บทที่ 9
1101 Words
“แล้ว…เป็นยังไงบ้าง”
“ทุกอย่างปกติดีค่ะ ลูกของแก้วแข็งแรงดีทุกอย่าง” แก้วกานดาจงใจตอกย้ำถึงคำว่า ‘ลูกของแก้ว’ ชัดๆ เหมือนอยากจะบอกอีกคนเป็นนัยน์ ว่าเด็กในท้องเป็นสิทธิ์โดยชอบธรรมของเธอคนเดียว
“ลูกเธอคนเดียวที่ไหน ลูกของฉันด้วย!” เหนือตะวันตวาดก้อง เรียกร้องสิทธิ์ให้ตัวเองด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นเอาเรื่อง ไม่ชอบใจที่อีกคนพยายาม ที่จะกีดกันเขาให้ออกห่างจากเด็กในท้องของเธอ
“พี่เหนือแน่ใจจริงๆ เหรอคะว่าเด็กในท้องเป็นลูกของพี่จริงๆ”
“ฉันเชื่อมั่นในน้ำยาตัวเองพอสมควร! อีกอย่างดูจากหลักฐานที่เห็นบนโซฟาคืนนั้น…ฉันว่าฉันน่าจะปล่อยของดีเข้าตัวเธอเยอะเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นมันคงไม่เหลือหลักฐานทิ้งเอาไว้แบบนั้นแน่ๆ” เหนือตะวันเอ่ยขึ้นอย่างไร้ซึ่งความอายใดๆ ที่สมควรจะมี
“พี่เหนือ!”
“จะตะโกนทำไม! หรือเธอจะเถียงว่าที่ฉันไปพูดมันไม่จริง”
“แก้วไม่พูดกับพี่เหนือแล้วค่ะ ทานเสร็จแล้วก็เอาออกไปวางไว้ที่ระเบียงด้วยนะคะ แก้วจะไปอาบน้ำ” แก้วกานดาตัดบทเพียงสั้นๆ ก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีออกมาทันทีที่พูดจน คนบ้า! ทำไมเขาถึงได้ปากร้ายใจดำแบบนี้นะ เขาไม่รู้รึไงว่าคำพูดพวกนั้นมันทำร้ายเธอ
ไม่รู้จริงๆ หรือว่าทุกคำพูดของเขามีผลกับใจเธอเสมอ!
สามวันต่อมา
เหนือตะวันตื่นขึ้นในเช้าวันใหม่ก่อนจะพบเพียงความว่างเปล่า หญิงสาวที่เคยนอนร่วมเตียงกับเขาตลอดสามวันนั้นหายไป แถมยังหายไปโดยไม่คิดที่จะบอกอะไรกันสักคำ ไหนจะการกระทำของเธอที่ตลอดสามวันที่ผ่านมาทำเหมือนกับว่าเขาไม่มีตัวตนนั่นอีก
ยัยผู้หญิงบ้า! ยังไงเสียวันนี้ก็ต้องคุยเรื่องลูกให้รู้เรื่อง
ชายหนุ่มลุกขึ้นไปอาบน้ำก่อนจะเดินออกมาสอบถามพนักงานที่รีสอร์ทจึงรู้ว่าแม่ตัวดีตอนนี้อยู่ที่ไหน เดินเท้าออกมาได้ไม่นานเขาก็พบเจอเป้าหมายซึ่งตอนนี้กำลังยืนสาธิตเก็บองุ่นให้กับแขกร่วมสิบๆ คนที่ด้านหน้าของรีสอร์ทที่ถูกตกแต่งทำเป็นซุ้มองุ่นหลากหลายสายพันธ์ ภาพของหญิงสาวในชุดเดรสสีส้มอ่อนซึ่งตอนนี้กำลังยืนสาธิตวิธีการตัดพวงองุ่นให้แก่แขกที่เข้ามาพักนั้นทำให้ริมฝีปากหนากระยุกยิ้มอย่างชื่นชมในความเป็นกันเองของเธอที่มักจะมอบให้ใครต่อใคร มันจึงไม่แปลกเลยที่ทุกๆ คนจะชื่นชอบเธอ
แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมคนที่ว่านั้นมันถึงได้ไม่มีเขารวมอยู่ด้วย ตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยสนใจเธอเลย อาจเป็นเพราะแก้วกานดาเป็นผู้หญิงที่เย็นชา ไม่ได้ช่างพูดช่างเจรจาเหมือนกับอรดีกระมั่ง แม้จะรู้ว่าเธอรู้สึกยังไงกับตัวเอง แต่ความรักมันก็เป็นสิ่งที่ห้ามไม่ได้ เขาเคยคิดว่าเขารักอรดี อยากจะใช้ชีวิตที่เหลือร่วมกันกับเธอมาโดยตลอดแต่ก็ไม่รู้ทำไมหัวใจมันถึงได้แค่เฝ้าคิดถึงใครอีกคนแทน
ใครบางคนที่ทำให้เขาคิดถึงจนต้องพาตัวเองกลับมา ใครบางคนที่ตอนนี้กำลังยืนส่งยิ้มอ่อนหวานให้ชายอื่นที่ไม่ใช่ผัวตัวเอง!!
“แก้วกานดา!” เสียงเข้มที่ร้องเรียกทำให้คนที่กำลังอธิบายสายพันธ์องุ่นแต่ละพันธ์ที่ทางรีสอร์ทของเธอปลูกเอาไว้เพื่อให้แขกได้เพลิดเพลินไปกับการเก็บเกี่ยวด้วยสองมือตัวเองชะงัก ไปเมื่อได้ยิน
“คะ พี่เหนือมีอะไรกับแก้วเหรอคะ” หญิงสาวทวนถามอย่างไม่เข้าใจว่าเธอไม่ทำอะไรให้เขาเคืองโกรธเข้าอีกถึงได้ทำหน้าดุใส่กัน
“กำลังท้องกำลังไส้อยู่ทำไมถึงออกมาทำงานคนเดียว! เกิดลูกของเราเป็นอะไรไปขึ้นมาจะว่ายังไง!” คนพาลจงใจเอ่ยคำว่า ‘ลูกของเรา’ ออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำจนไอ้หน้าอ่อนที่ยืนประกบเมียของเขาอยู่นั้นถึงกลับหน้าถอดสี ไม่นานอีกฝ่ายก็ขอตัวก่อนจะรีบเดินลิ่วๆ หายกลับเข้าไปด้านในรีสอร์ทโดยหารู้ไม่ว่าทุกก้าวที่เดินไปนั้นถูกจ้องมองจากคนขี้หวง ที่นึกอยากจะฆ่าผู้ชายทุกคนใก้ตายดับ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่มันไม่รักตัวกลัวตายกล้ามายุ่งกับคนของเขาอย่างไม่ดูตาม้าตาเรือ!
“คุณแก้วท้องหรอกเหรอคะเนี่ย สามีน่ารักจังเลยนะคะอุตส่าห์ออกมาตามภรรยาด้วยตัวเองแบบนี้ ยินดีด้วยนะคะ” หนึ่งในแขกประจำที่แก้วกานดารู้จักดีเพราะอีกฝ่ายมักจะกลับมาพักที่รีสอร์ทของเธออยู่บ่อยๆ เอ่ยขึ้นเมื่อได้ทราบถึงข่าวดีของเจ้าของรีสอร์ทเข้า
ต่างจากแก้วกานดาที่ได้แต่ส่งยิ้มกลับไปให้อีกฝ่าย ไม่ได้รู้สึกยินดีต่อคำอวยพรนั้นเลยสักนิด เพราะว่ามันไม่ใช่ความจริง เหนือตะวันไม่ได้ออกมาตามเธอเพราะว่าเป็นห่วง เขาแค่วางมากในช่วงนี้ ก็เลยหาเรื่องกวนประสาททำให้เธอหงุดหงิดมันก็เท่านั้นเอง
“ถ้าอย่างนั้นแก้วขอตัวก่อนนะคะ เชิญทุกๆ คนตามสบายนะคะ ถ้าเกิดว่าขาดเหลืออะไรบอกพนักงานได้เลยค่ะ” หญิงสาวเอ่ยลาเพียงสั้นๆก่อนเดินหนีออกมาอีกทางโดยมีคนพาลเดินตามมาติดๆ
“จะเดินไปไหนอีก! แล้วนี่บอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องทำงาน!” เหนือตะวันได้ทีเอ่ยขึ้น ก่อนจะคว้าเอาต้นแขนของคนดื้อเงียบเอาไว้
“มันหน้าที่ของแก้วนะคะ ถ้าไม่ให้แก้วทำงานพี่เหนือจะให้แก้วทำอะไรล่ะคะ” หญิงสาวย้อนถามกลับไปบ้าง นึกเคืองเขาที่ชอบสั่งให้เธออยู่เฉยๆเรื่อย รู้ทั้งรู้ว่านั่นมันคือสิ่งที่ยากที่สุดที่เธอเคยทำมา
“ก็ไม่ต้องทำอะไร แค่อยู่เฉยๆ มันยากนักรึไง!”
“พี่เหนือจะกลับกรุงเทพเมื่อไหร่คะ ทิ้งงานมาแบบนี้มันไม่ดีนะคะ” หญิงสาวเลิกคุยถึงสิ่งที่เธอคงไม่มีวันเอาชนะคนงี่เง่าตรงหน้า เธอถามกลับถึงบางสิ่งที่ทำเอาเหนือตะวันถึงกลับลมออกหูเมื่อได้ยิน
- Writer
