Kafamı tekrar Akif Han’a çevirdim. Aynı şekilde o da bana baktı. Akif Han’ın gözlerinin içine bakarak üzerinden kalktım ve ona elimi uzattım. Dudağı hafif kıvrılırken elimi tuttu ve kalktı. Ardından ise beklemediğim bir şey yaparak parmaklarını parmaklarımın arasından geçirdi. Nutkum tutuldu.
Şu an resmen elimi tutuyordu.
Kalbim, ilk defa duyduğum şekilde gümbürtüyle attı. Genelde o beni öptüğünde böyle atardı ama bu sahiplenici tavrı oldukça hoşuma gitmişti. Ne oluyordu bize? Birbirimize her geçen gün daha çok çekiliyorduk. Garip ama güzeldi.
Odada dışarı çıktık, ikimiz de terliydik ama bunu umursadığımız söylenemezdi.
“Sorun ne?”
Demir hemen yanımızda bizimle beraber yürüyordu. Normalde bu halimiz ile ilgili imalarda bulunan adam şu an fazla ciddi duruyordu. Konu önemli olmalıydı.
