BAD MORGAN :: CHAPTER 5 [30%]
1657 Words
BAD MORGAN
5
หลังจากที่ชีตาร์กลับเข้ามาในห้องนอนแล้ว ก็จัดการแต่งตัวด้วยกางเกงรัดรูปสีดำกับเสื้อเชิ้ตสีขาวลายลูกไม้ ผมสีดำตรงก็ปล่อยยาวพร้อมกับสะพายกระเป๋าสุดหรู เธอมองนิ้วมือตัวเองหลังจากที่ทำแผลเสร็จแล้ว ใช่แน่นอนว่าเขามันโรคจิตจริงๆ เธอจะทนอยู่กับเขาได้นานแค่ไหนกันเชียว ร่างบางเดินลงมาจากชั้นบนและมองร่างหนาที่นั่งสูบบุหรี่อยู่
“กว่าจะเสด็จลงมาได้นะ”
“นายจะพาฉันไปไหน?”
“จำเป็นต้องบอกไหม อย่าชักช้าให้มันมาก ตามมา” มอร์แกนเดินนำร่างบางไปที่รถสปอร์ตสุดหรูสีดำปนม่วง เธอจำใจเดินไปขึ้นรถกับเขา ซึ่งแน่นอนว่าเธอจะไม่เซ้าซี้เขาอีกแล้วล่ะ เพราะว่าเบื่อที่จะต้องมาฟังว่าเขาไม่เคยบอกจะไปไหน? รถหรูของมอร์แกนขับมาถึงสมาคมจนเธอขมวดคิ้วอีกครั้ง ว่าทำไมเขาถึงมาที่นี่
“นายมาที่นี่ทำไม?”
“ฉันก็ไม่ได้อยากจะมาหรอกนะ แต่มีพวกเสือกที่อยากจะเอาหน้ากับฉัน จัดการเลี้ยงฉลองแต่งงานให้น่ะสิ”
“แล้วทำไมนายไม่ปฏิเสธ?”
“ก็กำลังจะมาปฏิเสธไง แต่ก็ต้องพาเธอมาด้วย มา” ชีตาร์มองมือหนาทื่ยื่นมาตรงหน้า ก่อนที่เธอจะถอนหายใจและวางมือไปที่มือหนาของเขา มอร์แกนจูงมือชีตาร์ไปที่ห้องโถงของสมาคมที่ตอนนี้ทุกคนกำลังจัดงานเลี้ยงเพื่อฉลองให้กับหัวหน้าแก๊งมาเฟียที่ใหญ่ที่สุดของรัฐ แต่ทว่ามอร์แกนไม่ได้ชอบอะไรแบบนี้สักหน่อย
“อ้าวคุณมอร์แกน คุณชีตาร์ มาพอดีเลยเป็นไงครับงานนี้พวกเราจัดมาเพื่อคุณเลยนะครับ”
“ขอบใจมากนะ แต่ฉันไม่ต้องการ” ใบหน้าหล่อแสยะยิ้มอย่างไม่สนใจกับบุคคลที่กำลังตั้งใจจะทำงานนี้ให้กับเขา อันที่จริงพวกเขาไม่จำเป็นต้องทำด้วยซ้ำ ถ้าไม่ติดว่าจะต้องทำเพื่อเอาใจคนที่โรคจิตแบบเขา
“ทำไมล่ะครับ?”
“ก็ไม่ทำไม แค่ฉันจะพาเมียไปฮันนีมูน”
“ฮันนีมูน?”
“ใช่ แต่งงานแล้วก็ต้องไปฮันนีมูนถูกป่ะ และฉันก็จะพาเมียไปดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์ที่รีสอร์ทริมทะเล เพราะงั้นงานนี้ยกเลิกไปซะ เข้าใจ?”
“อะ เออ ครับ”
“ดี งั้นฉันไปล่ะ” มอร์แกนยิ้มก่อนจะจูงมือชีตาร์ออกจากสมาคมไป และแน่นอนว่าเขาใช้งานเธอต่อด้วยการไปหาผู้หญิงคนหนึ่งที่เขาชอบใจที่เธอเป็นคนที่ช่างเอาอกเอาใจ เธอชื่อว่า ‘ลี’ เป็นนางแบบดังสุดฮอตที่ดังที่สุดในรัฐ ชีตาร์มองร่างหนาที่เดินเข้าไปในคอนโดหรูแห่งหนึ่ง ก่อนจะมองร่างของหญิงสาวที่สวยมากกำลังจูบกับมอร์แกน แน่นอนว่าเขาไม่บอกว่าจะไปไหนหรืออะไร? ทำให้เธอถอนหายใจออกมาและลงจากรถเขาไปทันที จะให้เธอมานั่งรอเขาเสพสมกับคนอื่นนะเหรอ ไม่มีทางซะหรอก
ปรี้นๆ
“เอ๋?”
เสียงแตรรถดังขึ้นในขณะที่เธอเดินไปตามทาง ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ได้กลับไปที่บ้านของเขา แต่ว่าจะเดินเล่นไปเรื่อยๆ ทว่าถูกหยุดด้วยเสียงแตรรถและร่างสูงของคนที่คุ้นตา
“คุณไนท์?”
“น้องชีตาร์จริงๆ ด้วย ว่าแต่จะไปไหนเนี่ย?”
“คือว่าฉันจะไปเดินเล่น”
“แล้วมาคนเดียว ไอ้แกนล่ะ” ชีตาร์ไม่ตอบอะไร และแน่นอนว่ามันทำให้ไนท์ยิ้มออกมาอย่างเจ้าเล่ห์แต่ทว่ารอยยิ้มของเขามันกลับทำให้ชีตาร์รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก ผู้ชายคนนี้ต่างจากมอร์แกนโดยสิ้นเชิง ไนท์ไม่รอช้าที่จะชวนชีตาร์ไปนั่งดื่มกาแฟเพื่อพูดคุยและสอบถามเกี่ยวกับเรื่องที่เขาอยากจะรู้
“ทำไมเธอถึงได้มาแต่งงานกับไอ้แกนได้ล่ะ คนอย่างมันไม่น่าจะลงเอยกับใครได้เลยนะ”
“คือ...”
“เอาเถอะ ไม่เล่าก็ไม่เป็นไร พี่ก็แค่สงสัยเท่านั้น รู้จักมันมาก็นาน ไม่ยักรู้ว่ามันจะลงเอยกับใครเป็นด้วย... โดยเฉพาะกับผู้หญิงสวยๆ แบบชีตาร์” ร่างบางไม่ตอบอะไรแต่กลับยกกาแฟขึ้นจิบ ถึงจะเล่าออกไปมันก็ไม่มีทางที่เขาจะช่วยได้หรอก ที่สำคัญเธอไม่ต้องการให้ใครเดือดร้อนเพราะเธอหรอก
“ไอ้แกนมันเป็น *Bisexual รักร่วมสองเพศเป็นรสนิยมทางเพศ ที่ชอบคนทั้ง 2 เพศ น้องชีตาร์คงไม่รู้จัก?”
“ใช่ ฉันไม่รู้จัก” ใบหน้าสวยวางแก้วกาแฟลงและมองไนท์ที่ยิ้มออกมา ก่อนจะอธิบายเกี่ยวกับสิ่งที่มอร์แกนเป็นให้เธอฟัง เขาเป็นพวกรักร่วมสองเพศ ไม่ใช่คนวิปริตอย่างที่ทุกคนเข้าใจ
“Bisexual เป็นรสนิยมทางเพศ ที่ชอบคนทั้ง 2 เพศ ทั้งชายและหญิง คนที่มีรสนิยมแบบไบเซ็กชวลอาจมีประสบการณ์ทางเพศ ภาวะอารมณ์ ความรัก กับทั้งเพศตัวเองและเพศตรงข้าม และยังมีความหมายถึงความรู้สึกส่วนตัวและอัตลักษณ์ทางสังคม โดยยึดจากความสนใจทางเพศ การแสดงออกทางพฤติกรรม ร่วมไปกับรักต่างเพศ และรักเพศเดียวกัน”
“...”
“ไอ้แกนมันเป็นพวกที่ชอบเพศเดียวกันตั้งแต่เด็ก ตอนแรกพี่คิดว่ามันเป็นเกย์ด้วยนะ แต่พอมันโตขึ้นมาหน่อย... มันก็ชอบผู้หญิงเหมือนกัน พี่ก็เลยลองไปปรึกษาแพทย์เกี่ยวกับอาการของมันก็เลยได้รู้ว่ามันเป็นอะไร? คนปกติทั่วไปรับไม่ค่อยได้กับบุคคลประเภทนี้ แต่พี่ก็คิดนะว่าสักวันมันคงจะรู้ใจตัวเองว่ามันชอบแบบไหน”
“...”
“แต่คนแบบนี้ก็ใช่ว่าจะอันตรายนะ ยกเว้นไอ้แกนไว้คนหนึ่งก็แล้วกัน” ชีตาร์มองไนท์ที่ยิ้มและตักเค้กเข้าปาก เขาคงจะสงสัยไม่ต่างจากเธอหรอก ที่คนอย่างเขาจะเป็นได้ถึงขนาดนี้ และใช่สักวันเขาคงจะรู้ว่าเขาชอบผู้ชายหรือผู้หญิงมากกว่ากัน แต่ก็ช่างเถอะ เธอไม่ได้สนใจเขาสักหน่อย จะเป็นอะไรหรือจะทำอะไรมันก็เรื่องของเขานี่นา ไม่เห็นจะเกี่ยวกับเธอเลย
ไนท์ขับรถพาชีตาร์มาส่งที่บ้านของมอร์แกนในช่วงค่ำ เพราะว่าเขาชวนและตื้อจนเธอยอมไปกินข้าวกับเขา แน่นอนว่าชีตาร์เองก็ไม่ปฏิเสธ เพราะดูดีๆ แล้วไนท์ก็พอจะไว้ใจได้อยู่เหมือนกัน ให้เธอได้เจอคนที่อยู่รอบตัวปกติสักคนเถอะ ลำพังเจอกับมอร์แกนก็จะประสาทกินอยู่แล้ว ชีตาร์เดินลงจากรถมาก่อนจะมองรถหรูของมอร์แกนที่จอดอยู่ที่หน้าบ้าน ไนท์เข้าไปในบ้านพร้อมกับเธอ
“หายหัวไปไหนมาทั้งวัน”
“อ้าวไอ้แกน...”
“ฉันถามว่าหายหัวไปไหนมา!!” ชีตาร์มองมอร์แกนที่ยืนมองรถของไนท์อยู่ที่ริมหน้าต่างชั้นล่าง และใช่ไงเขาก็ได้เห็นว่าชีตาร์มากับไนท์ แทนที่ว่าเธอจะต้องกลับมากับเขา แต่ดันให้เขากลับมาคนเดียวเพราะเธอหายไปไหนก็ไม่รู้หลังจากที่เขาไปหาลี
“เฮ้ยใจเย็นน้องชาย ฉันก็แค่พาชีตาร์ไปกินข้าวและก็ไปนั่งรถเล่น แค่นั้นเอง”
“แล้วมึงเสือกอะไรด้วยไอ้ไนท์ เรื่องยุ่งกับเมียชาวบ้านเนี่ย มึงถนัดนักนะ”
“กูเปล่านะ กูก็แค่เจอชีตาร์โดยบังเอิญและก็เลยพาน้องสะใภ้ไปเลี้ยงข้าว แค่นั้นเอง” มอร์แกนมองไนท์ที่ยกยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์ และมันทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดอย่างสุดๆ บีบต้นแขนของชีตาร์อย่างแรง จนเธอนิ่วหน้า
“ปล่อยนะมอร์แกน ฉันเจ็บ”
“เฮ้ยๆ ถ้ามึงจะทำชีตาร์มาทำกูดีกว่า ชีตาร์ไม่ผิด”
“หึ สุภาพบุรุษในคราบซาตาน... เก่งจริงๆ นะ ไอ้เรื่องทำให้คนเชื่อใจเนี่ย”
“มึงพูดอะไร กูไม่เข้าใจ และก็ปล่อยชีตาร์ด้วย”
“มึงเสือกอะไรด้วย กูเป็นผัวชีตาร์ มึงไม่มีสิทธิ์มาสั่งให้กูหยุด!!” ชีตาร์ถูกมอร์แกนผลักจนล้มลงกับพื้น แน่นอนว่าเขาโมโหมากถึงมากที่สุด เขาไม่เคยจะโมโหถ้าเธอจะไปไหนมาไหน แต่ต้องไม่ใช่กับไนท์ ตัวอันตรายอย่างมัน ถ้าไม่ติดว่าเธอคือเมียของเขา และแผนของเขาจะพังลงไม่ได้ ร่างบางลุกขึ้นและเดินขึ้นไปบนห้องทันที โดยปล่อยให้มอร์แกนกับไนท์ยืนจ้องหน้ากันอยู่
“ก็แค่ผู้หญิงของมึงมันน่าสนใจ กูก็เลยแค่อยากได้ กูผิดเหรอ?”
“หึ เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสิ แต่กูจะบอกให้นะไอ้ไนท์ มึงไม่มีสิทธิ์มายุ่งกับชีตาร์... เพราะเธอคือเมียกู”
“เมียมึง? อย่าให้กูรู้ก็แล้วกัน ว่าทำไมมึงถึงแต่งงานกับชีตาร์ อย่าให้กูรู้ความลับของมึงก็แล้วกันไอ้แกน” ไนท์เดินตรงมาหามอร์แกนและยกยิ้มอย่างเหนือกว่า ก่อนจะยกมือแตะลงที่ไหล่กว้างจนมอร์แกนสะบัดตัวออกไป
- Writer
