ทันทีที่สัมผัสเบา ๆ บนร่างกายของเทรซี่ เธอตัวสั่นและผละถอยหลังออกไป แต่ทว่าด้านหลังของเธอดันมีตู้เสื้อผ้าตั้งไว้อยู่
อดัมสัมผัสได้ว่าตัวเธอกำลังเกร็งราวกับกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวร้าย อดัมคลายมือออกเล็กน้อย "จูบผมก่อน แล้วผมจะให้คนเอาเสื้อผ้ามาให้คุณ"
เทรซี่กระพริบตาปริบ ๆ ถ้าเธอแค่จูบเขา มันก็คงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่สิ่งที่เธอกังวลคือเขาจะใช้โอกาสนี้ทำอย่างอื่นกับเธอ
“ได้สิ แต่ฉันก็มีเงื่อนไขเหมือนกัน เงื่อนไขก็คือคุณจะทำอย่างอื่นนอกเหนือจากนี้ไม่ได้นะ” เทรซี่บอกกับอดัม
“อะไรอีกล่ะ ตัวเล็กของผม ทำไมไม่อยากทำอย่างอื่นอีกล่ะ” เขามองเธอด้วยใบหน้าที่ไร้เดียงสา
เทรซี่มองเขาอย่างไม่สนใจใยดีราวกับว่าเธอกำลังหาข้ออ้างอื่น ๆ ผ่านสายตาที่สบไปที่เขา “ฉันไม่อนุญาตให้ทำแบบเดียวกันกับคืนนั้นเมื่อสามปีที่แล้ว”
“เทรซี่ตัวน้อย คุณจำได้เหรอว่าเกิดอะไรขึ้นในคืนนั้น! ผมคิดว่าคุณลืมมัน
