ฉันขับรถกลับมาถึงบ้านพร้อมกับรอยยิ้ม จากนั้นก็ลงจากรถแล้วหมุนรอบตัวเองหนึ่งรอบราวกับโลกใบนี้มันวันเดอร์ฟูล~
ก็ใจฉันมันฟูลจริงๆ ตั้งแต่เกิดมาจนอายุยี่สิบหกฉันไม่เคยอยู่ในห้วงตกหลุมรักใครเลย หมอธันวาคนแรกและหลังจากที่ได้รางวัลเป็นเดทฉันก็ตัดสินใจได้อย่างแน่วแน่ว่าฉันจะจีบเขา
"ทิชา"
ฉันว่างงานพอดี ฉันจะหาวิธีไปที่โรงพยาบาลบ่อยๆ
"ทิชา..."
จะแกล้งไปเจอก้านแก้วเพื่อนใหม่ดีมั้ยนะ จะได้ถามนางด้วยว่าจีบหมอแบบไหนให้หมอเทใจให้
"ทิชา!!"
"ว้าย ขาๆว่าไงคะคุณพ่อ!" ฉันตกใจหันไปตอบพ่อตัวเองที่ยืนเท้าสะเอวอยู่หน้าบ้าน โอ๊ยอกอีแป้นจะแตก! ทำไมเรียกเสียงดังจัง ฉันทำอะไรผิดเนี่ย!
"เหม่ออะไรลูก พ่อเรียกตั้งนาน" เรียกเหรอ? ทำไมฉันไม่ได้ยินเลยแหะ
"ก็...คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อยอ่ะค่ะ"
"มีสติหน่อยนะลูก แล้วนี่ขับรถเหม่อแบบนี้มั้ย?" ฉันส่ายหน้าเบาๆ ก่อนที่จะเดินไปควงแขนและซบไหล่คุณพ่อออดอ้อน
"โถ่คุณพ่อขา
