“ไม่ร้องลูก เจ็บนิดเดียวนะครับ” เสียงปลอบโยนดังออกมาเป็นระยะ หมัดมองตามด้วยความเสียใจ น้องยิมยังร้องไห้ไม่หยุด แต่ลดเสียงที่แผดเจ็บลงไปมาก
พอทั้งหมดขึ้นรถ หมัดส่งผ้าเช็ดตัวให้คุณแม่ห่อคุณลูก และก็รีบขับรถพาทั้งคุณแม่และคุณลูกไปโรงพยาบาลอย่างรวดเร็ว
“ไปคลินิกหมอยุพาพรรณดีกว่า ตรงหัวมุมถนนใกล้ธนาคารกสิกร” เธอหันไปบอกหมัด ก่อนจะก้มลงดูลูกที่ซุกหน้าตรงหัวไหล่ ร้องไห้สะอื้นเบา ๆ เขารีบหมุนพวงมาลัยเลี้ยวเข้าไปตามถนนที่ใบบอนบอก โชคดีหน่อยที่ไม่มีโรงเรียนในย่านนี้ ทำให้รถไม่ค่อยติด หมัดชะลอรถก่อนจะจอดในที่จอดหน้าคลินิก
ใบบอนรีบเปิดประตู ก่อนลงไป อุ้มลูกเดินลิ่ว ๆ เข้าประตูคลินิกไป หมัดรีบตามลงไปอย่างรวดเร็วพร้อมกระเป๋าของเธอ
“อ้าว ใครเป็นอะไรมาคะ พี่ใบบอน” เสียงพยาบาลผู้ช่วยคุณหมอที่รอรับลูกค้าตรงเคาน์เตอร์ทักขึ้น
“น้องยิมหัวแตก” เธอรีบบอก ก่อนจะรีบอุ้มลูกไปในห้องปฐมพย
