Muli akong nagising, medyo maganda na ang pakiramdam ko ngayon, hindi tulad kanina na napakabigat ng aking katawan at ng talukap na mga mata ko.
“Kamusta ang pakiramdam mo, Sweetheart?”
“Ay kabayo ka!” gulat na gulat kong sambit at napahawak pa ako sa aking dibdib dahil sa pagkagulat na bigla na lang may nagsalita sa gilid ko. At wala iba kundi si Galen. Nakaupo ito sa pang isahan sofa sa sulok ng silid at nakadikwatro na para itong isang hari sa pagkakaupo.
“Jusmeyo marimar ka naman, Mr. Nakakagulat? Bigla-bigla ka na lang nagsasalita. Tapos nariyan ka pa sa pinasulok,” nakasimangot na turan ko kay Galen.
“Nagulat ba kita?” tanong pa nito habang tumatayo sa pagkakaupo sa sofa.
“Ay, hindi! Lumabas lang naman ang puso ko sa ginawa mo para ka kasing multo na bigla na lamang nagsasalita
