Chapter 4 : เมาหัวทิ่ม

990 Words
เพนส์เฮาส์ ผมกลับออกมาจากบริษัทในช่วงบ่ายของวัน วันนี้พ่อผมเรียกไปคุยเรื่องที่ผมได้กับเลขาหน้าห้องของคุณพ่อ และยังมีเรื่องที่พ่อผมรู้อีกว่าได้กับสาวๆคนไหนในออฟฟิศบ้าง พ่อผมบ่นจนขี้หูแทบออกจะมาเต้นระบำอยู่ละ แล้วนี่พ่อยังมาขู่ผมอีกว่าถ้าปีนี้ผมหาเมียไม่ได้พ่อจะจับคู่ให้ แถมปีหน้าถ้าไม่มีหลานให้อีกจะตัดออกจากกองมรดก แค่นี้ผมก็รู้อนาคตแล้วสงสัยคงได้อาศัยนอนวัดแน่ๆ "ถ้าหาเมียง่ายอย่างที่พ่อว่าก็คงจะดี" ผมนอนบ่นอยู่คนเดียวบนโซฟาเอามือขึ้นมาก่ายที่หน้าผาก ได้แต่คิดๆกับสิ่งที่พ่อผมพูดในวันนี้ ละยิ่งรู้สึกจุกอกเข้าไปอีกกับคำว่าสำส่อนที่ออกมาจากปากของพ่อผม ผมถามหน่อยเถอะผมผิดอะไร การมีsexมันผิดมากเลยว่างั้น แล้วกับการที่ผมได้กับผู้หญิงไปทั่วในขณะที่ตัวเองยังโสดอยู่ มันทำให้พ่อต้องมาบังคับชีวิตผมแบบนี้เลยหรอวะ "โทรหาไอทอยดีกว่าเว้ย คืนนี้เจอที่ผับหน่อย แดกเหล้าแก้เซ็ง" (ต่อสายโทรหาไอทอย) "เออมึง คืนนี้เจอผับ" (คืนนี้กูไม่ว่าง) ไม่ว่างเหี้ยอะไรของมันวะ ปกติโทรชวนไปไหนก็ไปตลอด "ไม่ว่างอะไรของมึง แม่งวันนี้กูเซ็งๆหว่ะ" (พี่ทอยขา~) อ่าวแม่งได้หญิงละทิ้งเพื่อน นี่เพื่อนกูล่อแต่บ่ายเลยหรอวะ "โอ๊ยไอเหี้ย จะไปไหนก็เรื่องของมึง" ผมรีบตัดสายมันทิ้งทันที อยากจะบอกพ่อเหลือเกินว่าไอคนที่มันสำส่อนจริงๆก็คือไอเหี้ยทอย แดกเช้า กลางวัน เย็น ก่อนนอน ไม่รู้สเปิร์มในตัวแม่งมีกี่พันกี่ล้าน มันถึงได้คึกทุกเวลาขนาดนี้ "จะว่าไปผับที่จะไปก็ของกูนี่หว่า แล้วจะโทรไปชวนไอทอยเพื่อ อีกอย่างไอกันต์มันก็ต้องอยู่คุมที่ผับอยู่แล้ว" ผมสบายใจละ มีเพื่อนแดกเหล้า เมาให้หัวทิ่มไปเลย แต่ตอนนี้ผมขอนอนสักงีบก็แล้วกัน วันนี้เจอพ่อด่าแล้วผมนี่ปวดหัวจี๊ด ผับหรู (สี่ทุ่มครึ่ง) เมื่อผมมาถึงยังลานจอดรถของผับ ซึ่งเป็นที่จอดรถของVIPง่ายๆก็คือเฉพาะเจ้าของเท่านั้นที่จอดได้ ผมเดินลงจากรถด้วยความงัวเงีย เพราะหลับเพลินตั้งแต่บ่ายตื่นอีกทีสามทุ่ม เจริญไหมหล่ะ กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวออกมาอีกก็ยิ่งกินเวลาเพิ่มไปเรื่อยๆ แกร่ก "เพื่อนรักแดกเหล้าเป็นเพื่อนกูหน่อย" พอเปิดประตูเข้ามายังห้องทำงานในส่วนของชั้นบนของผับ ไอห่ากันต์นั่งก้มหน้าก้มตาอยู่ที่โต๊ะทำงาน จะขยันไปไหนวะ นี่ก็ดึกละยังจะต้องทำอะไรอีก อ่าวผมก็เจ้าของผับเหมือนกันนี่หว่า ไม่ได้ช่วยอะไรมันเท่าไหร่ เอะอะมาแดกเหล้า บางวันก็มาคุยงานกันที่นี่บ้าง เรียกหญิงมาใช้บริการบ้าง "เหมือนเดิมไหมมึง" ไอนี่รู้ใจจริงๆ ขนาดก้มหน้าก้มตาทำงานยังจะรู้อีก "มึงเงยหน้าขึ้นมามองกูหน่อยก็ดี อย่ามาเสียมารยาทหุ้นส่วนคนสำคัญอย่างกู" ผมพูดแล้วขึ้นไปนั่งบนขอบโต๊ะที่ไอกันต์มันทำงานอยู่ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมเล็กน้อยแล้วส่ายหัวไปมามันจึงก้มลงไปทำงานของมันต่อ "มึงทำเหี้ยไรของมึงวะไอกันต์" ผมชะเง้อมองเอกสารที่มันกำลังทำอยู่ ตั้งแต่มาถึงผมยังไม่เห็นมันเงยหน้าขึ้นมาเลย เว้นซะแต่เมื่อกี้ถ้าผมไม่พูดอะไรมันคงไม่เงยขึ้นมามองผมแน่ "ถ้าอยากรู้มึงก็หัดมาที่นี่บ่อยๆสิ มาช่วยกูทำงาน ไม่ใช่เดินอ่อยหญิงไปวันๆ" เริ่มตวาดเสียงใส่เพื่อนซะแล้ว ด่ากูยังจะไม่เงยหน้าขึ้นมาอีก "กูนั่งแดกเหล้าคนเดียวก็ได้วะ" ผมจึงเลือกลงจากโต๊ะทำงานแล้วเดินสะบัดตูดไปมาจนถึงโซฟาที่อยู่กลางห้อง ผมหย่อนตูดลงแล้วหยิบขวดเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะก่อนหน้าขึ้นมาแดกทั้งขวด ย้ำชัดๆเลยครับว่าทั้งขวด บอกแล้วว่าวันนี้มีหัวทิ่ม อึก อึก อึก อึก ผมที่กระดกเหล้าลงคออึกใหญ่ๆเสียงของไอเพื่อนผมมันก็ดังขึ้น "ไอเหี้ยเดย์ เหล้ากู" ผมยังคงกระดกอย่างต่อเนื่อง แต่ก็ชายตาหันไปมองไอกันต์ด้วย เพราะแม่งกำลังเดินมาหาผมที่โต๊ะ ผมรู้เลยว่ามันจะทำอะไร เมื่อมันเดินมาถึงใกล้ๆ ผมจึงรีบวางขวดเหล้าของมันลงทันที ขวดเหล้าพร่องไปเกินครึ่งขวดได้ ผมลุกขึ้นเดินเซเล็กน้อยเพราะฤทธิ์ของพี่แอล ไม่นิดละมึนชิบหาย ไม่น่าดื่มของแม่งเยอะเลย ผมจึงชี้หน้าไอกันต์แล้วพูดขึ้น "อ๊ะ อ๊ะ กูรู้น๊าาาามึงจาเดินมาตบหัวกู" ผมเริ่มพูดเสียงยาน แล้วเอานิ้วจิ้มไปที่กางกบาล ผมยังมีสติรู้ตัวอยู่บ้าง(มั้ง) "ไอเหี้ยยยยกานนน เหล้าเหี้ยไรคับเนี่ย เมาไวชิ๊บหายเลยคับเพื่อนน" "สัส แดกเป็นน้ำเปล่าเลยไอเดย์" กับคนเมายังจะตะคอกกูอี๊ก ไอกันต์จึงเดินมาจับตัวผมนั่งลงไปบนโซฟาตามเดิม ฟุบ~
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD