When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
ตอนที่ 15 เชิญคุณลงทัณฑ์...บัญชา เม็ดฝนสาดซัดจนผ้าม่านเปียกชุ่ม พอๆ กับน้ำตาที่เปียกซึมเชิ้ตสีขาวของชายหนุ่มตรงหน้า คนต้นเหตุรู้สึกผิดอยู่ลึกๆ แต่กลับเอาแต่นั่งคู้เข่ามองปลายเท้าของตัวเองอยู่บนเตียง สองจิตสองใจจนไม่รู้ว่าตอนนี้จะทำตัวอย่างไรดี ทำไมความรู้สึกที่เธอมีมันถึงรุนแรงจนเหมือนไม่ใช่ความรู้สึกที่เพิ่งเกิดขึ้น แต่มันคือตะกอนที่นอนนิ่งอยู่ในใจมานานแล้ว ความรู้สึกที่กลัวการพลัดพราก...จากกันครั้งแล้วครั้งเล่า เขานั่งตรงปลายเตียง จ้องมองเธออย่างเงียบงัน ในสายตามีแต่ผู้หญิงตรงหน้า ในใจก็มีแต่ผู้หญิงตรงหน้า ไม่เร่งเร้า ไม่ล่วงล้ำ ทำราวกับว่าเขาและเธอเป็นหุ่นขี้ผึ้งในพิพิธภัณฑ์ นิ่งงันเนิ่นนาน เธียรธาราสูดลมหายใจเสียงดัง เธอหยิบแว่นตาขึ้นมาใส่ อยากมองเห็นเขาให้ชัดเจนขึ้นอีกนิด ดวงตากลมโตมองสบตาคมตรงหน้า ถามเสียงพร่า “เทียนกลัวว่ามันจะเร็วเกินไป แต่พอพี่อินทำแบบนั้น เทียน…” เธอหลุบตาล