตอร์ วันนี้จะพาทุกคนมาทำผักบุ้ง! เมนูวันนี้คือผัดผักบุ้งไฟแดงครับ"
ปานาดู : [ แค่ได้ยินชื่อเมนูก็น่ากลัวแล้วครับ ]
คิงคอง : [ ใช่คนนี้หรือเปล่าที่อยู่ในคลิปไวรัลน่ะ? ]
"คลิปอะไรหรือครับ?"
ยอดผู้ติดตามเพิ่ม +50
ยอดผู้ติดตามเพิ่ม + 78
ยอดผู้ติดตามเพิ่ม + 92
แฮมสเตอร์น้อยได้แต่มองหน้าจออยู่ๆ ผู้ติดตามก็เพิ่มขึ้นทีละนิดหลังจากที่เปิดไลฟ์ นี่มันเกิดอะไรขึ้นนะ? คนดูใจร้ายก็ไม่ช่วยตอบ หรือสตรีมเค้าโดนดันขึ้นหน้าฟีด! โอ้…มันใช่เลย
"ส่วนผสมวันนี้มีพริก กระเทียม ผักบุ้ง น้ำมันหอยครับ" ดีที่ของพวกนี้หาซื้อแบบขวดเล็กๆ ได้ไม่งั้นห้าสิบบาทคงไม่พอ "ผมไม่ชอบกินหวานขอไม่ใส่น้ำตาลนะครับ" น้ำตาลแพงไอ้แฮมซื้อไม่ได้
สตรีมเมอร์มือฉมังอธิบายและลงมือทำไปด้วย หั่นผักสำหรับแฮมนั้นง่ายมาก! เมื่อวานที่โดนหั่นนิ้วไปนั่นคือมุกตลก วันนี้จะไม่โดนอีก
โอ๊ะ แต่ยังไม่ทำแผลเลยเนอะ
เตรียมกระทะให้ร้อนใส่น้ำมันเมื่อมันร้อนจัดๆ ควันขึ้น จากนั้นค่อยใส่ผักบุ้ง แน่นอนสตรีมเมอร์อย่างเขาไม่ลืมที่จะล้างผักก่อนตอนที่ทำอยู่คนดูก็คุยอะไรกันก็ไม่รู้
คุณเค : [เสียงนี้ใช่คนเดียวกับในคลิปแน่ครับ]
นานาโนะ : [ในวิดีโอนั้นไม่ค่อยขาวแต่ตอนนี้ขาวจั๊วะเลยนะ ชื่อน้องแฮมใช่ไหม?]
เอ็กซ์วี : [ขอไอจีสตรีมเมอร์หน่อยได้ไหมครับ มีแอคในแอปสีฟ้าด้วยป่ะครับ? อยากได้]
เค้าแมว : [ทำไมสตรีมเมอร์มาสตรีมหมวดอาหารล่ะครับ? อยากให้สตรีมอีกหมวดนะ]
"ทุบกระเทียมครับ อ๊า! ซี๊ดด! พริกเข้าตา" กว่าจะทุบพริกให้ละเอียดได้ก็ทำตาเกือบแดงแล้ว แฮมสเตอร์ตอบคำถามทีเดียว "ไอจีผมว่ามันค่อนข้างส่วนตัวขอยังไม่ให้นะครับ ทวิตไม่ค่อยเล่นครับ...สวัสดีครับผมชื่อแฮม หมวดอื่นไม่ค่อยสันทัดครับ"
ดอกดาวเรือง : [ สตรีมเมอร์น่ารักจังเลย ]
"ฮ่าๆ ขอบคุณครับ " เห็นคอมเมนต์ชื่นชมแฮมสเตอร์ก็อมยิ้มได้บ้าง มือเรียวกำผักบุ้งที่อยู่ในกะละมังสะบัดไล่น้ำลวกๆ "เอาละทุกคนผมจะใส่ผักบุ้งแล้วนะครับ ถ้านานกว่านี้กระทะคงไหม้"
ทันทีที่ผักใบเขียวประกอบด้วยผักและน้ำล้างที่สะเด็ดไม่ดีโดนน้ำมัน น้ำมันก็ระเบิดบึ้มไฟลุกพรึบจากกระทะ สตรีมเมอร์ไม่ทันตั้งตัวร้อง จ๊ากชนิดที่ห่างไปสิบห้องคงได้ยิน
"อ๊าาาาา!!!!"
ก่อนหน้านั้นเองร่างสูงของใครคนหนึ่งกำมือหน้าประตูลังเลว่าเคาะดีหรือไม่ พอได้ยินเสียงร้องดังลั่นสนั่นมือหนาก็กระหน่ำเคาะ
ปัง! ปังๆๆๆ
"นี่! เกิดอะไรขึ้นเปิดประตู!"
ในไม่ใช่ช้าประตูก็ถูกเปิดโดยมีคนตัวเล็กชะโงกหน้าออกมาแก้มด้านซ้ายเปื้อนคราบดำ คนอายุน้อยกว่าหน้าซี้ดตัวสั่นรีบออกมาเพื่อคว้ามือเขา
"คุณสองบาทช่วยด้วยครับ! ครัวผมจะไม่รอดแล้ว"
"ฉันบอกเธอแล้วว่าอย่าทำครัวไหม้ เวลาไฟมันลุกหรือทำอะไรไม่ถูกให้ปิดแก๊ส"
"ผมปิดแก๊สไม่ได้"
"ปิดไม่ได้หรือแรงเธอไม่มี? "
แฮมสเตอร์ก้มหน้าสำนึกผิดมันก็แค่หมุนอะ แต่เวลาจะหมุนมันไม่ไปจริงๆ
"เธอลองปิดใหม่ซะ" เขาเปิดเตาแก๊สแล้วลองให้คนตัวเล็กปิดเองดู
"อือ...!" มือเรียวหมุนหัวเปิดแก๊สแล้วหลับตาปี๋
แกรก
เอ้า! ปิดได้เฉย
"ก็ปิดได้นี่?"
"คุณสองบาทครับผมไม่ได้ตั้งใจ"
ร่างสูงเอามือกุมขมับ "วันนี้เธอจะทำอะไรอีก"
"ผมทำผัดผักบุ้งไฟแดงครับ"
คนหน้าเคร่งพยายามคิดคำพูดที่ไม่ใช่เชิงตำหนิติเตียน "ทำไมต้องไฟแดงทำไมเธอไม่ทำผัดผักบุ้ง?"
"ผมอยากกินผัดผักบุ้งไฟแดงครับ"
"เฮ้อ..." เขาถอนหายใจ "บอกฉันทีว่าเธอโตแล้ว"
"..." ดวงตาแป๋วแบบที่ใจแป้วก้มมองพื้น
"เดี๋ยวฉันทำให้กิน"
คนฟังก็ตกใจ"มะ ไม่เป็นไรครับ! ผมทำเองได้"
"ทำเองได้? บอกฉันว่าเธอจะทำยังไง"
"ผมจะเปิดไฟให้น้อยลงครับ"
"แล้วเมื่อไหร่จะใส่พริกกับกระเทียม"
"ไว้ใส่ตอนผักสุกก็ได้นี่ครับ"
"มันต้องใส่พร้อมกันไม่ก็ใส่ก่อน ตัวอย่างก็เห็นได้จากร้านข้าวต้ม เธอเคยเดินผ่านร้านข้าวต้มโต้รุ่งไหม?”
"ครับ...เคยครับ" แฮมสเตอร์แค่ตอบรับ คิดไปคิดมาแล้วน้ำตาก็จะไหล เค้าทำสตรีมล่มอีกแล้ว
"มานี่เดียวฉันสอน"
"อย่าดีกว่าครับถึงคุณสอนผมก็ไม่รู้จะตอบแทนยังไง"
"ก็ไม่ต้อง ฉันจะรีบทำรีบสอนแล้วกลับห้อง"
"คะ ครับ"
จากนั้นแฮมสเตอร์ก็ได้คนทำกับข้าวให้อย่างงงๆ คนตัวเล็กคอยยืนชะโงกหน้ามองอยู่ข้างๆ เว้นระยะห่างไม่ให้ใกล้เกินไป
"เข้ามายืนใกล้ๆ ฉัน"
"อะ อื้อ" โดนดึงเข้าไปใกล้จนแขนแทบชิดกันแฮมสเตอร์ก็ได้กลิ่นหอมจนต้องทำจมูกฟุดฟิด กลิ่นของคุณสองบาท เขาฉีดน้ำหอมด้วยหรอ? หอมจัง
"มีสมาธิหน่อย"
"ครับ!"
- Writer
