บนรถบัสสิบชั่วโมงมีอะไรให้ทำเยอะแยะ... แต่ฉันไม่ได้นั่งกับหมอธันวาหรอกนะคะ เพราะบะหมี่ไม่ยอม เธอกอดแขนเขาไว้แน่นแล้วมองเหยียดฉันที่ไม่สามารถทำอะไรได้
ซึ่งฉันก็ไม่ได้น้อยใจอะไรให้หล่อนนั่งไปเถอะ เพราะยิ่งกว่านี้...ฉันก็ทำมาแล้ว
ซึ่งระหว่างทางก็ไม่ได้เหงามาก ฉันใส่แอร์พอดฟังเพลง และงีบหลับ บ่อยสุดคงเป็นแพรวามานั่งคุยกับฉัน เธอเล่าเรื่องค่ายให้ฟังว่าที่นั่นมีน้ำตกสวยสุดๆ
"น้ำเย็นมากเลยนะ ช่วงนี้น้ำกำลังพอดีด้วย ไว้ไปถึงเสร็จกิจกรรมไปเล่นน้ำกัน"
"ฉันว่ายน้ำไม่เป็นน่ะสิคะ"
"เล่นริมๆไง อีกอย่าง...หมอธันวาก็อยู่ให้เขาสอนสิ" ฉันมองไปที่นั่งข้างหน้าที่ถัดออกไปสามแถว พอเห็นว่าบะหมี่พยายามซบไหล่หมอธันวาก็รีบเบือนหน้าหนีไปอีกทาง รับไม่ได้...ไหล่นั่นมันควรเป็นของฉัน!
"เหอะ ผู้หญิงคนนั้นคงฆ่าฉันตายพอดี"
"ฮ่าๆ ไม่หรอกค่ะ ฉันเชื่อว่าหมอธันวาไม่ปล่อยให้ใครทำอะไรคุณแน่นอน"
หลังจากนั้นแพรวาก็ชวนฉั
