ผัวจอมเถื่อน

ตอนที่ 2 นายหัวคีรี

ร่างบึกบึนเต็มไปด้วยกล้ามเป็นมัด ๆ ผิวกายสีแทนจากการตากแดดมายาวนานนั่งพิงขอบอ่างอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ ก่อนที่ความสุขสงบของนายหัวคีรีจะสะดุดลงกับเสียงโทรศัพท์เครื่องบางที่แผดเสียงร้องกรอกหูขัดจังหวะเวลาอาบน้ำไปจิบแชมเปญไปด้วย

“ฮัลโหลครับแม่” เสียงทุ้มพูดกับปลายสายอย่างอ่อนโยน

“ตาคีหายเงียบเลยนะ ไม่คิดขึ้นมาเยี่ยมแม่บ้างหรือยังไงกัน แม่แก่มากแล้วนะจะตายวันตายพรุ่งก็ไม่รู้”

คุณหญิงศิริภาบ่นลูกชายคนเดียวผ่านสายโทรศัพท์เพราะลูกชายตนนั้นเอาแต่เฝ้าเกาะไข่มุกที่ได้มรดกจากปู่ของเขา พ่อลูกชายตัวดีก็เอาแต่เฝ้าเกาะบ้านช่องไม่กลับ คงตั้งใจอยู่แบบถาวรแต่ก็ควรจะมาเยี่ยมเยียนแม่เช่นตนบ้าง คิดแล้วก็ได้แต่น้อยใจลูกชาย

“ก็ผมติดงานนี่ครับแม่ ผมอยากไปหาแม่ใจจะขาดแล้วนะเนี่ย”

คีรีหรือนายหัวคีรีเจ้าของเกาะไข่มุกระดับเอเชียพูดเอาใจมารดา ทั้งที่ความจริงเขานั้นไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายนักแค่เบื่อเวลาไปเยี่ยมมารดาทีไรจะต้องมีลูกสาวเพื่อนมานั่งกระมิดกระเมี้ยนอ่อยเขาทุกครั้งไป เพราะคุณหญิงศิริภานั้นจ้องอยากจะให้เขาแต่งงานกับบรรดาลูกสาวเพื่อน ๆ ทั้งนั้น และนี่เป็นเหตุผลหลักอย่างเป็นทางการที่ทำให้เขาไม่อยากจะไปพบหน้ามารดานัก คนแต่งงานที่ไหนจะมีความสุขนอกจากแม่กับพ่อเขา แต่สำหรับคนอื่นเขาเห็นมีเมียน้อยกันทั่ว ตามตบตีกันบ้างด่ากันในที่สาธารณะบ้าง ซึ่งเขาจะไม่เอาอิสรภาพและตัวเขาไปเสี่ยงเด็ดขาด อยู่แบบนี้โคตรมีความสุขที่สุดแล้ว นายหัวคีรีคิดในใจเถียงมารดา

“หึ เราน่ะเอาแต่อ้างนั่นอ้างนี่ แต่ก็ช่างเถอะ ที่โทรมาเนี่ยแม่จะฝากงานให้หลานคนรู้จัก ให้ไปเป็นแม่ครัวที่เราอยู่น่ะ”

คุณหญิงศิริภาพูดบอกลูกชายหัวแก้วหัวแหวน หล่อนนั้นอยากให้ลูกชายแต่งงานมีลูกมีเมียเสียที ไม่ใช่เอาแต่เฝ้าเกาะเป็นชาวประมงอยู่แบบนั้น ไม่ว่าจะพามาดูตัวกี่รอบก็ปฏิเสธตลอดจนตัวหล่อนเองก็ชักจะอ่อนอกอ่อนใจไปกับความหวงแหนอิสระและความโสดของลูกชาย

“ไม่รับครับ ผมชอบอยู่คนเดียว รำคาญคนอื่นมาวุ่นวาย อีกอย่างที่นี่มีคนทำครัวอยู่แล้ว ผมไปกินกับคนงานได้”

เสียงนายหัวปฏิเสธแบบไม่คิด นี่แม่เขาห่วงอย่างกับเขาห้าขวบจะส่งแม่ครัวมาให้อีก เขาเป็นถึงนายหัวแล้วนะ

“นี่คือคำสั่ง ไม่รู้ล่ะยังไงก็มารับหนู เอ้ย นังหลินด้วยพรุ่งนี้เช้า” ผิดจากที่ท่านคิดไว้ที่ไหนกัน

คุณหญิงศิริภาพูดจบก็ตัดสายอย่างไว เพื่อไม่ให้ลูกชายคัดค้านตนได้

“แม่!! โอ๊ย กูอยากจะบ้า แม่นะแม่”

นายหัวได้แต่ทำใจยอมรับชะตากรรม มารดาเขาช่างแสนดีเหลือเกิน ดีจนเขาอยากจะหนีลงทะเล คงจะส่งคนมาสอดส่องเขามากกว่ามั้งเนี่ย คงไม่ใช่แค่ทำอาหารหรอกระดับคุณหญิงศิริภา