หวงร้าย หวงรัก

อิจฉาตัวเองแล้วหนึ่ง

พริมาที่เร่งรีบหนีอายเข้ามาในห้องก็หุบยิ้มไม่ได้ มือเล็กยกขึ้นทาบหน้าอกเพื่อจับจังหวะการเต้นของหัวใจ

“พี่พีบ้า! ไม่แผ่วลงเลยรึไง จีบกันได้ทุกวัน คนเขินจะตายอยู่แล้วเนี่ย” หญิงสาวกัดปากพูดกับตัวเองทั้งเขินทั้งอาย กระนั้นกลับพึงพอใจกับพฤติกรรมที่เขามีต่อเธอที่สุด

พริมาคิดถึงความเสมอต้นเสมอปลายที่รพีพัฒน์มีให้ ตั้งแต่วันแรกที่ตกลงเป็นแฟนกันจนถึงปัจจุบันนี้ ความรักความเอาใจใส่ของเขามันไม่มีลดลงเลย นับวันมีแต่จะเพิ่มขึ้น จนตอนนี้พริมาเข้าใจแล้วว่า คำพูดที่ใครหลายคนเอ่ยไว้ว่าการมีแฟนที่จีบเราในทุก ๆ วันนั้นราวกับถูกรางวัลที่หนึ่ง เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะว่าคุณจะมีความสุขในทุก ๆ วันได้อย่างไรละ!

คิดดูสิว่าคู่รักหลายคู่ที่เลิกรากันไปมันเป็นเพราะอะไร ไม่ใช่ความหวานที่มีมันลดน้อยลงไปหรือไร? จริงอยู่ที่ปัจจัยในการเลิกรามันมีหลายอย่าง แต่การเติมความหวานให้กันและกันมันก็ช่วยลดปัญหาดังกล่าวได้ไม่ใช่เหรอ?

เพราะฉะนั้นพริมาจึงรู้สึกโชคดีและมีความสุขมากที่รพีพัฒน์จีบเธอในทุก ๆ วัน เพราะนอกจากมันจะทำให้มีความสุขมากแล้ว ยังกระชุ่มกระชวยเหมือนย้อนไปในช่วงที่เพิ่งคบกันแรก ๆ ด้วยนะ ทั้งที่คบหากันมานานกว่า 6 ปีแล้ว! หากคุณไม่เชื่อก็ดูหลักฐานบนใบหน้าสวยของพริมาสิ ความสุขฉายชัดเสียขนาดนั้น มันมีความสุขสุด ๆ ไปเลยไม่ใช่หรือไง

อนิจจา ขนาดยิ้มจนปวดกรามเธอยังหุบยิ้มไม่ได้เลย!

“อ๊าย! อิจฉาตัวเองจริง ๆ มีแฟนเสมอต้นเสมอปลายนี่ดีจริง ๆ ปัญหาจุ๋มจิ๋มไม่มี หัวไม่ต้องปวด ทุกวันมีแต่ความสุข ฮ่าฮ่า หุบยิ้มไม่ได้เลยอะ อุ๊บส์ เขินจัง! แต่ว่าอาบน้ำดีกว่า ให้ผู้ชายรอนานไม่ดี” ว่าแล้วสาวเจ้าก็ตรงเข้าห้องน้ำไปทันที ไม่นานหลังจากนั้นก็นุ่งกระโจมอกออกมาด้วยผ้าขนหนูสีขาว เท้าที่ตั้งใจจะตรงไปยังตู้เสื้อผ้าชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นชุดนอนถูกเตรียมไว้บนเตียง ดวงตากลมโตทอประกายวาววับ ความอบอุ่นแผ่ซ่านในห้องหัวใจ มุมปากทั้งสองข้างยากนักที่จะหุบยิ้มลงได้

“พี่พีแน่ ๆ เลย ทำไมฉันโชคดีมีแฟนน่ารักได้ขนาดนี้เนี่ย เฮ้อ! อิจฉาตัวเองในรอบที่ล้าน” คนอารมณ์ดีพูดด้วยใบหน้าเบิกบาน

ครั้นแต่งตัวเสร็จ พริมาก็เดินออกจากห้องนอนไป แล้วเข้าไปนั่งประจำที่ของตัวเองหน้าโต๊ะทานข้าว โดยมีชายหนุ่มคอยบริการ หญิงสาวมองอาหารหน้าตาน่ารับประทานหลายอย่างที่ชายหนุ่มตั้งใจทำด้วยรอยยิ้ม

“หยุดยิ้มได้แล้วครับ แก้มจะแตกแล้วนั่น กินได้แล้วครับ เดี๋ยวเย็นแล้วจะไม่อร่อย”

“ก็พริมมีความสุขนี่คะ พริมนี่โชคดีจริง ๆ ที่มีพี่พีเป็นแฟน คนอะไรไม่รู้ ทั้งหล่อ ทั้งรวย มากความสามารถ ครบเครื่องจริง ๆ พูดแล้วก็อิจฉาเอง ฮ่าฮ่า”

“หึหึ อิจฉาตัวเองก็เป็นเนอะคนเรา กินได้แล้วครับ พูดอยู่นั่นแหละ ถ้ายังไม่กินข้าวเห็นทีพี่ต้องให้กินอย่างอื่นแทนแล้วมั้ง ดีไหม?”

“กินค่ะ! กินเดี๋ยวนี้เล๊ย!” น้ำเสียงจริงจังกับสายตาลุ่มลึกที่มองมาทำให้พริมารีบตกปากรับคำพร้อมทั้งตักข้าวเข้าปากเคี้ยวแก้มตุ่ยทันที

เหอ ๆ อย่าคิดว่าเธอรู้ไม่ทันเชียวว่าไอ้ที่กินอย่างอื่นของเขามันหมายความว่าอะไร แต่เธอจะกินตอนนี้ไม่ได้! ทำงานมาเหนื่อย ๆ มันต้องเติมพลังกันก่อนสิ แล้วหลังจากท้องอิ่มค่อยว่ากันทีหลัง!

คู่รักทานข้าวเย็นด้วยกันอย่างมีความสุข ผลัดกันถามไถ่เรื่องนู้นเรื่องนี้อย่างเพลิดเพลิน กระทั่งอาหารบนโต๊ะหมดเรียบร้อย พริมาก็ขันอาสาเป็นฝ่ายเก็บกวาดบ้าง แล้วไล่ชายหนุ่มเข้าห้องไปอาบน้ำ ซึ่งรพีพัฒน์ทำตามอย่างว่าง่าย

5 นาทีผ่านไปพริมาเดินตามเข้ามาในห้องนอน แต่คนที่เข้ามาอาบน้ำก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะออกมา หญิงสาวจึงหยิบหนังสือฉบับพิเศษ ‘กลเม็ดพิชิตใจสามี’ ขึ้นมาอ่าน แม้ว่าตอนนี้เธอและเขายังไม่แต่งงานกัน หรือมีสถานะสามีภรรยาตามกฎหมาย แต่ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็พัฒนาไปไกลและชัดเจนแน่นอนอยู่แล้วว่าเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้ ดังนั้นหนังสือเล่มนี้ เธออ่านได้!