ลวงรักเมียเด็ก

ไม่กล้า

เอิงเอย....

สุดท้ายฉันก็ได้มานอนบ้านยัยเอมิสำเร็จด้วยความช่วยเหลือของแม่ ตอนแรกพ่อไม่ยอมท่าเดียวบอกให้มาอ่านหนังสือที่บ้านแล้วจะสั่งภูฟ้าห้ามเล่นเกมส์เสียงดังแต่น้องชายฉันมันโวยวายไม่ยอมมันบอกมันจะเล่นถ้าไม่ให้เล่นมันจะไม่รักพ่อแล้วมันก็จะโกรธไม่ยอมพูดด้วยพ่อก็กลัวลูกชายหัวแก้วหัวแหวนไม่รักก็เลยยอม แต่ใช่ว่าพ่อจะไม่ห่วงฉันนะพ่อจะให้พี่อันดามาด้วยแต่พี่อันดาก็ไม่อยากมาพี่สาวฉันให้เหตุผลว่าอยากอ่านหนังสือคนเดียวเงียบๆคือพี่สาวฝาแฝดฉันค่อนข้างIntrovertชอบทำอะไรคนเดียวอยู่คนเดียวเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงอะไรประมาณนั้นแต่ก็ดีแล้วล่ะเพราะถ้าพี่สาวฉันมาด้วยแล้วรู้เรื่องที่ฉันจะทำพี่สาวฉันต้องไปฟ้องพ่อแน่ๆและคนที่มาส่งฉันถึงบ้านยัยเอมิก็คือพ่อภูผาของฉันเองซึ่งทั้งบ้านยัยเอมิตอนนี้ก็มีแค่ยัยเอมิกับอาบอมแค่สองคนส่วนลุงบาสน้ายูมิแล้วก็อากงอาม่าไปเที่ยวญี่ปุ่นกันหมด ถามว่าทำไมยัยเอมิไม่ไปด้วยมันบอกว่าไปจนเบื่อแล้วหลับตาเดินก็ยังได้แล้วอีกอย่างก็ใกล้จะสอบมันเลยขออยู่บ้านแล้วคนที่ต้องอยู่เฝ้ายัยเอมิก็คืออาบอมสุดที่รักของฉันเอง>ห้านาทีผ่านไป..

"อ่ะได้มาละแต่มีแค่สองกระป๋องคนละกะป๋องนะฉันอยากลองกินด้วย"

"โอเคแค่นี่ก็น่าจะเมาแล้วล่ะ"

"แต่...แกแน่ใจว่าจะกิน"

"เออก็ฉันอยากเมานี่ฉันอยากสารภาพรักอาบอมแต่จะให้ไปแบบสติเต็มร้อยฉันไม่กล้า"

"แกรักอาฉันจริงๆเหรอเอิง"

"อื้มมมรักจริงฉันบอกแกแล้วว่าฉันไม่เคยรู้สึกกับใครเหมือนที่รู้สึกกับอาบอมของแก"

"โอเคฉันแต่ถามเพื่อยืนยันความมั่นใจเท่านั้น อ่ะงั้นโชนนน" เราสองคนเปิดกระป๋องเบียร์แล้วก็ชนก่อนจะดื่มแบบรวดเดียวหมดกระป๋อง

"อี๋ขมอ่ะไม่อร่อยเลย>ตอนหน้าอาบอมคนดีจะทำยังไงมาลุ้นกันน๊าาาา