“แม่มาแล้ว” สองหนุ่มรีบแยกย้าย น้องยิมกระโดดโหยงขึ้นเตียงของตัวเอง ส่วนพ่อหมัดรีบเก็บของเล่นให้
“น้องยิม เล่นแล้วต้องเก็บเองนะครับ วันหลัง” เธอว่าลูกเสียงดัง เดินออกมาจากห้องน้ำช้า ๆ เข้าหาตู้เสื้อผ้าเพื่อเอาเสื้อผ้ามาใส่
“อย่าเอ็ดลูกเลยนะ” เขารีบเดินมาใกล้ หยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนมาเช็ดหยดน้ำที่เกาะบนตัวผิวข้างหลังที่ใบบอนยังเช็ดออกไม่หมด เธอหันมามองหน้าเขาทำตาปริบ ๆ
“ทำไม” หมัดหมุนตัวใบบอนให้หันหน้าเข้าหา
“คุณแม่ครับ พรุ่งนี้น้องยิมไปโรงเรียนได้หรือยัง” เสียงลูกชายตะโกนแทรกขึ้นมา คุณพ่อหัวเราะดังออกมาหึ ๆ
“รีบแต่งตัวเร็ว จะได้ปิดไฟ” เขาพูดมีเลศนัย ยิ้มกวน ๆ ก่อนจะมุ่งตรงกลับไปหาลูก แล้วเอนตัวลงนอนใกล้ ๆ น้องยิม
ใบบอนรีบเปลี่ยนเสื้อผ้า ก่อนจะปิดไฟ เดินไปล้มตัวลงนอนบนเตียง
“พ่อเล่านิทานให้ฟังดีกว่า” หมั
