ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการที่ปวดเมื่อยเนื้อตัวไปหมดจนแทบจะลุกไม่ไหว
"ไง กว่าจะตื่น" เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง ดวงตาคมจ้องมองฉันยามที่ฉันปรือตามองเขา
"อื้อ~ ไมล์ฉันปวดไปทั้งตัวเลย" ฉันเบะปากบอกราวกับเด็กน้อย เพียงแค่ขยับร่างกายนิดเดียวความเจ็บตรงกลางกายสาวก็เข้าเล่นงาน
"โทษฉันไม่ได้นะเนล"
"ไม่ได้โทษสักหน่อย แค่บอกเฉยๆ" ฉันว่าพลางขยับเข้าไปหาร่างสูงแล้วซบใบหน้าลงบนหน้าตักแกร่งอย่างหมดแรง
"หิวยัง" พันไมล์ใช้มือสากมาลูบศีรษะฉันอย่างอ่อนโยน แล้วเอ่ยถามขึ้น
"หิวแล้ว มีอะไรกินบ้าง"
"ฉันทำโจ๊กไว้ ลุกไปอาบน้ำก่อนสิแล้วไปกินกัน" คนตัวโตบอกพร้อมกับช้อนตัวฉันขึ้นอุ้ม
"ไมล์วันนี้ไม่ไปทำงานเหรอ"
"เธออยากให้ฉันไปไหม" ใบหน้าคมก้มลงมามองฉันนิ่งในขณะที่สองขาของเขาก็ยังคงก้าวเดินไปข้างหน้าอยู่
"ก็ไปสิ นายจะทิ้งงานได้ไง"
"แล้วจะให้ฉันทิ้งเธออยู่บ้านคนเดียวเหรอ" น้ำเสียงเรียบนิ่งที่แผงไปด้วยความจริงจัง
