BAD MORGAN :: CHAPTER 3 [30%]
1399 Words
BAD MORGAN
3
หลังจากที่งานปาร์ตี้จบลง ชีตาร์ก็อาบน้ำและแต่งตัวด้วยเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงผ้ายืดขาสั้นสีเทา และเตรียมตัวจะพักผ่อน เพราะว่าวันนี้เธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้วจริงๆ ดวงตากลมโตเงยมองเพดานห้องและยกมือแตะที่ริมฝีปากของตัวเอง เมื่อนึกถึงมอร์แกนที่กล้าดึงเธอไปจูบต่อหน้าคนเยอะๆ แบบนั้น เสียงลมหายใจของชีตาร์ดังไปทั่วห้อง คิดถึงแม่ คิดถึงพ่อมาก ทำไมเธอจะต้องมาตกอยู่ในสถานการณ์ที่ลำบากแบบนี้นะ
แกร๊ก
ชีตาร์ขมวดคิ้วเมื่อมองไปที่ประตูปลายเตียงที่เชื่อมต่อกับห้องของมอร์แกน เธอลุกขึ้นนั่งและเอื้อมมือไปเปิดโคมไฟ เห็นร่างหนาของใครบางคนที่นุ่งผ้าขนหนูสีขาวผืนเดียวเดินตรงมาหาเธอ พร้อมกับควันบุหรี่ที่ลอยคลุ้งไปทั่วห้อง
“นายมีอะไร?”
“ยังไม่นอนหรือไง?”
“ก็กำลังจะนอน...”
“เหรอ ลุกมานี่ดิ”
“...”
“บอกให้ลุกมา!!” มอร์แกนมองชีตาร์ที่เดินลงจากเตียงมาหาเขาหลังจากที่ตะคอกเธอแล้ว จ้องใบหน้าสวยเย็นชาด้วยความหงุดหงิดที่ต้องเห็นใบหน้าของเธอแบบนี้ มือหนาเอื้อมไปจับคางบางไว้และบีบอย่างแรง จนชีตาร์ขมวดคิ้วแต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าว่าเจ็บปวดออกมาให้เขาได้เห็น เพราะสิ่งที่ทำให้มอร์แกนได้ใจ คือการเห็นสีหน้าของเธอที่เปลี่ยนไปไง ใบหน้าหล่อคมกัดฟันแน่น และผลักใบหน้าสวยของเธอออกไป จนชีตาร์หน้าหันตามแรงผลัก
“ทำหน้าให้มันดีๆ ดิ ฉันเกลียดใบหน้าที่เย็นชาแบบนี้ว่ะ”
“ก็เรื่องของนาย นี่มันหน้าฉัน ใครใช้ให้มองล่ะ”
“อย่าคิดว่าได้เป็นเมียฉัน แล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอนะชีตาร์... รู้จักฉันน้อยไปแล้ว” มอร์แกนยกยิ้มมุมปาก ก่อนจะเดินก้าวเท้าไปหาร่างบางที่ถอยหลังหนีเขาจนร่างเธอนั่งลงกับเตียง แต่ทว่าใบหน้าสวยก็ยังคงนิ่งเฉย จนเขาหรี่ตามอง เอื้อมมือไปบีบแก้มนวลอย่างแรงอีกครั้งจนเธอตกใจ
“เดี๋ยวจะเปลี่ยนจากหน้าที่เย็นชา กลายเป็นหน้าที่เสียวซ่านให้ดู”
“ปล่อย...”
“ทำไม? เธอมีสิทธิ์สั่งฉันด้วยเหรอชีตาร์”
“นายมันโรคจิต อยากเอาชนะอะไรเป็นเด็กๆ”
“เธอว่าฉันเป็นเด็กงั้นเหรอ!!” ชีตาร์ไม่พูดอะไร ทำให้ใบหน้าหล่อคมขึ้นสีหน้าโกรธจนเธอเองก็หวาดกลัวเช่นกัน แต่ถึงอย่างนั้น การแสดงออกทางสีหน้าของเธอ เป็นสิ่งเดียวที่เธอไม่สามารถเปลี่ยนมันได้เลย มอร์แกนโน้มใบหน้าเข้าไปใกล้เธอเพื่อหวังจะจูบลงโทษ
“คุณมอร์แกนครับ น้ำอุ่นพร้อมแล้วครับ”
“!!!”
ร่างสูงชะงัก และปล่อยมือออกจากแก้มนวลที่เป็นรอยแดง ชีตาร์ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจและมองเลยไปที่ด้านหลังของเขาก็เห็นชายหนุ่มที่อยู่ในสภาพกางเกงในตัวเดียว จนเธอเบือนหน้าหนีและลุกขึ้นจะเดินออกจากห้องไป
“จะไปไหน?”
“เรื่องของฉัน เชิญนายไปที่ห้องนายเหอะ”
“หึ ฉันไม่ไป นี่มันบ้านของฉัน... ฉันจะอยู่ส่วนไหนของบ้านก็ได้ ใครจะทำไม?” ใบหน้าสวยหันไปมองมอร์แกนที่ยกยิ้ม และคิดอยู่ในใจว่าเขามันก็เหมือนเด็กเลยนะ ที่อยากจะเอาชนะอะไรที่มันไม่น่าจะเอาชนะ อย่างเช่นการเอาชนะใบหน้าของเธอ
“อือ นายก็ให้ฉันไปสิ”
“ก็ไปสิ” มอร์แกนผายมือเชิญชีตาร์ให้ออกจากห้องไป แต่ทว่าเขากลับคว้าข้อมือเธอไว้ และทำให้ชีตาร์รู้สึกหงุดหงิดหันไปมองเขา ที่ยกยิ้มมุมปากเมื่อได้แกล้งให้เธอแสดงสีหน้าว่าโกรธหรือโมโห แต่ผลสุดท้ายก็เหมือนเดิมทุกอย่าง แต่คิ้วของเธอกลับขมวดเข้าหากัน อืม... แบบนี้คงใช่ได้
“เดี๋ยว จะไปไหน?”
“ก็นายบอกให้ฉันไปไม่ใช่หรือไง? อีกอย่าง... ผู้ชายของนายก็มาแล้ว”
“ใช่มาแล้ว แต่ที่ฉันให้เธอไปก็เพราะอยากให้เธอมาอาบน้ำให้ฉันหน่อย” ชีตาร์มองมอร์แกนที่เท้าเอวมองเธอ ส่วนเธอก็มองชายคนนั้นที่ยืนมึนงงกับคำพูดของมอร์แกน ใบหน้าสวยไม่ได้ทำหน้าตกใจอะไรเลยกับสิ่งที่เขาพูดออกมา แต่ทว่าในหัวใจนะสิมันกลับเต้นไม่เป็นจังหวะเลยจริงๆ
“อาบเองไม่เป็นหรือไง? ผู้ชายของนายเขาก็อยากจะอาบให้นายด้วย ดูหน้าเขาสิ”
“ก็ช่างแม่งมันสิ!! ฉันต้องการให้เธออาบน้ำให้ฉัน และมันก็ไม่ใช่ประโยคขอร้อง แต่มันคือประโยคที่อยู่ในโหมดบังคับ”
“...”
“เป็นเมียก็ต้องตามใจผัวสิชีตาร์”
“แต่ว่าคุณมอร์แกน ผมก็อาบให้คุณได้นะครับ”
“แล้วไง? กูไม่ต้องการมึง ตอนนี้กูต้องการเมียกู” ใบหน้าหล่อหันไปมองสบตากับชายคนนั้นที่ก้มหน้าลงทันที เมื่อใบหน้าของมอร์แกนเริ่มจะหงุดหงิดแล้วจริงๆ ถ้าขืนเซ้าซี้มากกว่านี้ มีหวัง เขาได้ตายแน่
“ครับ”
“แต่ว่าฉันไม่ทำ... นายอย่ามาไร้สาระนะมอร์แกน”
“ไร้สาระอะไร ฉันบังคับเธอต่างหาก ต่อให้เธอปฏิเสธ เธอก็ต้องทำ”
หมับ
“อ๊ะ ปล่อยนะมอร์แกน”
“มึงไสหัวออกจากห้องกูไป”
“คุณมอร์แกนครับ...”
“จะไปดีๆ หรือจะไปสภาพที่เดินไม่ได้ มึงเลือกเอา!!” มอร์แกนยิ้มยะเยือกส่งไป ก่อนจะเดินไปที่ห้องน้ำขนาดกว้างของเขาที่ตอนนี้อ่างอาบน้ำขนาดใหญ่เตรียมพร้อมแล้ว กลิ่นเทียนหอม ส่งกลิ่นเข้าจมูกเขาทำให้เริ่มผ่อนคลาย บรรยากาศในห้องน้ำเต็มไปด้วยกุหลาบสีแดงที่ตกแต่งไว้ทั่ว แม้แต่ในอ่างอาบน้ำก็ยังมีกลีบกุหลาบลอยเต็มไปหมด มือหนาจัดการล๊อคประตูห้อง มองร่างบางที่หลับตาลงอย่างทำอะไรไม่ได้
“ได้เวลาล่ะ มาสิ”
“อะไร? นายจะให้ฉันทำอะไร”
“แก้ผ้าฉันไง”
“...”
“หึ ฉันอยากจะเห็นหน้าเธอเวลาตกใจ ถ้าได้เห็นของฉัน”
“โรคจิตจริงๆ”
“ขอบคุณสำหรับคำชมนะ มาได้ล่ะ อย่าให้ต้องใช้กำลังนะชีตาร์... หัดว่าง่ายซะบ้าง เป็นเมียต้องฟังคำพูดของผัวทุกคำสิ” ใบหน้าสวยทำอะไรไม่ถูก จะไม่ทำก็ต้องถูกบังคับอยู่ดี หรือไม่ก็อาจจะถูกเขาทำร้าย แต่ทว่าเธอเคยอาบน้ำให้ผู้ชายที่ไหนกันล่ะ? ร่างบางจำใจเดินตรงไปหยุดตรงหน้าเขาที่ยืนเท้าเอวอยู่ ถ้าปลดผ้าขนหนูออก มีหวังได้เห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นแน่ๆ
“เอาสิ อย่าทำมาไม่เคยเลยนะชีตาร์ ฉันไม่อายหรอกแก้เลยสิ”
“นายไม่อาย เพราะว่านายมันหน้าด้านไง”
“หึ ปากดีแบบนี้ น่าจะลงไปอาบน้ำด้วยกันเลยนะ”
“ยะ อย่านะ... ฉันแก้ก็ได้” มือบางพยายามที่จะไม่สั่นเพื่อแสดงให้เขาเห็นว่าเธอกำลังกลัว ถึงแม้ว่าตอนนี้ใบหน้าของเธอกำลังร้อนไปหมดก็ตามที สีหน้าของเธอตอนนี้คงไม่แสดงอะไรหรอก แต่ภายในนี่สิ... มันเหมือนลาวาที่กำลังรอปะทุเลย ชีตาร์เงยหน้าสบตากับมอร์แกนที่ยืนยิ้มอยู่แบบนั้น เธอก้มหน้าลงและจับไปที่ปมผ้าขนหนูก่อนจะดึงมันออกมาอย่างช้าๆ แต่ทว่ามอร์แกนไม่ชอบรอเลยกระชากผ้าขนหนูออกทันที
พรึ่บ
“...” สายตากลมโตเบิกกว้างเมื่อเห็นแท่งร้อนขนาดใหญ่ที่อยู่ในความสงบและหันหลังหนีทันทีด้วยความตกใจ มันทั้งใหญ่และยาวจนเธอตัวเกร็ง สั่นและชาไปทั้งตัว เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นของผู้ชายเป็นครั้งแรก แถมยังเป็นของคนบ้า
- Writer
