เป็นยามเย็นอันแสนสงบ การได้เห็นต้นกุหลาบที่ปลูกเองกับมือออกดอกเป็นความสุขหนึ่งในไม่กี่อย่างของชีวิตอันบัดซบตั้งแต่รู้ว่าตัวเองมีตัวตนอยู่บนโลกของเขา ฝ่ามือใหญ่เยี่ยงชายชาตรีแต่นุ่มนวลบอบบางเหลือเกินในการกระทำบรรจงใช้กรรไกรตัดก้านดอกกุหลาบจากต้น กลีบดอกสีแดงสดคล้ายสีเลือดของมันทำให้เขารู้สึกมีความสุขขึ้นมาอย่างน่าประหลาด
หากไม่เดินไปเปิดไฟ แสงสลัวจากดวงอาทิตย์ยามใกล้ลับขอบฟ้าคือสิ่งเดียวที่ส่องเข้ามาพอให้มองเห็นทุกอย่างโดยรอบ เขาเดินลากเท้าเปล่าเปิดประตูเข้าไปข้างในบ้านอย่างใจเย็น นั่งลงบนโซฟาตัวเก่า
ใช่ มันเก่ามากแล้ว แต่ยังมีความทรงจำของเรื่องราวในอดีตมากมายปรากฏชัดเจนในหัวสมองของเขา
โดยเฉพาะดวงตากลมโตสดใส นัยน์ตาสีน้ำตาอ่อนยิ้มได้คู่นั้นที่ยังติดตรึงและไม่เคยลบเลือนออกจากชีวิตไปได้แม้สักเสี้ยววินาที
ถึงรักมาก แต่ก็เกลียดเกินกว่ายอมให้อภัย เขาพยายามมานาน ค้นหาวิธีการสารพัด ก่อนจะพบว่
