”ขอบคุณครับ” ต้าเซียนกล่าวกับพยาบาลเมื่อเธอออกมาจากห้องของนาเดียร์
“พี่ขอตัวกลับก่อนนะคะ” พยาบาลสาวกล่าวออกมาอย่างใจดี ต้าเซียนพยักหน้าและเดินไปส่งเธอที่ประตู และกล่าวขอโทษอย่างเกรงใจที่ไม่สามารถไปส่งเธอได้มากกว่านี้
ต้าเซียนเดินไปที่โซนครัวเปิดตู้เล็กๆ หยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป ไม่ค่อยเหมาะเท่าไหร่ที่เขาจะทานแค่บะหมี่ แต่เขาไม่อยากเสียเวลากับโภชนาการแค่ตัวเขาเองในตอนนี้ เขาจัดการกับบะหมี่เพื่อให้พร้อมทานสำหรับตัวเอง สำหรับเขาแล้วเรื่องกินเขาไม่ได้ให้ความสำคัญมาก เพียงแค่ครบห้าหมู่ตามหลักในแต่ละมื้อก็เพียงพอแล้ว แต่หนึ่งปีมานี้เขาให้เวลาบางส่วนศึกษาเกี่ยวกับอาหารสำหรับนาเดียร์มาโดยตลอด เขาจึงกินแบบที่ นาเดียร์ต้องกิน มันกลายเป็นอาหารหลักของเขาไปเสียแล้ว
ต้าเซียนใช้เวลาในเรื่องของอาหารและเปลี่ยนชุดเป็นชุดนอน ไม่ถึงชั่วโมง เขาเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง ในมือมีหนังสือหนึ่งเล่ม และเดิ
