“ฮัดชิ้ว” เสียงจามดังติดกันเป็นครั้งที่สองจากคนมีผ้านวมผืนใหญ่ห่อตัวและกำลังนั่งผิงไฟอยู่หน้าบ้าน เฟญารินยกแขนทั้งสองกอดอกบรรเทาความหนาว เมื่อรู้สึกถึงความเย็นของลมที่พัดเข้ามาปะทะอีกระลอก แก้วน้ำอุ่นกับยาสองเม็ดถูกยื่นมาให้ตรงหน้า หญิงสาวหันกลับไปมองคนที่มายืนอยู่ด้านหลัง
เพราะหนาวปากสั่นจนไม่อยากพูดอะไรตอนนี้ เธอจึงแค่ยื่นมือออกจากผ้าห่มไปรับสิ่งที่เขาส่งให้ หยิบเม็ดยาใส่ปากแล้วดื่มน้ำตามเข้าไป ภัทรดนัยมาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ ในมือเขามีผ้าห่มอีกผืนที่เอาออกมาจากถุงนอน ดูจากท่าทาง แม้เขาไม่ได้แสดงอาการแพ้ความหนาวเท่าเธอ แต่ก็กำลังทำในแบบเดียวกันคือเอาตัวไปห่อไว้ในผ้าห่ม
เฟญารินละสายตาจากคนข้างๆ ไปให้ความสนใจกับแก้วน้ำร้อนที่ยังดื่มไม่หมดในมือ ความร้อนของมันช่วยบรรเทาความหนาวให้อุ่นมากขึ้นอีกระดับ
“หายโกรธหรือยัง” อยู่ๆ คนตัวโตก็ถามขึ้น หญิงสาววางแก้วน้ำ เอามือเข้าไปในผ้าห่มกระชับกอดตั
