BAD MORGAN :: CHAPTER 3 [70%]
1725 Words
อย่างหมอนี้ มอร์แกนเค้นยิ้มและเดินไปหยุดตรงหน้าชีตาร์ที่พยายามมองใบหน้าเขาไม่ยอมมองต่ำลงไป และก็ได้เห็นว่าใบหน้าของมอร์แกนกำลังฉายแววหงุดหงิดอีกครั้ง
“หน้าไม่เปลี่ยน หึ เธอแม่งทำให้ฉันหงุดหงิดมากเลยนะชีตาร์!!”
“...”
“มาถูตัวให้ฉันเลย เร็วๆ” มอร์แกนกระชากแขนบางไปที่ขอบอ่างและตัวเขาก็ลงไปพิงหลังกับขอบอ่าง หยิบไวน์มากระดกทีเดียวจนหมดแก้วและเทลงไปอีกอย่างไม่สบอารมณ์ ผู้หญิงบ้าอะไร!! หน้าตายได้ขนาดนี้ เห็นแล้วหงุดหงิดชะมัด อยากจะจับฆ่าให้ตายและถลกหนังหน้าออกมาเหยียบเล่นจริงๆ
“ถูสิ รออะไร!!”
“รู้แล้ว” น้ำเสียงเย็นชาของชีตาร์ถอนหายใจออกมา ที่อย่างน้อยเขาก็ลงไปในอ่างแล้ว แบบนี้เธอก็ค่อยสบายใจหน่อย มือบางบีบครีมลงมือและลูบไล้ไปตามไหล่กว้างที่แข็งแรง ลูบไล้ไปมาจนมอร์แกนที่ออกอาการหงุดหงิดอยู่ถึงกับชะงักและผ่อนคลายลงเมื่อมือของเธอลูบไปตามแผ่นหลังของเขา
“ถูแต่หลัง แล้วข้างหน้าล่ะ”
“ก็นายหันหลังให้ฉันแบบนี้ คงถูให้ได้หรอกนะ” ชีตาร์ถอนหายใจออกมา และมองร่างหนาที่หันหน้ามาเผชิญกับเธอ ซึ่งแน่นอนว่าเธอไม่ได้สนใจอะไร นอกจากอยากจะทำให้มันเสร็จเร็วๆ ไป มอร์แกนกระดกไวน์เข้าปากพลันมองใบหน้าสวยไปด้วยอย่างนิ่งๆ ถึงเธอจะหน้านิ่ง และดูหยิ่งยังไง แต่ทว่าความสวยของเธอมันก็บดบังไปซะทุกอย่าง เพิ่งจะเคยจ้องมองใบหน้าของเธอนานก็ตอนนี้ล่ะ ถึงว่าทำไมทุกคนถึงได้อยากจะเห็นใบหน้าของชีตาร์นัก ทำไมทุกคนเอาแต่พูดถึงชีตาร์ เพราะเธอสวยในแบบของเธอ สวยในแบบที่ไม่มีใครสามารถละสายตาได้เลย แม้แต่เขาในตอนนี้ มอร์แกนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้ชีตาร์ที่เงยหน้ามองสบตากับเขา
“มีอะไร?”
“ทำไมเธอสวยจัง?”
“ไม่รู้”
“หึ คงจะผยองล่ะสิ มีแต่คนชมว่าสวย”
“มั้ง? นายเองยังชมฉันเลยนี่น่า”
“ตอนไหน?”
“เมื่อกี้ไง นายถามว่าทำไมฉันสวยจัง... อีกอย่างนะ ฉันไม่ได้ผยองด้วย แต่หน้าฉันเป็นแบบนี้ และคนพวกนั้นก็คิดกันเอาเองว่าฉันเป็นแบบนั้น”
“อ่อเหรอ?” น้ำเสียงกวนประสาทของมอร์แกนทำให้ชีตาร์ส่ายหน้าไปมา และจัดการถูกครีมอาบน้ำบนร่างกายของเขาอย่างแรง อยากจะหลุดออกจากตรงนี้แล้วจริงๆ ให้ตายเหอะ ทำไมเธอจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วยเนี้ย
"เธอเป็นลูกของไอ้แก่โชนาร์ปได้ไงกัน ต่างกันราวกับฟ้าและก็เหว”
“...”
“พ่อเธอยอมทิ้งศักดิ์ศรีเพื่อแบกหน้ามาขอยืมเงินฉัน ทั้งๆ ที่ไม่มีใครกล้า... แถมยังขี้ขลาดด้วย ไม่เห็นจะเหมือนเธอเลย ที่ไม่เกรงกลัวอะไรสักนิด โดยเฉพาะฉัน”
“ทำไมฉันจะต้องกลัวนายด้วยล่ะ?”
“หึ เธอรู้จักฉันน้อยไปนะชีตาร์ ฉันไม่ใช่พวกมาเฟียที่โหดร้ายเหมือนที่ใครๆ เขาก็ล่ำลือกัน แต่ว่าฉันโรคจิตยิ่งกว่านั้น... ฉันฆ่าลุงที่รักของตัวเองตาย เพียงเพราะต้องการครอบครองแก๊งนี้”
“...” ใบหน้าสวยหยุดชะงักเมื่อฟัง ร่างหนาที่กำลังเล่าเกี่ยวกับเรื่องของตัวเองให้ฟัง มอร์แกนมองใบหน้าสวยที่ไม่ได้ตกใจอะไร จนเขากลอกตาไปมาอย่างหงุดหงิดอีกครั้ง
“ความจริงฉันมันเป็นพวกชอบใช้ความรุนแรงนะ และก็เป็นพวกที่เห็นอะไรขัดหูขัดตาไม่ได้ เพราะฉะนั้น หน้าตาแบบนี้มันถึงขัดตาฉันมากไง” มือหนายื่นไปกอบกุมแก้มของชีตาร์เอาไว้ จนเธอสะบัดหน้าหนีมือของเขา
“ระหว่างฉันกับนายมันไม่ต้องมีอะไรเกี่ยวข้องกันนะ แค่สัญญาที่เราทำร่วมกันแค่นั้น”
“ใช่ แต่ตอนนี้เธอคือเมียของฉัน ทั้งในทางกฎหมายและทางร่างกาย”
“...” ใบหน้าสวยขมวดคิ้วทันที เมื่อมอร์แกนพูดอะไรบางอย่างออกมาและมันทำให้เธอตกใจ จนยืนขึ้นเพื่อหันตัวหนีเขาไป แต่ทว่า มือหนากลับคว้าเอวเธอไว้ และทำให้เธอเสียหลักลื่นหงายหลัง
ตูม!!
“แค่กๆ”
ชีตาร์หงายหลังตกลงไปในอ่างอาบน้ำ จนเนื้อตัวเปียกปอนไปหมด เธอสำลักน้ำอุ่นที่ผสมครีมอาบน้ำ ยกมือลูบใบหน้าตัวเอง และพยายามขึ้นจะอ่างแต่ทว่า มอร์แกนกลับคว้าเอวเธอจนร่างบางเซล้มลงนั่งที่ตักแกร่ง โดยแผ่นหลังชนกับแผงอกแกร่ง
“ปล่อยนะมอร์แกน”
“ไม่ยักรู้ว่าอยากจะอาบน้ำกับฉันด้วย บอกกันดีๆ ฉันก็ให้เธออาบได้นะชีตาร์”
“นาย... ปล่อย” มอร์แกนยิ้มอย่างเหนือกว่า มองร่างบางที่ดิ้นไปมาที่ตักแกร่ง สะโพกกลมดิ้นไปโดนจุดอ่อนไหวของมอร์แกนที่มันนิ่งสงบในตอนแรก แต่ตอนนี้มันกลับแข็งขึ้นทำให้ชีตาร์รู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่ดันก้นเธออยู่ ร่างบางหยุดชะงัก และนั่งหอบหายใจเหนื่อยอยู่แบบนั้น ใบหน้าสวยร้อนผ่าว แต่ยังคงสีหน้านิ่งเฉยไว้ จนมอร์แกนชะโงกใบหน้าไปมองเธออย่างเยาะเย้ย
“หึ ดิ้นอีกสิ ฉันชอบ...”
สายตาคมของชีตาร์มองค้อนมอร์แกน และเลือกที่จะสะบัดตัวเองไปมา ใบหน้าหล่อไล่จมูกไปตามซอกคอหอมของเธอ มองลงไปที่เสื้อกล้ามที่เปียกน้ำทำให้เห็นสัดส่วนของชีตาร์ชัดเจน และได้รู้ว่าร่างเล็กไม่ได้เล็กเหมือนที่เห็น เพราะอกเป็นอก เอวเป็นเอว หุ่นเธอสูงยาวอยู่แล้ว แต่เขาไม่คิดว่าเธอจะซ่อนรูปขนาดนี้ มือหนาที่กอดเอวบ้างไว้ เลื่อนขึ้นมาตามแขนเธอ ที่ผลักมือเขาออกไป
“หยุดนะมอร์แกน”
“ทำไมต้องหยุด มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันหืม ชีตาร์?”
“ก็... นายบอกว่ามีผู้หญิงกับผู้ชายให้สนองเยอะไม่ใช่เหรอไง เพราะงั้นฉันขอเรื่องนี้เรื่องเดียว”
“และถ้าฉันบอกว่าไม่ล่ะ”
“...”
“คนเป็นเมียก็ต้องยอมผัว และที่สำคัญ พ่อเธอติดเงินฉัน ถ้าฉันจะต้องคิดดอกเบี้ยนิดๆ หน่อยๆ จากเธอ... มันก็คือสิทธิ์ของฉันที่เป็นเจ้าหนี้ของพ่อเธอ” ร่างบางถูกจับให้หันมาเผชิญหน้ากับเขา ชีตาร์ผลักอกแกร่งออกไป แต่มือหนาก็กอดเอวเธอไว้แน่นและยิ้มมุมปาก
“อยากเปลี่ยนสีหน้าของเธอว่ะ... มันท้าทายฉันดี”
“...”
“ในเมื่อทำยังไงเธอก็ไม่ยอมเปลี่ยนสีหน้า เพราะงั้นก็มีวิธีเดียว...” มอร์แกนมองชีตาร์และโน้มใบหน้าไปที่ใบหูของเธอ จนชีตาร์เอี้ยวตัวหลบเขา แต่ก็สู้แรงเขาไม่ได้เลยสักนิด มอร์แกนแลบลิ้นออกมาเลียที่ใบหูของชีตาร์จนเธอหลับตาปี๋ เมื่อสัมผัสได้ถึงลิ้นร้อนของเขาไล่มาที่แก้มของเธอ จนมาถึงจมูกของเธอ เสียงลมหายใจของชีตาร์ติดขัดเมื่อสบตากับเขาในตอนนี้ ใบหน้าหล่อยกยิ้มและกอดรัดเอวบางให้แนบชิดกับเขามากยิ่งขึ้น
“ทำให้เธอเสียว... เสียวให้ถึงที่สุด และฉันรู้ดีว่า ฉันทำมันได้แน่ ลองดูไหมล่ะ ชีตาร์”
ชีตาร์ผลักไหล่หนาให้ออกไป แต่ทว่าใบหน้าหล่อกลับแสยะยิ้มและซุกไซ้ซอกคอเธอทันที จนเธอตกใจ จิกนิ้วลงกับไหล่กว้างของเขา คนอย่างมอร์แกน ยิ่งเจ็บปวด เขายิ่งชอบ มือหนารวบข้อมือเธอไว้ด้วยมือเดียวและกดริมฝีปากลงบนเนื้อหอมๆ ของเธอ ดูดขบเม้มจนเกิดรอยแดง
“ปล่อยนะมอร์แกน ขอร้อง”
“อืม...” ใบหน้าหล่อไม่ฟังเสียงของเธอเลยสักนิด แต่กลับไล่ใบหน้าต่ำมาที่ทรวงอกอวบ ดูดและจูบลงไปจนชีตาร์สะท้าน ตัวสั่นเทิ้ม แต่ทว่าใบหน้าของเธอจะเปลี่ยนหรือเปล่า? มันคงไม่ใช่ เพราะตอนนี้เธอรู้สึกโมโห โกรธที่ทำอะไรเขาไม่ได้ต่างหาก มอร์แกนผละใบหน้าออกจากร่องอก เงยหน้ามามองชีตาร์ก็ขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์
“เหอะ สงสัยแค่นี้คงจะน้อยไปสินะ”
“พอ มอร์แกน... อย่าทำ”
“เล่นกับหน้าเธอมันสนุกดี ฉันไม่หยุดหรอก ฉันจะทำอะไรกับร่างกายเธอก็ได้ เพราะว่าตอนนี้มันเป็นของฉัน”
“แต่ฉันไม่ใช่ผู้หญิงหรือผู้ชายของนายนะ ร่างกายฉันไม่ใช่ตุ๊กตานะที่นายจะทำอะไรก็ได้แบบนี้” ชีตาร์ผลักอกแกร่งออก และพยายามหลุดให้ออกจากตักแกร่ง แต่ยิ่งดิ้นมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกอดรัดเอวเธอแน่น จนใบหน้าของเธอไปชนกับใบหน้าของเขา ริมฝีปากร้อนๆ เฉียดกันไปมาจนมอร์แกนยกยิ้ม
“อ้าปากสิ”
“...”
“อ้า หรืออยากโดนง้างปากด้วย ไอ้ดุ้นด้านล่าง เลือกเอา”
“...”
“ฉันไม่ได้ใจดีขนาดนั้นนะชีตาร์ จะอ้าดีๆ หรือจะให้ใช้กำลัง... ปกติคนที่ไม่ทำตามคำสั่งฉัน จุดจบของมันคือตายหรือไม่ก็โดนทรมาน” ใบหน้าหล่อมองชีตาร์ที่ยังคงนิ่งอยู่แบบนั้น เขาไม่เคยสั่งใครแล้วไม่มีใครทำตามนะ เพราะถ้าไม่ทำตาม นั่นหมายถึงความตายที่จะไปเยือนคนๆ นั้น ชีตาร์เม้มปากตัวเองแน่น เพราะไม่รู้ว่าเขาคิดจะทำอะไรเธอกันแน่
“ได้ แล้วเธอจะได้รู้ว่า ไม่สมควรขัดคำสั่งของฉัน!!”
“อึก...”
- Writer
