ตอนที่10 เหมือนเดิมคงไม่ได้
1085 Words
ละลายรัก(นายเพลย์บอย)
เช้าวันต่อมา
07:45 น.
ภายในห้องอาหารมีผู้เป็นอากับหลานสาวไม่แท้นั่งทานมื้อเช้ากันบนโต๊ะอาหารตามปกติเหมือนทุกวัน โดยผู้เป็นอานั่งอยู่บนเก้าอี้ตำแหน่งหัวโต๊ะส่วนคนเป็นหลานสาวนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวถัดมาฝั่งข้างโต๊ะอาหาร และมีบอดี้การ์ดมือซ้ายมือขวาคนสนิทอีกสองคนยืนอยู่ในท่ากุมมือไว้ด้านหน้าของตัวเองตามแบบฉบับของบอดี้การ์ดพวกเขาสองคนยืนอยู่ด้านหลังผู้เป็นนายในระยะห่างที่พอดี และยังมีแม่บ้านอีกสองคนที่ยืนรอรับใช้ผู้เป็นเจ้านายอยู่ตลอด ซึ่งช่วงนี้เป็นช่วงมิดเทอมกลางภาคไอติมผู้เป็นหลานสาวจึงไม่ต้องไปมหาลัยเหมือนทุกวันและมีเวลาอยู่กับผู้เป็นอาไม่แท้มากขึ้น
"น้องไอเป็นอะไรคะ ไม่สบายรึเปล่าทำไมหน้าหนูแดงแบบนั้น" นักรบที่นั่งจับสังเกตุเด็กสาวอยู่เป็นระยะเขาจึงแสร้งถามออกไปพลางมองเด็กสาวด้วยสายตาเจ้าเลห์ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่าเด็กสาวอาจจะกำลังเคอะเขินเขาอยู่ก็ได้กับเหตุการณ์เมื่อคืนนี้
"อะ เอ่อ~ ปะ เปล่าค่ะ น้องไอไม่ได้เป็นอะไรค่ะ" ไอติมพูดด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ขณะที่พูดดวงตากลมโตกรอกไปมาไม่กล้าสบตาผู้เป็นอาไม่แท้ตรงๆ มือไม้ที่จับช้อนและซ้อมอยู่เริ่มสั่น เธอรู้สึกประหม่าและทำตัวไม่ถูกมากขึ้นกว่าเดิมอีก
"หึ ไม่ได้เป็นอะไรแล้วทำไมหน้าหนูแดงขนาดนั้นคะ" นักรบหัวเราะในลำคออย่างคนเจ้าเลห์ นึกเอ็นดูกับท่าทางของเด็กสาวในตอนนี้ และยังไม่วายที่จะแกล้งพูดหยอกเย้าเธอต่อ
ไอติมไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เธอรู้สึกได้ตั้งนานแล้วว่าแก้มทั้งสองข้างของเธอเห่อร้อนและตอนนี้มันคงแดงมากจนคนตัวโตสังเกตุเห็นได้ จากนั้นเธอก็ว่างช้อนและซ้อมลงบนจานข้าวของตัวเองแล้วยกมือบางสองข้างขึ้นมากุมแก้มเอาไว้ทันทีเสมือนปิดบังความเขินอายของตัวเองแต่ก็ยังไม่กล้ามองหน้าหรือสบตากับผู้เป็นอาไม่แท้
"เอ่อ นะ น้องไออิ่มแล้วค่ะ งะ งั้นน้องไอขอตัวไปห้องหนังสือก่อนนะคะ" ไอติมรีบพูดเปลี่ยนเรื่องทันทีด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก
พรึ่บ!
พูดจบเธอก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้และรีบเดินมุ่งหน้าไปยังห้องหนังสือที่อยู่ชั้นสองของบ้านข้างห้องทำงานของผู้เป็นอาไม่แท้ทันที โดยไม่หันหลังกับมามองคนข้างหลังเลยแม้แต่น้อย
นักรบได้แต่มองตามหลังเด็กสาวด้วยรอยยิ้มเอ็นดูกับท่าทางเคอะเขินของเธอ ปากหนาอมยิ้มอย่างคนมีความสุขตลอดเวลายามที่มองเด็กสาว
ซึ่งทุกอิริยาบถของคู่อาหลานไม่แท้ก็ตกอยู่ในสายตาของบอดี้การ์ดคนสนิทและแม่บ้านที่อยู่ภายในบริเวณห้องอาหารตลอด พวกเขาทั้งหมดไม่ได้แปลกใจอะไรกับคำพูดและท่าทางของคู่อาหลานไม่แท้เลยแม้แต่น้อย เพราะพวกเขาคุ้นชินและรู้ดีอยู่แล้วว่าสถานะของทั้งคู่อาจจะเปลี่ยนได้ตลอดเวลา และคงจะอีกไม่นานที่เด็กสาวตัวน้อยผู้เป็นหลานสาวอาจจะเปลี่ยนสถานะกลายมาเป็นนายหญิงของพวกเขาได้ทุกเมื่อ
เวลาต่อมา
ด้านนักรบที่เห็นว่าเด็กสาวหายเข้าไปในห้องหนังสือเป็นเวลาเกือบสองชั่วโมงแล้ว เขาเลยเดินมาดูเพราะคิดว่าเด็กสาวอาจจะอ่านหนังสือแล้วเผลอหลับไปอย่างที่เธอมักจะเป็นบ่อยๆ จนเขาต้องสั่งให้ลูกน้องเอาเตียงนอนมาไว้ในห้องหนังสือเพื่อให้เด็กสาวนอนอ่านหนังสือได้อย่างสะดวกสบายขึ้น
ห้องหนังสือ
เมื่อเดินมาถึงหน้าห้องหนังสือนักรบก็ค่อยๆเปิดแง้มประตูเล็กน้อยแล้วใช้สายตาคู่คมสอดส่องเข้าไปภายในห้องตรงร่องประตูที่เขาเปิดอ้าไว้นิดหน่อย และมันก็เป็นอย่างที่เขาคิดเพราะสิ่งที่เขาเห็นอยู่ตอนนี้คือเด็กสาวกำลังนอนหลับอยู่กลางเตียงโดยเธอนอนคว่ำหน้าอยู่ มันช่างเป็นภาพที่ล่อแหลมต่อสายตาเขาอีกแล้วเพราะวันนี้เด็กสาวใส่กระโปรงซึ่งความสั้นมันก็พอดีดูน่ารักไม่ได้โป๊อะไร แต่พอมาอยู่ในท่านอนคว่ำแบบนี้ มันเลยทำให้เขาเห็นสิ่งสวยงามที่อยู่ภายใต้กระโปรงตัวสวยของเธอ
"หึ" เห็นแบบนั้นมุมปากหนายกยิ้มขึ้นมาทันทีอย่างคนเจ้าเล่ห์ และไม่รอช้าเขาเปิดอ้าประตูให้กว้างขึ้นกว่าเดิมแล้วแทรกกายแกร่งเข้าไปในห้อง ค่อยๆปิดประตูกลับตามเดิมและไม่ลืมที่จะกดล๊อคห้อง จากนั้นก็เดินอย่างกายเข้าไปหาเด็กสาวที่นอนหลับอยู่บนเตียงหรูอย่างใจเย็น
และเมื่อเดินมาถึงเตียงนักรบก็ค่อยๆอย่างกายแกร่งขึ้นไปตรงกลางเตียงที่มีเด็กสาวนอนหลับฟุบแก้มนุ่มของเธออยู่บนหนังสือนิยายที่เธอมักชอบอ่านเป็นประจำ จากนั้นก็นั่งลงข้างเด็กสาวแล้วยื่นมือหนาข้างหนึ่งลูบไล้ตั้งแต่เรียวขาอ่อนของเธอขึ้นมาเรื่อยๆจนมาหยุดอยู่ที่ก้นกลมมนแล้วบีบขย้ำเบาๆ
ไอติมสะดุ้งลืมตาขึ้นมาทันทีเพราะยังไม่ได้หลับลึกและเริ่มรู้สึกตัวตั้งแต่มีอะไรมารบกวนการนอนของเธออยู่ตรงบริเวณขาอ่อน
"อ๊ะ!" เธออุทานตกใจออกมาทันทีที่เห็นผู้เป็นอาไม่แท้มานั่งอยู่ตรงนี้ข้างๆเธอตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
พรึ่บ!
เห็นแบบนั้นไอติมดีดตัวจากที่นอนลุกขึ้นนั่งทันทีโดยเธอนั่งแบะขาเหมือนท่านั่งเด็ก มองเขาตาแป๋วดวงตาปรือโตเล็กน้อยเพราะยังตกใจอยู่กับการปรากฏตัวของเขา ซึ่งปกติเวลาที่เธอเผลอหลับในห้องหนังสือ ผู้เป็นอาไม่แท้ก็จะมาเงียบๆแบบนี้เป็นประจำ แต่ครั้งนี้ที่มันไม่ปกติเพราะดันเกิดเรื่องเมื่อคืนขึ้น จะให้เธอทำตัวเป็นปกติหรือให้รู้สึกเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเธอคงทำไม่ได้
- Writer
