BAD MORGAN :: CHAPTER 1 [30%]
1859 Words
BAD MORGAN
1
“ป๊าว่าไงนะ?”
“ตาร์ฟังป๊านะ มันจวนตัวป๊าแล้วจริงๆ ป๊าจำเป็น”
“แล้วไง? ป๊าจะทิ้งตาร์ด้วยใช่ไหม?” ใบหน้าสวยราวกับนางฟ้า กำลังยืนมองพ่อของตัวเองในห้องนอนที่ตอนนี้พ่อของเธอกำลังเก็บเสื้อผ้ายัดลงกระเป๋าใบใหญ่ เพื่อหนีอะไรบางอย่าง แน่นอนว่าเธอยืนมองด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยไม่แสดงออกว่าตกใจหรืออะไร? สีหน้าของเธอคือเอกลักษณ์ที่ใครต่อใครเห็นก็พากันหลงใหล ทั้งรูปร่างที่สูงยาว หุ่นดี ขาวนวล ใบหน้าไม่ต้องพูดถึง สวยราวกับนางฟ้า แต่ใบหน้าดุจน้ำแข็งพอๆ กับใจของเธอในตอนนี้ “ชีตาร์” หญิงสาวที่เป็นลูกคนเดียวของโชนาร์ปหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ตอนนี้กำลังตกที่นั่งลำบาก ไหนจะถูกสมาคมขับชื่อออก และการค้าทุกอย่างของแก๊งก็พลอยพังลงไปด้วย แต่ทว่าความบ้าอำนาจของโชนาร์ป ทำให้เขาหน้ามืดตามัว ไปยืมเงินของหัวหน้าแก๊งที่ใหญ่ที่สุดในรัฐแมนิโทบา ผู้ชายที่ขึ้นชื่อว่าอันตรายและชั่วช้าสารเลวที่สุด “มอร์แกน” และตอนนี้มันถึงเวลาครบกำหนดแล้วที่เขาจะต้องหาเงินจำนวนห้าสิบล้านไปคือเขา
แต่ทว่า... จะหาที่ไหนไปคืนเขากันล่ะ ก็ในเมื่อตอนนี้แก๊งของโชนาร์ปกำลังจะดิ่งลงทะเล บ้านก็กำลังจะถูกยึดและที่สำคัญ เขาจำเป็นต้องหนี แต่หนีไปคนเดียวเพราะว่า เขาได้ทำสัญญากับลูกน้องของมอร์แกนไว้ว่า ลูกสาวคนเดียวของเขาคนนี้จะเป็นคนใช้หนี้แทนเขา
“ตาร์... ตาร์ต้องช่วยป๊านะลูก ไม่งั้นป๊าตายแน่ๆ”
“แล้วป๊าจะให้ตาร์ช่วยอะไร? ตาร์เพิ่งเรียนจบมา งานก็ยังไม่ได้ทำ ป๊าเป็นหนี้เท่าไหร่”
“ห้าสิบล้าน”
“...”
“ตาร์อย่ามองป๊าแบบนั้นสิ ป๊าสัญญานะตาร์... ว่าป๊าจะหาเงินมาคืนคุณมอร์แกน และจะพาตาร์กลับมา”
“ป๊าหมายความว่ายังไง?” ชีตาร์กระพริบตากับคำพูดของพ่อตัวเอง ก่อนจะรับรู้ถึงประตูหน้าห้องที่เปิดขึ้นมา พร้อมกับลูกน้องของใครไม่รู้ที่เดินเข้ามาสามสี่คน ใบหน้าสวยของเธอสะกดลูกน้องของมอร์แกน จนแทบจะขยับไปไหนไม่ได้ สีหน้าที่แสนจะเย็นชา บ่งบอกว่าตอนนี้เธอคงจะตกที่นั่งลำบากแล้วจริงๆ สินะ
“ป๊าขอโทษนะตาร์”
ภายในคฤหาสน์สุดหรูของมอร์แกน ตอนนี้ในห้องน้ำที่ใหญ่โตกำลังถูกจัดด้วยปาร์ตี้ฟองสบู่กันอยู่อย่างเมามันชายหนุ่มหลายคนกำลังแช่อยู่ในอ่าง พร้อมกับสาวสวยร่างอวบอัดที่กำลังเบียดทรวงอกกับแผงอกแกร่งของหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุด ที่ตอนนี้ใบหน้าหล่อคมกำลังจูบกับชายหนุ่มที่กำลังนวดไหล่ให้เขาอย่างแผ่วเบา มือหนาของเขาก็บีบเค้นทรวงอกอวบของหญิงสาวสองคนอย่างแรง ก่อนจะผละริมฝีปากออกจากปากชายหนุ่ม และหันมาหอมแก้มหญิงสาว ร่างกำยำที่แข็งแกร่งแรงมีรอยสักกลางแผงอก รูปร่างสูงยาว มีใบหน้าที่หล่อคมแลชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา เขาคือปีศาจที่มาจากขุมนรกตัวจริง เพราะที่เขาเป็นใหญ่อยู่ตอนนี้ก็เพราะฆ่าผู้มีพระคุณอย่างลุงของเขาให้ตายลง โดยให้เหตุผลว่า “รักลุงมาก ไม่อยากให้ลุงต้องอยู่นาน”
รอยยิ้มร้ายยกยิ้มขึ้น เอนศีรษะพิงกับขอบอ่าง มองชายหนุ่มหลายคนที่กำลังนวดให้เขา และหญิงสาวที่แอ่นหน้าอกอันใหญ่โตให้เขาบีบเล่น ชายที่ขึ้นชื่อว่าพวก *bisexual เขาคือผู้ชายที่ชอบทั้งหญิงและชาย เขาไม่สนว่าตัวเองจะเป็นอะไร เพราะสิ่งที่เขาต้องการจริงๆ คืออำนาจและความสุขทางกาย ที่ไม่ว่าจะหญิงหรือชาย สามารถให้ความสุขเขาได้
“ขอโทษครับคุณมอร์แกน... ตอนนี้โชนาร์ปหนีไปแล้วครับ”
“เหรอ? แล้วไง สัญญาที่มันบอกว่าจะให้ใครมาเป็นตัวประกันล่ะ”
“มาแล้วครับ”
“อืม เดี๋ยวฉันออกไป” มอร์แกนโบกมือไล่ลูกน้องของตัวเอง และนึกถึงชายแก่คนหนึ่งที่บากหน้ามายืมเงินเขา แน่นอนว่ามาเฟียในรัฐไม่มีใครกล้าเสนอหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเขาหรอก แต่ตาแก่งี่เง่าที่แก๊งตัวเองกำลังจะพังลง ดันหน้าด้านมายืมเงินเขา เหอะ คนอย่างมอร์แกน มีคนกล้ามาขอ เขาก็กล้าให้ไง แต่ถ้าไม่มีเงินมาให้เขา ก็มักจะลงเอยด้วยความตาย แต่ทว่า... ข้อเสนอของการมีชีวิตอยู่ต่อของตาแก่นั้น ก็ทำให้เขาที่ไม่ได้คิดอะไร ยอมรับข้อเสนอ ตาแก่นั้นให้คนมาเป็นตัวประกันและใช่มันต้องสำคัญมากๆ ถึงได้ทำสัญญาว่าจะหาเงินมาคืนเขาและไถ่ชีวิตตัวประกัน เพราะถ้าตาแก่นั่นไม่เสนอมา ก็ต้องตายเหมือนกัน และใช่ไม่ได้ตายคนเดียว แต่ตายมันแม่งหมดทั้งแก๊งไง
ร่างหนาลุกขึ้นจากอ่างอาบน้ำ ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม ดูมีเสน่ห์และไหนจะกลางกายชายที่ใหญ่โตที่อยู่ในความสงบเพราะไม่ได้ถูกกระตุ้น มอร์แกนเดินไปที่ใต้ฝักบัว และเปิดสายน้ำให้ไหลรดร่างกายเขา เสร็จก็มีชายหนุ่มยื่นผ้าขนหนูสีขาวส่งให้เขานุ่ง ใบหน้าหล่อโน้มไปจูบแก้มชายคนนั้น และเดินออกจากห้อง เสยผมตัวเองที่เปียกน้ำขึ้นไป และหยิบบุหรี่มาจุดสูบ เดินตรงไปที่ห้องรับแขก
“ตัวประกันของไอ้แก่อยู่ไหน?”
“ในห้องครับคุณมอร์แกน”
“หึ ถ้าไม่เจ๋งนะ ตามฆ่าไอ้แก่นั่นได้เลย” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นที่ริมฝีปาก ก่อนจะพ่นควันออกมา มือหนาบิดประตูเข้าไป ก่อนจะมองแผ่นหลังบางของหญิงสาวคนหนึ่งที่มีผมสีดำยาวตรง สวมกางเกงขาเดฟสีขาวรัดรูป และเสื้อกล้ามตัวเล็กสีแดงสด สวมส้นสูงสีดำ จนมอร์แกนยืนมองอย่างเหยียดหยาม
“คงจะเป็นอีตัว หรือไม่ก็อีหนูของไอ้แก่ล่ะสิ เหอะ”
“นายว่าอะไรนะ?”
“!!!”
ชีตาร์ที่ได้ยินเสียงเข้มพูด ก็รู้สึกหงุดหงิด หันไปมองเพื่อจะมองหน้าคนที่พูดจาแบบนั้น แต่ก็ต้องตกใจกับร่างหนาตรงหน้าที่นุ่งผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวอยู่ จับจ้องใบหน้าหล่อคมที่มองเธออย่างอึ้งๆ กวาดสายตามองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ เพราะชินกับสายตาคนที่มองเธอแบบนี้อยู่เสมอๆ ชีตาร์มองมอร์แกนด้วยสีหน้าไม่แสดงอาการหวาดกลัวหรือโมโห และใช่มันทำให้ร่างหนาถึงกับอึ้งไปนะสิ
ผู้หญิงอะไรสวยชะมัด สวยไปหมดทั้งตัว มองข้างหลังว่าสวยแล้ว... พอเห็นใบหน้า ทรวงอก เอว ทำไมถึงได้ดูดีแบบนี้นะ? ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มและเดินไปใกล้ร่างบางที่ถอยหลังหนีร่างสูงที่สูงจนเธอต้องเงยหน้ามองเขา จนกระทั่งแผ่นหลังชนกับขอบโต๊ะ
“เธอเป็นอะไรกับไอ้แก่โชนาร์ป เมียน้อย? เมียเก็บ? อีตัว? หรือว่า... โสเภณีข้างทาง”
“นายเป็นใคร?”
“เหอะ เธอมาที่นี่เพราะอะไรล่ะ? ฉันคือใคร ผัวเธอน่าจะบอกนะ” มอร์แกนพ่นควันออกจากปากเป็นรูปวงกลม มองใบหน้าสวยที่นิ่งเฉย ไม่แสดงออกมาว่าเหม็นบุหรี่ ไม่แสดงออกว่าโมโห ตกใจ หรืออะไรเลย? เหอะ
“เกลียดผู้หญิงทำหน้าแบบนี้ฉิบหายเลย...”
“แล้วฉันต้องรู้ไหม?”
“หึ ปากดีนี่ ไงล่ะ? โดนโชนาร์ปเอาจนพรุนแล้วล่ะสิ มันถึงส่งเธอมาเป็นตัวประกัน เพื่อเอาตัวรอดหนีไปคนเดียว”
“...”
“มันบอกหรือเปล่าว่า ยืมเงินฉันไปห้าสิบล้าน จะมีปัญญาหามาคืนเหรอ เงินไม่ใช่น้อยๆ หึ... นี่คงจะจัดอีตัวมาให้ฉันล่ะสิ บอกไว้ก่อนนะ โดนไอ้แก่จัดมาแล้ว ฉันไม่เอาหรอก เพราะมันไม่ฟิต”
“นายจะให้ฉันทำอะไรเพื่อจะชดใช้หนี้ ก็ว่ามา” ชีตาร์มองใบหน้าหล่อที่ชะงัก เมื่อไม่ได้รับคำตอบโต้ หรือการแสดงอะไรทั้งสิ้นจากผู้หญิงคนนี้นอกจากแววตาที่เย็นเฉียบ สีหน้าที่ไม่แสดงออกว่ารู้สึกอะไร ยิ้มก็ไม่มี? สักนิดยังไม่มี ถ้าเป็นอีตัวก็ต้องอ่อยเขาแล้วนะ ไม่ใช่ยืนนิ่งและพูดเรื่องหนี้ของโชนาร์ป
“นอนให้ฉันเอา”
“...”
“นอนให้ฉันกระแทกจนกว่าไอ้แก่จะกลับมา...” มอร์แกนมองปฏิกิริยาของชีตาร์ก็พบว่าเธอยังคงนิ่ง ไม่พูดอะไรเลย ไม่ตกใจ? ไม่ดีใจ? สีหน้านิ่งเฉยราวกับหุ่น จนเขาออกอาการหงุดหงิดมากๆ เลยตอนนี้
“พวกมึงที่อยู่ข้างนอก เข้ามาหากูดิ!!”
“ครับ คุณมอร์แกน”
“อีนี่เป็นใคร?”
“อ้าวเธอไม่ได้แนะนำตัวเหรอครับ?”
“ถ้าแนะนำตัว กูจะเรียกมึงมาถามทำส้นตีนอะไรวะ!!”ใบหน้าหล่อตะคอกลูกน้องของตัวเองและหันไปมองชีตาร์ที่ยังยืนนิ่งอยู่แบบนั้น จนเขาถอนหายใจร้อนๆ ออกมาอย่างหงุดหงิด แม่งอยากจะฆ่าให้ตายจริงๆ
“เธอชื่อชีตาร์ครับ เป็นลูกสาวของคุณโชนาร์ป เธอเป็นตัวประกันจนกว่าคุณโชนาร์ปจะหาเงินมาคืนคุณมอร์แกนจนครบครับ...”
“ฉลาดดีนะ เอาลูกสาวมาเป็นตัวประกัน เพื่อให้ตัวเองรอดตาย และลูกสาวก็... มาตายแทน” ชีตาร์ไม่พูดอะไร แต่กลับมองใบหน้าหล่อที่เท้าเอวและโบกมือให้ลูกน้องเขาออกไป ร่างสูงเดินตรงเข้ามาหาชีตาร์อีกครั้ง และโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ใบหน้าของเธอ กวาดสายตามองไปทั่วใบหน้าที่สวยที่สุด ซึ่งเขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ไหนสวยเท่านี้มาก่อน จมูกโด่งสันสวยงาม ริมฝีปากบางก็นูนน่าจูบ ดวงตากลมโตที่ไม่แสดงออกถึงความกลัวและความหวาดหวั่นใดๆ นอกจากสายตาที่ว่างเปล่า ภายใต้ใบหน้าที่เย็นชาของเธอมีอะไรให้น่าค้นหาเยอะมากจริงๆ มอร์แกนจงใจพ่นลมหายใจรดไปที่ริมฝีปากบาง เพื่อให้เธอรู้สึกอะไรบ้าง แต่ทว่าใบหน้าสวยก็ยังคนนิ่งอยู่แบบนั้น จนเขาหงุดหงิด
“แล้วไง? ฉันจะทำยังไงกับเธอดีนะ ชีตาร์”
“นายจะให้ฉันทำอะไรก็ว่ามา”
“อืม พ่อเธอเป็นหนี้ห้าสิบล้าน ทบต้นทบดอกแล้ว... ถ้าเธออยากจะหาเงินมาใช้ก็เอาสิ”
“งั้นฉันขอเวลา
- Writer
