เฟญารินเข้าไปให้ปากคำกับตำรวจในฐานะพยานในเช้าวันต่อมา ขากลับเธอโทรถามชญานินว่าภัทรดนัยชอบกินอะไรเป็นพิเศษ พอได้คำตอบ อะไรที่เพื่อนบอกหญิงสาวก็ซื้อติดมือกลับมาเยอะแยะ ตอนเย็นหลังเลิกงานเธอแวะเอาไปให้ ภัทรดนัยรับมันไว้ แต่ก็แบ่งกลับมาให้เธอครึ่งหนึ่ง เขาให้เหตุผลว่ากินไม่หมดเพราะช่วงอาทิตย์ถึงสองอาทิตย์นี้คงไม่ค่อยได้อยู่บ้าน เขาต้องไปออกหน่วยกับโรงพยาบาลประจำอำเภอซึ่งอยู่ไกลออกไปมาก อาจจะกลับมาบ้างแต่ไม่เป็นเวลา สิ่งที่รับรู้มาทำให้คนฟังห่อเหี่ยวหัวใจลงเป็นกองในพริบตา
เพราะนั่นเท่ากับว่าชีวิตเกือบทั้งเดือนที่เธอต้องเร่งปั่นต้นฉบับจะไม่มีใครให้คอยชะเง้อคอมองเอาไว้สร้างแรงบันดาลใจน่ะสิ
สุดสัปดาห์ต่อมาหญิงสาวขอลางานตั้งแต่วันศุกร์ เพราะต้องไปพบอาจารย์ที่ปรึกษาเพื่อรายงานความคืบหน้าตามที่นัดไว้ เช่นเดียวกับภัทรดนัยเขาต้องเข้ากรุงเทพฯ ไปสัมมนาทางวิชาการที่ทางมหาวิทยาลัยจัด
ขณะกำลังเดินผ่าน สา
