Hastane koridorunda, her an artan korkusuyla ve hiç kesilmeyen göz yaşlarıyla bekleyen Begüm, sürekli dua ediyordu. Barış, hastane polisinin olaya dahil olmaması için, bir köşede telefonla önce hastane sahibi, ardından emniyetten tanıdığı kişiyle görüştükten sonra Begüm’ün yanına gelip oturdu. Jülide için o da üzgündü. Hiçbir kadının böyle bir muameleyi hak etmediğini düşünür, bu yüzden de çalıştığı kadınları her daim korurdu. Begüm’ü sakinleştirmek için bir kolunu onun omzuna sarıp, göğsüne doğru çekti. Hiç konuşmadan Begüm’ün ağlamasına müsaade etti. O sırada görüş açısına, onlara doğru gelen bir doktor girdi. Doktor yanlarına yaklaştığında, Jülide Akhisar’ın yakınları dediği an, Begüm ayağa kalktı. Barış, “Biziz,” diyerek karşısına geçtiğinde, doktor öncelikle geçmiş olsun diyerek, Jül
