Habang nasa biyahe si Gaurav patungo sa headquarter two ay bigla naman ang tila pagbuhos ng ulan na animo'y nakikisabay sa alon ng emosyon n'ya sa mga sandaling iyon. Huli niyang naramdaman ito noong bata pa s'ya na tipong walang sino man ang nakakaunawa o nakakaintindi sa mga nararamdaman n'ya. Pakiramdam n'ya ay tila isa siyang puppet na kumikilos na lamang ayon sa idikta sa kan'ya ng pagkakataon at hindi dahil sa iyon ang ginugusto niyang gawin sa mga sandaling iyon. Palagay n'ya ay hindi pa s'ya handa sa mga bagay na nakatakda niyang harapin at pamunuan gaano man n'ya piliting sabihin iyon sa sarili n'ya. Hindi sa natatakot s'ya ngunit may palagay s'ya na hindi n'ya kayang gampanan ang lahat ng responsibilidad n'ya hanggat hindi n'ya nabubuo ang sariling pagkatao at naaalala nang tuluy
