EP.49 ฝึกเป็นแม่ศรีเรือน
‘เด็กดื้ออยากไปเที่ยวทะเลทรายสินะ’ เขาพูดเพียงแค่สั้นๆ ทว่าแววตาสื่อความหมายได้เป็นร้อยล้านคำ ซึ่งทุกถ้อยคำที่เขาสื่อออกมาล้วนเป็นไปในทางวาบหวามทั้งหมดทั้งสิ้น
เขาออกไปทำงานแล้ว แต่คนตัวเล็กยังคิดถึงดวงตาพราวระยับของเขาอย่างไม่อาจสลัดออกจากความนึกคิด “นี่ท่านชีคยังไม่เลิกล้มที่จะกอดเรากลางทะเลทรายอีกหรือไงนะ คนบ้า! ช่างไม่อายผีสางเทวดาบ้างเลย” หญิงสาวบ่นออกมาด้วยความเขินอาย ทุกคืนที่ผ่านพ้นไปช่างเร่าร้อนอ่อนหวานจนเธอแอบกลัวว่าจะสำลักความสุขเข้าสักวัน
มันช่างเป็นช่วงเวลาที่มีค่ามากกว่าเพชรนิลจินดา เพราะค่าของมันขึ้นตรงกับหัวใจดวงน้อย หล่อเลี้ยง และสืบต่อชีวิตให้เธอมีความสุขทุกชั่วขณะที่ยังหายใจ
“อะแฮ่ม”
เสียงกระแอมทำให้หญิงสาวช่างฝันถึงกับสะดุ้งสุดตัว รีบหยัดกายขึ้นจากผืนผ้าแล้วจัดฮิญาบที่เกือบจะหลุดออกจากศีรษะให้เข้าที่ เมื่อเห็นว่าเจ้าของเสียงกระแอมคือใครเธ
