“อีกอย่างที่ผ่านมาคุณแม่ของฉันก็ยอมคุณป้ามาโดยตลอดไม่ใช่เหรอคะ ถ้าไม่ใช่คุณป้าไปโพนทะนาว่าคุณแม่เป็นชู้กับคุณพ่อ ท่านจะลำบากขนาดนั้นไหม แค่รู้ตัวว่าตัวเองเป็นมือที่สามของครอบครัวคนอื่นก็หนักพอแรงแล้ว ยังต้องมีปัญหาที่ทำงานอีก สุดท้ายเป็นไงคะ หอบฉันที่อยู่ในท้องลาออกจากบริษัท ไปอยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ เพื่อหลีกหนีคำประณาม เริ่มทำขนมขายซึ่งได้วันละไม่กี่ร้อยบาทเลี้ยงปากท้อง ตรากตรำทำงานเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อหาเลี้ยงชีวิตตนเองและเด็กในท้อง ซึ่งกว่าจะได้งานประจำที่การเงินมั่นคงก็นานแสนนานทั้งยังเป็นโรงงานเล็ก ๆ”
“ในขณะที่คุณแม่ฉันเหนื่อยสายตัวแทบขาด ตรากตรำทำงานเพราะไม่มีที่พึ่งพิง ชีวิตของคุณป้ากลับสุขสบาย ไม่ต้องทำงานหนัก ใช้ชีวิตอยู่บนกองเงินกองทอง ครอบครัวสมบูรณ์พร้อมหน้าพร้อมตา แม้จะไม่สุขใจแต่คุณป้าก็ไม่ลำบากนี่คะ จะจองเวรจองกรรมกันไปถึงไหน คุณแม่ท่านก็ไปสบายแล้ว คนที่ผิดมากที่สุดคือคุณพ่อนะคะ
