แต่อย่างน้อยเขาก็เปิดโอกาสให้เธอโทรกลับบ้านได้ เธอคุยกับแม่ก่อนนอนและใจชื้นขึ้นมากเมื่อลัคณาบอกว่าหมอจะเริ่มการผ่าตัดให้พ่อของเธอพรุ่งนี้...พรุ่งนี้เธอก็ต้องไปจดทะเบียนสมรสกับครินต์ เธอกำลังจะหลับก็สะดุ้งตื่นเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู
“เบล...หลับหรือยัง?” เสียงเรียกที่คุ้นเคยทำให้ภัทรญาต้องรีบเปิดประตูปละเห็นว่าเป็นเขาอยู่หน้าประตู
“ครินต์...มีอะไรหรือคะ?”
“ผมแค่แวะมา...อยากรู้ว่าคุณอยู่คนเดียวได้ไหม”
“ได้ค่ะ...ฉันชินกับการนอนคนเดียว”
“ถ้าคุณท้องล่ะ...คุณจะนอนคนเดียวได้ไหม”
“ได้ค่ะ...อย่างน้อยฉันก็นอนกับลูก”
เขาเลิกคิ้วสูง “พรุ่งนี้เราต้องจดทะเบียนสมรสกันนะ คุณทำใจไว้หรือยัง”
“ค่ะ...แค่นี้ใช่ไหมคะ”
“อยากได้อะไรอีกไหม?” เขาถามและเห็นแววตาของภัทรญาเหมือนเธอมีอะไรบางอย่างที่ต้องครุ่นคิด แต่แล้วเธอกลับส่ายหน้า
“ไม่มีค่ะ...แค่นี้ใช่ไหมคะ?”
“ที่ถามนี่ผมไม่ได้เป็นห่วงคุณหรอกนะ มันเป็นหน
