"ฉันยังเป็นคนเดิม" พันไมล์ยื่นมือหนาเข้ามาจับแขนของฉันเอาไว้ไม่ให้ฉันถอยหนีเขาได้อีก
"งั้นบอกมาสิไมล์"
"....."
"ฉันไม่สำคัญกับนายแล้วใช่ไหม"
"เธอสำคัญ" พันไมล์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
"แล้วทำไมล่ะ ทำไมนายถึงบอกฉันไม่ได้หรือว่าฉันไม่มีสิทธิ์ที่จะรู้เลยหรือไงว่านายกำลังทำอะไรอยู่"
"เธอรอหน่อยได้ไหม รอให้ทุกอย่างมันเรียบร้อยแล้วฉันจะบอกเธอเอง"
"อีกนานแค่ไหนกันไมล์ ฉันต้องรอแล้วมีความรู้สึกที่ดูเหมือนกับนายกำลังมีเรื่องปิดบังฉันอีกนานแค่ไหน" ฉันช้อนสายตามองคนตรงหน้าด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเสียใจผิดหวังปะปนกันไปหมด
"ขอแค่เธอเชื่อใจฉัน ทุกอย่างก็เพื่อเธอนะเนล"
"แล้วนายถามฉันหรือยังว่าต้องการมันหรือเปล่า"
"....."
"ฉันไม่ต้องการอะไร ฉันแค่อยากให้นายอยู่ข้างๆฉันก็พอ"
"....."
"แต่ดูเหมือนมันจะไม่ใช่ เพราะตอนนี้นายเป็นคนทำลายความเชื่อใจของฉัน" ฉันเอ่ยบอกเขาเสียงเครือ ยิ่งพันไมล
