21.ทิชาสาวน้อยผู้ยอมถอย (ซะเมื่อไหร่)

1570 Words

ตอนนั้นฉันตัดสินใจแบบนั้นจริงๆ มันเหนื่อย ท้อ ทำไมชีวิตต้องมาพยายามทำอะไรแบบนี้ เขาขับรถไปส่งฉันที่คอนโดท่ามกลางความเงียบ แม้แต่เสียงลมหายใจยังไม่มี อะไรจะขนาดนั้น รู้สึกผิดมากเลยงั้นเหรอ? คำถามมากมายผุดขึ้นมาแต่ก็ไม่กล้าถามหรอก จนเขาขับรถมาจอดที่คอนโดและฉันกำลังจะเปิดประตูลงไป มืออุ่นๆก็เอื้อมมาคว้าข้อมือฉันไว้ "ผมขอโทษอีกครั้งนะ" "..." "เราจะเป็นเหมือนเดิมมั้ย?" ฉันควรตอบว่าไง? ใครก็ได้ช่วยคิดหน่อย สมองฉันมันตื้อไปหมดแล้ว "ไม่รู้สิคะ...ถ้าคุณหมอลำบากใจ..." ฉันพูดไม่ทันจบหมอธันวาก็แทรกขึ้นมาก่อน "ผมอยากเป็นเพื่อนกับคุณนะ" "แต่ทิชาไม่อยากเป็นค่ะ อยากเป็นอย่างอื่น อยากสนิทกับคุณหมอมากขึ้น รวมถึงอยากเป็นผู้รับฟังบ้าง แต่ขอโทษนะคะที่เข้ามาวุ่นวาย ต่อไปนี้ทิชาจะไม่กวนใจคุณอีก" พูดจบฉันก็แกะมือเขาออกทันที ก่อนที่จะรีบลงไปจากรถแล้วไม่หันกลับไปมองเขาอีก มันเสียใจนะคะ และเสียความรู้สึกด

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD