CHAPTER TWENTY-THREE

1133 Words

Napahinto naman ako sa paglalakad nang may bigla akong mapagtanto nang makalabas na ako ng cafeteria... mali ito eh... hindi dapat ako umaasta ng ganito kay Professor. I'm the one who insisted myself to him, hindi ako dapat umasta na akala mo kung sino ako sa kanya... dapat magaalala ako sa mga bagay na ikaka-turn off niya sa akin dahil posible mahinto ang kung anong meron kami ngayon. Mariin akong napapikit at napasandal sa pader. Kung iisipin he's just concerned about me... yes... tama, concern siya dahil mayroon siyang pakialam sa akin. At ako naman talaga ang mali in the first place, humawak ako sa puto ng ibang lalaki kaya nga siya nagalit sa akin kaya pati kilos at pananalita ko gusto niya baguhin ko para hindi ako b*stusin ng mga kung sino lang. Natampal ko ang noo ko. How stupi

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD