รับจ้างรักประธานมาเฟีย NC18+

บทที่ 6 เรื่องวุ่นวายไม่จบสิ้น

หลี่เจี่ยซินออกจากโรงแรมในสภาพทุลักทุเล เธอยังคว้าเสื้อสูทของผู้ชายคนนั้นติดมือมาด้วย เพราะสภาพชุดของเธอตอนนี้ขาดเป็นหย่อม ๆ แน่นอนว่าเกิดจากฝีมือของตัวเอง เขาตัวใหญ่ไม่ใช่น้อยเธอจึงใชเสื้อสูทเพียงตัวเดียวคลุมร่างของตัวเองจนมิด

หลี่เจี่ยซินไม่มีเงินติดกระเป๋าแล้ว โทรศัพท์ของเธอก็หายไปด้วยหนทางเดียวที่จะกลับบ้านได้ก็คือเดิน หลี่เจี่ยซินเป็นสาวแข็งแรงแต่อากาศที่หนาวเหน็บในเวลาตีสามของค่ำคืนอันแสนบ้าคลั่งนี้ก็ทำให้ตัวของเธอสั่น ถ้าขืนเธอยังอยู่ตรงนี้อาจจะแข็งตายแน่ ๆ 

หญิงสาวเร่งจังหวะเดินให้เร็วขึ้น เดินไปเรื่อย ๆ จนรู้สึกปวดเท้า เธอใส่รองเท้าส้นไม่สูงมากนักแต่เดินไปมากก็ทนไม่ไหวในที่สุดหญิงสาวก็ถอดรองเท้าออกมาถือ เดินมาได้สักพักด้านหน้าเป็นตึกค่อนข้างเปลี่ยวแต่หลี่เจี่ยซินก็ไม่กลัว ถิ่นนี้เธออาศัยอยู่ตั้งแต่เด็กรู้ทุกซอกทุกมุมของแต่ละตึกดี

แต่แล้วเหตุการณ์แห่งความวุ่นวายยังไม่จบ เมื่อหลี่เจี่ยซินได้ยินเสียงปืนดังขึ้น หลี่เจี่ยซินยังไม่ทันจะหลบหนีจากเหตุการณ์นี้เธอก็ถูกผู้หญิงร่างยักษ์คนหนึ่งชนเข้าจนเธอเกือบจะล้ม โชคดีที่พื้นฐานวิชาต่อสู้ของเธอแข็งแกร่งร่างกายพลิ้วไหวจึงไม่ล้มลงไปง่าย ๆ ยังช่วยประคองผู้หญิงคนนั้นไว้ได้อีกด้วย

"ช่วยฉันด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย"

หลี่เจี่ยซินคิดว่านี่มันอะไรกันอีก ความวุ่นวายของคืนนี้ทำท่าจะไม่หมดสิ้น หญิงสาวที่ยืนอยู่ด้วยกันสองคนในตอนนี้คนหนึ่งรูปร่างแข็งแรงบึกบึนอีกคนหนึ่งบอบบางราวกับกิ่งไผ่ที่พร้อมจะลู่ไปตามลมแต่คนที่ร้องขอให้ช่วยเหลือกลับเป็นผู้หญิงร่างยักษ์นั่น

หลี่เจี่ยซินรู้สึกสงสารและไม่มีเวลาแล้วเมื่อเสียงนั้นดังเข้ามาใกล้เรื่อย ๆ เหมือนว่าจะมีบางสิ่งเหนียว ๆ ไหลออกมาจากแขนของผู้หญิงคนนี้

หลี่เจี่ยซินเข้าใจแล้วเสียงปืนที่เธอได้ยินนั้นกำลังไล่ตามล่าใครอยู่ หญิงสาวจึงฉุดกระชากแขนของผู้หญิงคนนั้นให้วิ่งตามเธอมาทันที

"ไป"

เรียกได้ว่าหลี่เจี่ยซินแทบจะลากร่างยักษ์นั้นให้ติดตามเธอมาอย่างว่องไว ทั้งสองคนวิ่งกันสุดชีวิตหลี่เจี่ยซินไม่อยากยุ่งเรื่องของคนอื่น ถ้าเป็นไปได้ขอให้การช่วยเหลือผู้หญิงคนนี้สามารถผ่านพ้นไปได้โดยที่ไม่มีใครเห็นหน้า

นั่นเป็นเพราะเรื่องของเธอในตอนนี้ก็หนักหนาสาหัสเกินไปแล้ว เธอไม่อาจรับสิ่งใดได้อีก

หลี่เจี่ยซินคิดจะจัดการให้เสร็จแล้วรีบจากไป เธอลากผู้หญิงคนนั้นให้เข้าไปอยู่ในกองขยะ ใช้ถุงดำคลุมจนมิด ผู้หญิงคนนี้ยังคงตกใจมากหลี่เจี่ยซินให้เธอทำอะไรแม้จะอยู่ในกองขยะเขาก็ไม่ปริปากออกมาสักคำ

"หลบอยู่ในนี้อย่าขยับ ฉันจะจัดการเอง"

หลี่เจี่ยซินอำพรางร่างของเธอคนนั้นจนกลืนไปกับขยะเหม็น ๆ พวกนั้นโดยใช้กล่องกระดาษบังเขาเอาไว้ แล้วเธอก็เดินออกมาทำท่าเมาเล็กน้อย คนกลุ่มนั้นวิ่งตามมาไม่เห็นผู้หญิงคนนั้นแล้ว ในตอนนี้มีเพียงผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งเดินโซเซท่าทางเมามากมาทางนี้

ท่าทางของพวกมันก็ระวังตัวเป็นอย่างยิ่ง พวกมันมองเธอหลี่เจี่ยซินก้มหน้าทำท่าอ้วกอยู่ข้างถนน เธอนั่งลงช้า ๆ เมื่อพวกมันเดินผ่านหลี่เจี่ยซินแอบมองเล็กน้อย

พวกมันมีกันราวห้าหกคน ท่าทางแต่ละคนเหมือนเป็นพวกมือปืนรับจ้าง เห็นแบบนี้แล้วหลี่เจี่ยซินก็คิดว่าผู้หญิงคนนั้นต้องไม่ใช่เป็นคนธรรมดา คนพวกนี้ค่าจ้างไม่ใช่น้อยคนที่จ้างวานได้ส่วนใหญ่หากไม่ใช่พวกนักการเมือง ก็ต้องเป็นพวกเศรษฐีที่ทำธุรกิจแล้วขัดผลประโยชน์กัน

ด้านหน้าเป็นทางแยก พวกมันจึงแบ่งเป็นสองกลุ่มกระทั่งสามคนที่เหลือกำลังจะเดินไป คนที่หลบอยู่ในถังขยะกลับจามออกมา หลี่เจี่ยซินได้แต่ส่งเสียง จิ๊ ในลำคอ 

จะมาจามอะไรตอนนี้อีกนิดเดียวก็หนีพ้นแล้วแท้ ๆ 

ผู้ชายสามคนนั้นหัวเราะ เดินไปยังกองขยะกองใหญ่เริ่มค้นหาคนที่พวกเขาต้องการ

"คิดว่าจะหนีพ้นเหรอ"

ชายร่างโตคนหนึ่งพูดขึ้น ในขณะที่มันเริ่มเล็งปืนไปที่กองขยะ หลี่เจี่ยซินเห็นแล้วว่าตอนนี้่ปืนในมือทั้งหมดของพวกมันใส่กระบอกเก็บเสียงเข้าไปที่ปลายปืนเรียบร้อยแล้ว เมื่อสักครู่คงเกิดเสียงดังจนอาจพาคนแห่มาเป็นแน่ ดูแล้วมันคงตั้งใจฆ่าพี่สาวคนนั้น กระทั่งผู้หญิงไม่มีทางสู้พวกมันยังไม่ละเว้น

"ไม่ต้องเสียเวลาค้น ยิงกราดไปเลยไปเลยยังไงมันก็ไม่รอดแน่"

คงเป็นเพราะขยะกองนั้นค่อนข้างเป็นขยะกองใหญ่ พวกมันคงกลัวเชื้อโรคจึงไม่ลงมือ หลี่เจี่ยซินมองพวกมัน หนึ่งในสามคนจึงพูดขึ้น

"แล้วผู้หญิงคนนี้ล่ะ มันเห็นหน้าพวกเราแล้ว"

"ฆ่าสิจะรอให้มันเป็นพยานลากมึงเข้าคุกหรือไง"

หลี่เจี่ยซินเป่าปาก เธอคำนวณองศาการต่อสู้อย่างว่องไว ชายหนุ่มคนนั้นยกปืนมาหาเธอแล้วเดินมาช้า ๆ 

"เสียดายสวยมากด้วย ไม่คิดว่าจะมาตายเปล่าเพราะดันเห็นเรื่องที่ไม่ควรเห็นเข้า"

หลี่เจี่ยซินใจเต้นระทึก อะดรีนาลีนหลั่งไปทั่วร่างกายแต่ดวงตายังสงบนิ่ง รู้สึกว่าช่างเป็นวันที่วุ่นวายไม่รู้จบเสียจริง เพียงผู้ชายคนนั้นกะพริบตาเธอเคลื่อนไหวรวดเร็วแย่งปืนจากผู้ชายคนนั้นมาแล้วยิงเข้าที่ขาของมันทั้งสองข้าง ก่อนเล็กไปที่ผู้ชายอีกสองคนยิงไปที่มือที่พวกมันถือปืนแม่นยำเป็นอย่างยิ่ง

เพราะพวกมันคิดว่าเธอเป็นแค่ผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง จึงไม่มีใครระวังตัวและไม่มีใครคาดคิด หลี่เจี่ยซินเดินมาช้า ๆ ยิงไปที่ข้อเท้าของคนอีกสองคนจนทรุด

หญิงสาวสะบัดลำคอเสียงดังกร๊อบ สามคนนั้นร้องโหยหวนอย่างน่าเวทนา

"แกคิดจะฆ่าใครกัน พวกสวะเอ๊ย"

หลี่เจี่ยซินสบทเสียงดัง พร้อมกับร้องเรียก

"พี่สาวคนสวยออกมาเถอะปลอดภัยแล้ว พวกมันไม่สามารถทำอะไรคุณได้แล้ว"