ตอนที่ 18 ปลอบหน่อย
ผมหกล้ม หัวเข่าเป็นแผลนิดเดียว แต่ได้พยาบาลส่วนตัวมาดูแลหนึ่งคน จนตอนนี้ผ่านไปเป็นอาทิตย์แล้ว แผลที่เป็นเริ่มจะตกสะเก็ด แต่พยาบาลส่วนตัวของผมยังไม่ยอมกลับห้องไปเลย
“ไหน มาเช็กดิ๊ วันนี้เผลอแกะแผลอีกรึเปล่า” ทันทีที่ผมกลับมาถึงห้อง พี่ทอยก็มาดูแผลผมเป็นอย่างแรก เพราะตั้งแต่แผลเริ่มตกสะเก็ด ผมก็รู้สึกคัน ๆ แล้วชอบเผลอเอามือไปแกะจนแผลมันไม่หายสักที พักหลัง ๆ พี่ทอยเลยจะคอยเช็กตลอด
“วันนี้ไม่ได้แกะเลย” ผมหันเข่าให้พี่ทอยดูว่าไม่ได้แกะเลย แต่ความจริงคือผมจะแกะแหละ แต่เพื่อนเห็นเลยตีมือไว้ก่อน
“ดีมาก แผลจะได้หายสักที”
“แล้วพี่ก็จะได้กลับไปอยู่ห้องพี่ใช่ปะ”
“ยัง กูต้องอยู่รอดูอาการมึงอีกเทอมนึง”
“เดี๋ยว ๆ เยอะไปละ” ผมรีบเบรกพี่ทอยไว้ แต่เชื่อเถอะว่ามันไม่ฟัง แถมยังเปลี่ยนชุดนักศึกษาเป็นชุดธรรมดา แล้วใช้ชีวิตในห้องผมเหมือนเป็นห้องตัวเองแบบหน้าตาเฉย
“ไม่รู้แหละ กูจะอยู่น
