Yusuf hastanenin önünde Arif'i beklerken, Begüm’ün yüzüne vurdukları nedeniyle çıldırmak üzereydi. Onun haklı olduğunu bildiği için karşısında sessiz kalışı aklına gelince, yumruğunu aracın tavanına vurdu. Ne Jülide’yle yapabiliyordu, ne de onsuz olabiliyordu. İki dünyanın arasında sıkışmış kalmıştı sanki. Kendi kendine, "Neden bu kadar imkansız olmak zorundaydı?" dedi.
Jülide’nin geçmişi önlerinde dağ gibi dururken, genç kadın tarafından sevilmesine sevinemiyordu bile. Begüm’ün yaptığı konuşmadan sonra daha farklı düşünmeye başladı. Daha doğrusu her ihtimali düşünmeye başladı. Ona karşı hissettikleri, ya saplantı türü bir şeyse ve aşk sandığı şey aslında aşk değilse? Gerçeklere gözlerini kapatıp, bir ilişkiye başlayıp kıza ümit verdikten sonra daha ileriye götüremezse. Bunları düşününce,
