เมียเเต่งห้ามรัก

ตอนที่ 2/1 คนหล่อประจำตำบล 1

ตอนที่ 2 คนหล่อประจำตำบล 1

ไม่รู้ว่าครั้งนี้ตัดสินใจถูกไหมมีมี่เลือกหยิบเงินห้าแสนมาลงทุนในสิ่งที่ยังมองไม่เห็นว่าจะได้เงินคืนจริงหรือเปล่า ตอนอยู่ที่ประเทศจีนเธอเคยไปโรงงานผลิตเสื้อผ้าแฟชั่นตามฤดูกาลมากมายและเสื้อผ้าที่ฮิตทุกช่วงเวลา มีครั้งหนึ่งเธอเคยไปถ่ายแบบถึงโรงงานเลยได้รู้จักกับผู้จัดการโรงงาน ยังไงเธอก็เป็นนางแบบสายแฟชั่นอยู่แล้ว เลยอยากลองเสี่ยงดูสักครั้ง

ค่าเรือขนส่งทำเอาแสบเนื้อไปหมดแต่คำนวณแล้วถ้าขายหมดก็ยังมีกำไรอยู่มากก็ยังคุ้มอยู่ดี

เดินทางมาที่ท่าเรือในช่วงเช้าเพราะได้รับข้อความทางเมลว่าสินค้ามาถึงแล้วอยากมาดูให้เห็นกับตาว่าห้าแสนที่เสียไปมันได้มาเยอะหรือเปล่า ถามว่าทำไมสั่งซื้อมาเยอะเพราะว่าสั่งมาน้อยมันไม่คุ้มค่าเรือขนส่งยังไงล่ะ

“คุณมีมี่ใช่ไหมครับ” ผู้ชายคนหนึ่งสวมชุดทำงานบนเรือเดินเข้ามาทักผู้หญิงที่เดินเข้ามาในท่าเรือขนาดใหญ่ของจังหวัด

“ใช่ค่ะ” เธอกำชับสายกระเป๋าสะพายข้างแล้วพยักหน้าตอบนิดหน่อย

“สินค้าลำเลียงขึ้นรถขนส่งแล้วครับ คุณมีมี่ช่วยเซ็นค่าใช้จ่ายระหว่างขนส่งจากท่าเรือด้วยนะครับ”

มีมี่พยักหน้ามันไม่ใช่แค่ค่าเรือรวมถึงค่าขนส่งจากท่าเรือไปถึงบ้านของเธอด้วย ทำใจกับราคามาแล้วเหมือนกัน หยิบปากกาจรดเซ็นชื่อก่อนจะเดินเข้าไปมองกระสอบขนาดใหญ่แพ็คสินค้ามาได้อย่างดี ทั้งหมดทั้งมวลใช้เวลาเดินทางกว่าจะมาถึงเธอคือสองเดือนไม่รู้ว่ามีสินค้าเสียหายหรือเปล่า ถึงบ้านค่อยเช็กแล้วกัน

“หลบหน่อยครับ!”

มีมี่เงยหน้าขึ้นมองตรงทางเดินก่อนจะเห็นว่ามีคนแบกเข่งใส่ผลไม้ตรงมาทางที่เธอยืนอยู่เราอยู่ท่าเรือเทียบฝั่งคนละที่นี่น่า

“หลีกหน่อยครับ ผมเวียนหัว” ผู้ชายคนนั้นย้ำพร้อมกับเซมาทางที่มีผู้หญิงยืนอยู่

มีมี่ก้าวถอยหลังแต่ก็หลบไม่ทันแถมยังสะดุดขาตัวเองอีกเธอรู้แน่นอนว่าอาจจะตกน้ำเลยได้แต่หลับตาปี๋

ตู้ม!!

มีมี่รู้สึกถึงแรงปะทะและวูบไหวอยู่พอควร มีบางอย่างทาบไว้บนหลังเธอและข้อมือรู้สึกเจ็บแปล๊บเหมือนถูกกระชากวินาทีนั้นรู้แล้วว่ามีคนมาช่วยเธอไว้จากการตกน้ำได้อย่างหวุดหวิด

“ลงไปช่วยไอ้หมี!”

เสียงตะโกนดังอยู่ใกล้หน้าเธอมากเลยค่อยๆ ลืมตาขึ้นมองกกหูขาวสะอาดตาไรผมถูกตัดแต่งอย่างดีบวกกับสันกรามคมรับกับคางมีไรหนวดอ่อนๆ ขึ้นมานิดหน่อย ไม่กี่วินาทีถัดมาจากที่เห็นแค่เสี้ยวหน้าผู้ชายคนนั้นก็หันกลับมาประจันหน้ากับมีมี่

เขาผลักเธอออกไม่แรงนักราวกับถูกของร้อน มีมี่หน้าชาไม่คิดว่าคนที่ช่วยเธอคือ ‘พ่อเลี้ยงราชา’ แห่งไร่ราชานั้นเอง คนคนนี้น้อยคนนักที่คนในอำเภอเราจะไม่รู้จักไม่ว่าจะขับรถไปไหนมักเห็นใบหน้าหล่อๆ ของพ่อเลี้ยงขึ้นอยู่ตามป้ายใหญ่ๆ ในตัวอำเภอบ้าง หรืองานสินค้าโอทอป ขึ้นป้ายพ่อเลี้ยงราชามาสามปีแล้วเห็นจะได้

ราชามาที่แปลว่าราชามาจริงๆ

“ขะ...ขอบคุณค่ะ” เธอเอ่ยขอบคุณไม่เต็มเสียง ไม่ใช่ไม่เคยเจอเลยคลี่ยิ้มส่งไปให้แต่สิ่งที่ได้รับกลับมาคือสายตาเย็นชาและท่าทางเย่อหยิ่งของพ่อเลี้ยง

ฉายาที่ทุกคนรู้จักก็คือ ปากร้ายแต่ใจดี เย่อหยิ่งเข้าถึงยากแต่เข้าถึงได้ เข้าถึงได้อาจหมายความว่าคนในครอบครอบครัวเขาล่ะมั้ง

มีมี่หน้าชาอีกรอบไม่คิดว่าคนที่เคยเจอกันจะเย็นชาใส่เธอขนาดนี้ นอกจากหน้าตาไม่รับแขกสายตายิ่งกว่าฟาดฟัน

“เป็นอะไรไหมครับคุณมีมี่”

“ไม่เป็นไรค่ะ งั้นเจอกันตอนเอาสินค้าลงนะคะ” มีมี่หันไปคลี่ยิ้มให้คนคุมท่าเรือสองเดือนมานี้ปลงกับชีวิตก็คือใช่ ท่าทางเย่อหยิ่งมันหายไปมีแต่คำว่าดิ้นรนเข้ามาแทน

มีมี่เดินออกไปแล้วแต่คนที่เดินกลับมาที่ท่าเรืออีกฝั่งชายตามองตามนิดหน่อย

“พ่อเลี้ยงราชาครับ ผลส้มน่าจะเอาขึ้นมาไม่ได้” ไอ้กู่ คือคนสนิทของพ่อเลี้ยงราชาหลังจากมันลงไปช่วยไอ้หมีขึ้นมาจากน้ำได้แล้ว ผลส้มที่ร่วงลงไปเหมือนกันก็ลอยไปคนละทิศละทาง

“ตัดออกหนึ่งตะกร้ายังไงก็เอาขึ้นมาให้หมดอย่าปล่อยให้มันเน่าในน้ำ” พ่อเลี้ยงราชาขยับปากพูดสายตายังจ้องมองตามคนที่เดินออกไป

....อีกแล้วกลิ่นนี้อีกแล้ว

“พ่อเลี้ยงครับ นับทั้งหมดแล้วครบหมดทุกอย่างอีกครึ่งชั่วโมงเรือจะออกจากฝั่งแล้วครับ” กู่รายงานเจ้านายก่อนจะมองเรือขนส่งสินค้าไปยังประเทศจีนเขาได้เห็นเรือลำนี้มาสามปีแล้วตั้งแต่พ่อเลี้ยงราชากลับมาสานต่อธุรกิจจากพ่อเลี้ยงเรวัช ทุกอย่างค่อยๆ เจริญขึ้นเพราะคนสมัยใหม่ได้เข้ามาบริหารงาน

เจ้านายเขาทั้งรูปหล่อ พ่อรวย และฉลาดเป็นกรดไร่ราชามีแต่กำไรและผลผลิตตลอดสามปีมานี้และมีแผงตลาดที่ใหญ่ออกไปถึงต่างประเทศ นอกจากส่วนสูงถึง 186 เซนติเมตร แล้วหุ่นยังล่ำสันขายาวแกร่งน่ามอง ใบหน้าติดดุและเย็นชาแต่ความจริงแล้วพ่อเลี้ยงราชาแข็งนอกอ่อนในของแท้

สาวๆ ทั้งอำเภอใครบ้างที่ไม่อยากออกเดตกับพ่อเลี้ยง กระทั่งทนแดดทนฝนมาดูงานที่ไร่ขอแค่ให้เห็นแค่ปลายเส้นผมก็ยังดี ไอ้กู่เจอมาหมดแล้ว ส่วนมากเจ้านายไม่ค่อยเล่นด้วยอยากก็แค่พาพวกเขาไปซื้อกินในเมืองตามประสาคนไม่ชอบผูกมัดกับใคร

“อืม อย่าให้พลาดอีกมึงตักเตือนไอ้หมีด้วย”

“ครับพ่อเลี้ยง”

พ่อเลี้ยงหมุนตัวเดินออกไปไอ้กู่เลยรีบสับขาเดินตาม เขาที่ยังหนุ่มยังแน่นอายุเพียงสามสิบปีเท่านั้นส่วนสูงก็ร้อยแปดสิบเห็นจะได้แต่มายืนข้างพ่อเลี้ยงเหมือนเขาอายุเยอะกว่าไปอีก ออร่าความหล่อของพ่อเลี้ยงนี่กลบได้ยากของจริง

“พ่อเลี้ยงดื่มนมเย็นๆ ก่อนไหมจ๊ะ”

เมื่อพ่อเลี้ยงหยุดไอ้กู่เลยหยุดด้วยตรงหน้าคือร้านขายชานมเย็นมีทั้งแบบปั่นและแบบใส่น้ำแข็งพอได้เคี้ยวเล่น แต่ที่แม่ค้านำเสนอคือชานมแน่เหรอ...