บทที่8[50%]
1349 Words
Hrom Talk :เป็นเวลานานแล้วที่ฉันอยู่กับเขา ใช่ฉันมีความสุขมากๆ เลยล่ะ มีความสุขที่เขาให้ความสำคัญกับฉันและพาฉันไปเที่ยว ให้เงินไว้ใช้แต่ฉันก็ไม่ได้ใช้เงินเขาเลยสักบาทเดียวเลยนะ และวันนั้นที่เขาทำอะไรกับร่างกายฉันไม่รู้ แต่ที่ฉันรู้คือเขาดูมีความสุขมากๆ และใช่ฉันเองก็มีความสุขเช่นกัน เขาบอกจะทำให้ฉันมีความสุขเช่นกัน เขาบอกจะทำให้ฉันมีความสุขมากกว่านี้ถ้าฉัน..มีใจให้เขา แต่ฉันมีแล้วไง ฉันชอบเขา แต่แค่ตอนนั้นที่เรามีความสุขกันมันทำให้ฉันกลัว กลัวการที่เขาจะทำแบบนั้น..ใจฉันมันสับสนไปหมด อยากจะบอกเขาว่าชอบแต่ใจหนึ่งก็ปฏิเสธ ฉันเก็บกวาดห้องให้เขาอย่างนิ่งๆ ช่างเถอะ เมื่อถึงเวลาฉันจะบอกเขาเอง
“หอม..”
“ค่ะคุณริว”
“สระผมให้หน่อย”
“อะ เอ๋??” เขาเดินยิ้มมาก่อนจะจูงมือฉันให้เดินเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะนอนลงแล้วหยิบขวดยาสระผมมาให้ฉันที่กำลังยืนงงอยู่
“ทำไมคุณริวไม่สระเองละค่ะ?”
“ก็อยากให้เธอสระให้ จริงสิวันนี้ไปเที่ยวกันนะ..แต่งตัวสวยๆ ล่ะ”
“ตะ แต่หอมว่า..”
“นี่เป็นคำสั่ง และก็นะรอจนเมื่อยคอแล้ว..สระสักที”
“อะ ค่ะๆ” ฉันก้มหน้าลงแล้วมองเขาที่ลืมตามองฉันอย่างยิ้มๆ ก่อนจะจัดการสระผมให้เขาอย่างเบาๆ พร้อมกับยิ้มออกมาเมื่อมองใบหน้าหล่อทะเล้นที่หลับตาลง ฉันค่อยๆ เกาผมให้เขาอย่างเบามือที่สุดเพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บ
“อืมม..สระสบายดีนะ”
“คุณริว..ผมนุ่มนะคะ หอมยังอายเลย”
“หึพูดดีจริงแบบนี้ต้องให้รางวัลนะ” ฉันทำหน้าตกใจแล้วมองเขาที่ยี้ตามามองฉันข้างนึงอย่างเจ้าเล่ห์ ฉันสระผมให้เขาเสร็จก็มองเขาที่ลุกขึ้นสะบัดผมมาทางฉันจนเปียกไปหมด
“คะ คุณริว..หอมเปียกแล้วนะ”
“5555 ไหนๆ ก็เปียกแล้วมาอาบน้ำเลยแล้วกัน”
“มะ ไม่!! อร๊ายยย..คุณริว” เขาฝักบัวมาฉีดใส่ฉันจนเสื้อยืดสีขาวเปียกไปหมด พูดง่ายๆ ตัวฉันตอนนี้เปียกจนชุ่มเลยล่ะ เล่นอะไรของเขากัน
“พอแล้วค่ะ หอมหนาวแล้ว”
“5555 มานี่มา” ฉันถูกดึงไปใกล้ๆ เขายิ้มก่อนจะใช้มือลูบแก้มฉันเบาๆ พร้อมกับก้มใบหน้ามาไล่จมูกไปตามแก้มฉันทันทีจนฉันขนลุกไปหมด
“หนาวเหรอ? งั้นก็ต้องถอดเสื้อนะ”
“อะ เอ๋? แต่ว่าหอมไปเปลี่ยนที่ห้อง...”
“มาเถอะเด็กดื้อ ฉันถอดให้นะ” เขายิ้มก่อนจะถอดเสื้อยืดฉันออกพร้อมกับกางเกงยีนขาสั้น จนตอนนี้ฉันแทบจะเปลือยเปล่าถ้าไม่ติดว่ายังคงสวมชุดชั้นในอยู่ ใบหน้าหล่อทะเล้นโน้มมาประกบจูบฉันทันทีอย่างอ่อนโยนจนฉันหลับตาลงพร้อมกับโอบกอดคอเขาแน่น ลิ้นหนาของเขายอกเอิ้นลิ้นฉันอย่างเล่นๆ จนฉันสั่นไหวไปทั้งกายก่อนจะสะดุ้งเฮือกทันทีเมื่อสัมผัสได้ว่าถูกเขาจับทรวงอกที่เปลือยเปล่า เขาผละจูบออกแล้วยิ้มให้พร้อมกับชูบราเซียของฉันอย่างยิ้มๆ
“คะ คุณริว..มือไวจริง” เขาไม่พูดอะไรก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาคลุมให้ฉันแบบกระโจมอกแล้วจับมือฉันให้เดินออกจากห้องไปที่ห้องของฉันเอง
“ไปแต่งตัว..หรือว่ายังไงจะให้ฉันแต่งให้ไหม?”
“ไม่ต้องเลยค่ะ คุณนี่..”
“หึๆ ไปได้แล้ว เดี๋ยวฉันอดใจไม่ไหวดูดนมเธอยาว พอดีไม่ต้องไปเที่ยวกันอ่ะ”
“คะ คุณริว!!” ฉันตีไหล่เขาแล้วปิดประตูใส่หน้าเขาอย่างเขินๆ คนบ้า!! ฉันยิ้มออกมาแล้วไปอาบน้ำอีกครั้งก่อนจะหยิบเสื้อกล้ามสีขาวมาสวมพร้อมกับชุดเอี๊ยมสีดำขาสั้น ผมสีดำของฉันก็ม้วนเป็นม้วยขึ้นไป ฉันยืนยิ้มที่หน้ากระจกแล้วเปิดประตูออกมาก็เห็นเขาที่มองฉันอย่างยิ้มๆ
“น่ารักดีแหะ”
“....”
“ทำหน้าแบบนี้ทำไม?”
“หอมทำหน้าแบบไหนค่ะ..” เขาเดินตรงเข้ามาแล้วทำหน้าตลกทำให้ฉันหัวเราะออกมาก่อนจะมองเขาที่จับมือฉันจูงออกจากห้องไป ฉันเขินทันทีกับการแสดงออกของเขา บ้าจริง..เจ้าชู้อย่างเขาจะหยุดที่ฉันได้ไหมนะ? เขาขับรถพาฉันไปกินข้าว เดินห้างและซื้อเสื้อผ้าให้ฉันด้วยซึ่งฉันก็ปฏิเสธแต่เขาก็ไม่ยอมซื้อให้ฉันตั้งหลายชุด ก่อนจะขับรถมาจอดที่ผับแห่งหนึ่งที่ใหญ่มากๆ ฉันมองเขาที่จูงมือฉันให้เข้าไปในผับที่ตอนนี้ผู้คนต่างพากันเต้นอย่างสนุกสนาน เขาพาฉันเดินขึ้นไปชั้นบนและพามาหยุดที่หน้าห้องๆ หนึ่งแล้วเปิดประตูเข้าไป ฉันมองผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังนั่งยิ้มอยู่ เดี๋ยวนะ?? ผู้หญิงคนนี้ที่อยู่ร้านกาแฟ ฉันเดินตามเขาที่พาฉันไปนั่งที่โซฟาพร้อมกับส่งยิ้มให้เธอคนนี้
“น้องมินมานานยังครับ?”
“สักพักแล้วค่ะพี่ริว..แต่เธอคนนี้?”
“อ๋อครับ..หอมนี่มินญา น้องมินครับนี่หอมผู้ช่วยพี่เองครับ?” ฉันมองผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อมินญาเธอส่งยิ้มให้ ฉันเลยยกมือไหว้เพราะเธอน่าจะอายุมากกว่าฉันแน่นอน
“น่ารักจัง ชื่อหอมเหรอค่ะ?”
“อะ ค่ะ..คุณมินญา”
“พี่มินก็พอค่ะ เรียกคุณแล้วมันห่างเหิน” เธอยิ้มให้พร้อมกับยิ้มให้ริวที่จับหัวเธอโยกไปมา ฉันที่นั่งอยู่ตรงนี้ก็รู้สึกว่าตัวเองจะเป็นส่วนเกินอ่ะ จนกระทั่ง...
“เมียจ๋าาาา..”
“พี่เซฟ อายพี่ริวกับน้องหอมนะ ทำอะไรก็ไม่รู้!!” ฉันอ้าปากค้างทันทีที่มองผู้ชายหล่อโหดผมสีดำคนหนึ่งที่เดินตรงเข้ามากอดจูบพี่มินอย่างไม่อายสายตาใคร และใช่สรรพนามคำว่าเมีย?? หรือว่าเขาสองคน..
“เด็กที่ไหนอ่ะ ไอ้ริว??”
“เฮ้อออ..หอมนี่เซฟ ไอ้เซฟนี่หอมผู้ช่วยฉัน”
“ผู้..ช่วย??”
“เออ ทำไม?” คนที่ชื่อเซฟมองริวอย่างมึนงงก่อนจะมองฉันแล้วแสะยิ้มกับริวทันทีอย่างนิ่งๆ
“เปล่า น้องหอม..อายุเท่าไหร่?”
“อะ เออยี่สิบค่ะ”
“ยี่สิบ เหอะๆ เด็กเกินไปเปล่าริว?”
“ทำไม? อย่ายุ่งดีกว่าแกอ่ะ น้องมินจัดการทีสิครับ..ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านเขาจริง” ฉันมองคุณเซฟและพี่มินที่ทะเลาะกันอย่างน่ารัก และใช่ฉันอยากมีโมเม้นท์แบบนี้บ้างนะ
“โจชัวอ่ะ?”
“พาเรรันไปส่งบ้านแม่มั้ง เดี๋ยวก็...”
“มากันพร้อมแล้วเหรอ?” และสายตาฉันก็หันไปมองผู้ชายหน้าหวานผมสีเทาที่กวาดตามองไปทั่วแล้วเดินไปนั่งข้างๆ คุณเซฟที่ยิ้มให้
“โจชัวนี่หอมผู้ช่วยฉัน หอมนี่โจชัว..ไอ้สองตัวนี้คือเพื่อนฉัน ส่วนน้องมินเป็นเมียเซฟ..ส่วนโจชัวเมียมันกำลังท้องได้ 6 เดือนแล้ว”
“ค่ะ สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทั้งสามคนที่พากันมองฉันและริวที่ยกเหล้าขึ้นดื่มอย่างนิ่งๆ
“เด็ก..”
“มากกก..เลยโจ” คุณเซฟและคุณโจชัวพากันมองริวทียังคงยักไหล่อย่างกวนๆ แต่ฉันก็ไม่เข้าใจกับคำพูดของพวกเขาสองคน แม้แต่พี่มินก็ยังเลือกที่จะเล่นมือถือแทน
“แล้วไง?”
“ก็เปล๊า!!”
“เสียงสูงเพื่อไร โจ..”
“หึๆ”
- Writer
