“โอววว…นก…นกที่รักของพี่”
ไอศูรย์คิดว่าตนเองกำลังเคลื่อนไหวอยู่เหนือร่างของชนกนันท์ สีหน้าของเขาเปรมปรีดิ์และมีความสุข โยกตัวตามแรงปรารถนาและฤทธิ์ยาปลุกอารมณ์
คนที่ได้ยินรู้สึกเจ็บปวดหัวใจไม่ใช่น้อย เพราะมันทำให้เธอรู้ว่า ไม่ว่าเขาจะมีสติหรือไม่มีสติ หัวใจและความรู้สึกของไอศูรย์ มีเพียงชนกนันท์ ไม่มีพื้นที่เหลือให้เธอ ทว่าชเนตตีก็น้อมรับความเจ็บปวดทั้งหมด ขอเพียงแย่งชิงเขามาจากน้องสาวและได้เป็นภรรยาของไอศูรย์
ภายใต้เงาของความฝัน ไอศูรย์มีความสุขอย่างเหลือล้น สุขสมครั้งแล้วครั้งเล่าไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เขาไม่รู้ตัวเลยว่า ความสุขครั้งสุดท้ายของค่ำคืนหยุดอยู่ที่เวลาใด
คนที่คิดว่าตัวเองฝันวาบหวามลืมตาตื่น ครั้นพอดวงตาคมเข้มลืมเต็มที่ ไอศูรย์ก็รู้สึกถึงความผิดปกติบางอย่าง เขารู้สึกว่ามีใครบางคนนอนแนบกายตน จะว่าเขาอยู่ในความฝันตระกองกอดร่างของชนกนันท์อยู่ก็ไม่น่าใช่ เพราะเวลานี้เขาตื่นแล้ว
