Chapter 24 งานของคุณคือนอนให้ผมกอด
หลังจากกินข้าวเสร็จ ชายหนุ่มก็หอบแฟ้มงานกับโน๊ตบุ๊กมานั่งทำบนเตียงเฝ้าคนป่วย แป้งฝุ่นแอบหันไปมองและสังเกตเห็นคิ้วของเขาขมวดมุ่นเป็นระยะ
ปราบโทรศัพท์ไปสั่งงานเลขาเป็นช่วงๆ แป้งฝุ่นแปลกใจจนโต๊ะเหลือบไปมองเวลาบนหัวโต๊ะ
‘น่าสงสารเลขา สี่ทุ่มครึ่งแล้วเจ้านายยังทำงานไม่หยุด’
เหมือนชายหนุ่มรู้ว่ามีคนแอบมอง เขาหันมาหาแป้งฝุ่น ยกหลังมือแตะบนหน้าผากอย่างอ่อนโยน แป้งฝุ่นไม่รู้ว่าเขาลืมตัว หรือเป็นตัวตนของเขาจริงๆ
“ทำไมยังไม่นอนอีกครับคนป่วย ยังปวดหัวอยู่มั้ย”
น้ำเสียงอ่อนโยน ทำให้หัวใจของหญิงสาวอ่อนยวบ สัมผัสของเขาก็อ่อนโยนไม่ต่างกัน เธอสังเกตเห็นว่าเขางานยุ่ง แต่ก็ยังไม่วายห่วงเธอ
“ก็นอนทั้งวัน” หญิงสาวบอกอู้อี้
“ป่วยอยู่ต้องพักผ่อนเยอะๆ”
“คุณไม่สงสารเลขาคุณบ้างหรือไง เกือบจะห้าทุ่มแล้วเจ้านายยังสั่งงานอยู่เลย” เธอยอมพูดดีๆ กับเขา
“อือ...คงงั้นมั้
