I looked at the girl beside me peacefully sleeping after she took her meds. I can see her eyelashes flickering, and she whimpers a little. I gently gather her in my arms at masuyo kong hinaplos ang isa niyang pisngi na hindi namamaga. I sigh heavily just by looking at her beautiful face. Namamaga pa rin ang kanyang pisngi pero hindi kagaya ng dati nang makita ko siya. Kung pwede lang sana na patayin ko na lang ang lalakeng gumawa sa kanya nito, ginawa ko na. Pero hawak na siya ng aking mga tauhan at pinapahirapan na nila ngayon.
In the first place, bakit hinayaan ng club na mangyari ito kay Rouxe? Ang sabi niya matagal na siyang pumupunta roon, so kilala na siya doon. They should have known that she was in trouble! Huinga ako ng malalim at kinalma ko ang aking sarili. Ayoko na ma magisin
