กรรวีวางกระเป๋าและเสื้อผ้าลงบนเตียงกว้าง ทิ้งตัวนั่งลงกับพื้นเอามือกอดเข่าอย่างอ่อนแรง ก้มหน้าลงซบกับเข่าตัวเองในหัวคิดว่าเธอจะทำอย่างไรต่อไปดี โลกภายนอกมันน่ากลัวกว่าที่เธอคิด ก่อนหนีออกมาก็คิดว่าจะมาตายเอาดาบหน้า ถ้าตามหาพ่อเจอจริงๆก็ไม่รู้ว่าเขาจะยอมรับเธอเป็นลูกหรือเปล่า เพราะฉะนั้นเธอจะเอาชีวิตไปฝากไว้กับใครไม่ได้
คิดถึงเรื่องพ่อเธอก็ลืมถามข้อมูลกับป้าแดง เพราะมัวแต่คิดเรื่องวางแผนจะหนีออกจากบ้านเสี่ยซ้ง แต่เอาไว้วันหลังเธอค่อยโทรถามป้าแดงก็ยังได้
ตอนนี้เธอกำลังกลัวตายขึ้นมาจริงๆ และไม่รู้ว่าชายหนุ่มรูปงามคนนี้จะไว้ใจได้มากแค่ไหน ดูจากใบหน้าหล่อเหลาและหน่วยก้านเขาแล้วดูดีภูมิฐานขนาดนั้น ก็คงจะเป็นเสือผู้หญิงไม่ต่างอะไรจากเสี่ยซ้ง คิดมาน้ำตาก็ไหลออกมาอีก เธอไม่อยากอ่อนแอเธอเกลียดน้ำตามากที่สุดแต่มันห้ามไม่ได้จริงๆ สองวันมานี้เธอใช้น้ำตาเปลืองมากเกินไป หลายปีมาแล้วที่ลำบากแค่ไหนเธอก็
