สองกายหัวใจเดียว ( ลาเต้ & สจ๊วต) ลูกชายจ๊อด

ภารกิจที่ง่าย แต่ไม่ง่าย

20.00 น.

ติ่ด ติ่ด ติ่ด

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมาอีกครั้ง เมื่อร่างบางที่กำลังนอน พักเหนื่อยเพราะเวลาที่ต่างกันตั้ง6ชั่วโมง ตอนนี้ที่ไทย2ทุ่ม นั้นก็แปลว่าที่อังกฤษ บ่าย2 ซึ่งนั้นก็เป็นเวลาที่เธอต้องปฏิบัติภาระกิจ บอสแม่งก็เหมือนรู้

" อื้อ......fuck " ลาเต้สบถออกมา ก่อนจะกดดูข้อความ ที่บอสส่งมาให้

* MISSION 1 YOU HAVE TO GO LUCIFER PUB * ข้อความจากบอส จากนั้นก็มีรูปและโลเคชั่นของเป้าหมาย และแผนที่ที่เธอจะไป ลาเต้ลุกออกมาด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า ก่อนจะหอบสังขารไปล้าง

ซู......ๆ ซู.......ๆ ซู่ ๆ .....

เสียงน้ำอุ่นในฝักบัวที่ไหลลงมารดร่างบาง ลาเต้หลับตาเพื่อรอรับน้ำอุ่นที่ไหลลงมาปะทะร่างที่เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าของเธอ

30 นาทีต่อมา

ลาเต้อาบน้ำเสร็จก็ออกมาแต่งหน้า แต่งตัวเพื่อให้สมกับภาระกิจ เดรสสั้นผ่าหลังเกือบถึงก้น โชว์แผ่นหลังที่มีรอยสักแทบไม่มีที่ว่าง ปากแดงแป้ดแป๊ด ร้องเท้าส้นเข้มสีดำผมหยิกหนาสีดำยาวเกือบถึงตูด ผิวขาวเนียนของเธอดูแล้วโคตรสะดุดตา ด้วยหุ่นที่เซ็กซี่ หน้าตาที่เหมือนตุ๊กตา ยิ่งทำให้เธอเป็นที่สะดุดตา

บรื้น.............บรื้น..........

รถซุปเปอร์คาร์สีดำวิ่งออกจากคอนโดหรูวิ่งไปตามถนนที่ GPS รถนำทางไป

" BOSS WHAT THE FUCK ? I WANT HOLLY DAY I DON'T WANT FUCKING WORK........." ลาเต้ กดรับสายที่หน้าจอรถ แล้วบ่นให้บอสก่อนเลยอันดับแรก ที่มัดมือชกเธอ โดยที่ไม่ยอมให้เธอได้ตั้งตัว

" AWWWWW I 'M VERY SORRY GIRL 5555 PLEASE NOT BLA BLA COME DOWN GIRL, I PROMISE IF FINISHED THIS MISSION I BUY TICKETS FOR YOU HOLLY IN HAWAII " บอส รีบขอโทษก่อนจะเอาตัวเครื่องบินเที่ยวฮาวายมาหลอกล้อเธอ ลาเต้ได้ยินคำว่าฮาวายเธอก็ใจออ่นทันที เพราะเธอมั้นใจว่าภาระกิจนี้ไม่นานแน่นอน จากนั้นเธอก็จะได้พักผ่อนให้ชุ่มปอด

" FINE......" ลาเต้ มองบนบอกบอสว่าไม่เป็นไร แต่ในใจเธอแทบจะกระโดดตัวเหาะออกนอกรถเลย บอสเห็นลูกน้องพูดแบบนั้น ก็ยิ้มกริ่มออกมาก่อนจะอธิบายภารกิจให้ ร่างบางฟัง ลาเต้ก็ฟังอย่างตั้งใจ เพราะเธออยากรู้รายระเอียดมาก หลังจากที่บอสเล่าภารกิจ เสร็จลาเต้ก็ทำหน้าเครียดทันทีเพราะภารกิจนี้ คงไม่ใช่ธรรมดาแล้วละ เพราะมันเป็นการลักพาตัวเด็กเล็กๆ ออกจากอกพ่อแม่ ลาเต้ได้ฟังแบบนั้นก็รู้สึกโมโหเป็นอย่างมากเพราะ เธอเกิดมาก็ไม่เคยเห็นหน้าพ่อกับแม่เลย นอกจาก SISTER แม่ชีที่โบสถ์มารีอาร์ ที่เธอเรียกว่าแม่จนอายุ 15ปี ก่อนที่เธอจะออกมาสู้ชีวิตด้วยตัวเองหลังจากนั้น

" right ok you not need worry " ลาเต้ พอได้รู้ปัญหา เธอก็รู้ได้ทันทีว่า มันไม่ใช่ปัญหาเล็ก เพราะเด็กที่โดนขโมย หรือโดนพากขากอกแม่ บางคนก็เอาไปขาย พอโตขึ้นหน่อยก็เอาไปขายซ่อง หรือไม่ก็ผ่าเอาเครื่องใน ส่วนเด็กเล็กมากๆ พวกมันก็เอาไปขายให้คนรวยๆชาวต่างชาติ หรือไม่ก็เอาไปนอนขอทาน ลาเต้พอวางสายจากบอส เธอก็บึ่งรถซุปเปอร์คาร์ด้วยความเร็วสูง เพื่อไปยังที่หมาย พร้อมทั้งหัวใจที่คิดหนัก เพราะภารกิจที่เธอได้รับ ตอนแรกนึกว่าลักพาตัวเด็กธรรมดา แต่พอฟังแล้วมันไม่ใช่ มันหนักยิ่งกว่าที่คิด