Masakit na masakit ang ulo ni Astrid nang magising s'ya at hindi n'ya maikilos ang buong katawan n'ya. Sandali niyang inisip ang huling naaalala niyang pangyayari sa kan'ya bago s'ya nasa ganoong sitwasyon at ganoon na lang ang kabà n'ya sa mga oras na iyon nang muli niyang maalala ang huling taong kausap n'ya kanina at kung ano sana ang balak nitong gawin sa kan'ya bago s'ya pinalo ng kung sino man mula sa likuran n'ya. Nararamdaman pa rin n'ya ngayon ang kirot ng batok n'ya at nang iyuko n'ya ang ulo sa katawan n'ya upang sipatin ang sarili kung wala 'ba ang mga itong ibang ginawang masama sa kan'ya ay saka lang n'ya napagtanto na nakasuot pa rin naman s'ya ng mga damit n'ya at pinakiramdaman n'ya rin ang sarili kung may kakaiba 'ba siyang nararamdaman at sa labis na pasasalamat n'ya ay
