CHAPTER 33
CAROL’S POV
“Ahh!” Matinis ko na lamang na sigaw na hindi na maipinta ang aking mukha na makita ang puting marka na kumapit sa aking mamahalin at magandang damit. “Ew. Ew. Ew! Take it off. Take it off. Ahh!” Maarti kong pag kakasabi na kulang na lang mag papadyak na sa inis at pandidiri na may kumapit na porridge sa damit ko.
Yuck.
Alisin niyo ito.
Ahh.
Pinaypayan ko gamit ang kamay kong saan tumilapon ang puting marka sa suot ko at walang katapusan pa rin na pag tili na maririnig mo na lang ang matinis kong sigaw sa buong Mansyon.
“Sorry talaga, hindi ko sinasadya.” Tarantang wika ni Vanessa na kahit ito mismo hindi alam ang gagawin na makitang nag sisigaw na ako na matapunan niya ako ng porridge na galing sa bibig nito. “T-Tutulungan na kita Carol,” tangkang lalapit ito
