“คุณน่าน! ไปเมามาจากไหนคะเนี่ย” เธอรีบเข้าไปพยุงเขาลุกขึ้น
“คุณน่านคะ”
“ฮึ”
“ลุกไปนอนดีๆค่ะ”
เธอเข้าไปช่วยหิ้วปีกเขาลุกขึ้นอย่างลำบาก ตัวก็โตแถมเมาอีกต่างหาก
“โอย ตัวหนักเป็นบ้า คุณน่านอย่าทำตัวหนักสิคะ” เขายอมลุกขึ้นแต่ตัวเอียงเอนไปหาเธอ จนเธอได้กลิ่นเหล้าและบุหรี่คลุ้งไปหมด แต่ถึงกระนั้นกลิ่นกายจากเนื้อหนังของเขาก็ยังหอมกรุ่นอยู่ดี
“อือ เบาแล้วเนี่ย” บอกว่าเบาแต่โอนเอนตลอดทาง
“อื้บ โอ๊ะ” เธอทิ้งร่างยักษ์ลงบนโซฟา แถมร่างเล็กก็ลงไปนอนทับเขาด้วย
“ฟอด หอมจัง” เขาดึงเธอไปกอดและหอมแก้มโดยอัตโนมัติทั้งที่ตัวเองไม่ได้สติแต่ทำโดยสัญชาตญาณ
“โอ๊ยคุณน่าน ทำไมเมาแล้วบ้ากามขนาดนี้คะ” ใบหน้านวลร้อนผ่าวถึงคนที่แอบหอมจะไม่ได้สติก็ตามเถอะ คนตัวเล็กดันร่างตัวเองขึ้นแล้วลงไปยกขาเขาสองข้างให้นอนในท่าที่สบายมากขึ้น
วันนี้เขาต้องนอนที่โซฟาห้องรับแขกไปก่อนเพราะไม่ไหวจะพาเข้าไปในห้อง ตัวใหญ่เกินความ
